Associated Press

Από πρόσφατη κινητοποίηση αλληλεγγύης

Από το Κιουτσούκ - πρόκειται για τη φτωχότερη, ίσως, συνοικία της Κωνσταντινούπολης - η 19χρονη φοιτήτρια Φατμέ, που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο, έδωσε προχτές το βράδυ με τις φράσεις της το «στίγμα»: «Δεν πεθαίνω γιατί δεν αγαπώ τη ζωή. Πεθαίνω ακριβώς γι' αυτό. Γιατί την αγαπώ πολύ και δεν μπορώ να φανταστώ ζωή δίχως ελευθερία κι αξιοπρέπεια». Κι αν οι παραπάνω κουβέντες της κοπέλας - η οποία θεωρητικά δεν έχει κανένα λόγο να κάνει απεργία πείνας μέχρι θανάτου, μιας και κανείς δικός της δε βρίσκεται στα λεγόμενα «λευκά κελιά» - έφτασαν στα αυτιά της ελληνικής αποστολής - που από προχτές βρίσκεται στην Πόλη, για να συμπαρασταθεί στον αγώνα του τουρκικού και κουρδικού λαού - ως κουβέντες υψίστου ηρωισμού, ήρθε η χτεσινή ημέρα να αποδείξει σε όλους μας τι είναι αυτό που δημιουργεί τους «ήρωες», τι είναι αυτό που κάνει μια 19χρονη κοπέλα να προσφέρει εθελοντικά τη ζωή της στον αγώνα πριν ακόμη καλά - καλά προλάβει να τη γευτεί...

Το πρώτο ραντεβού της ελληνικής αποστολής χτες είχε κλειστεί στα γραφεία της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Insan Halkari Dernegi), που βρίσκονται σ' ένα ήσυχο σοκάκι του Ταξίμ. Μέσα σ' ένα 20λεπτο και μόλις είχε ξεκινήσει η συζήτηση με τη Γιουμίτ Εφέ, εκπρόσωπος της Επιτροπής Φυλακισμένων της Ενωσης, το συγκεκριμένο σοκάκι γέμισε ένστολους αστυνομικούς και ασφαλίτες. Σε κλάσματα δευτερολέπτου μια ομάδα αστυνομικών εισέβαλε στα γραφεία της Ενωσης και απροκάλυπτα απαίτησε τα στοιχεία όλων των μελών της ελληνικής αντιπροσωπείας, μέχρι και τα τηλέφωνά τους! Το σκηνικό ήταν ακόμη χειρότερο κατά την έξοδό μας από τα γραφεία: Ασφαλίτικη κάμερα κατέγραψε τα πρόσωπά μας, το σοκάκι κυριολεκτικά περικυκλωμένο από αστυνομικούς, ενώ το ξενοδοχείο - όπως και κάθε κίνησή μας - παρακολουθείται στενά και ξεδιάντροπα. Τα λόγια της Φατμέ δεν μπορούν παρά να στριφογυρίζουν διαρκώς στο κεφάλι και «Δε θέλω ζωή δίχως ελευθερία, δίχως αξιοπρέπεια». Κι αυτή η ασφυξία, που δεν αντέχεται μια ώρα, όχι μια ζωή, είναι αυτή που γεννά ανθρώπους με υψηλό πολιτικό φρόνημα, ανθρώπους που δε διστάζουν να προσφέρουν τον εαυτό τους, «λίπασμα» να γίνει για να φυτρώσει πάνω του ένας άλλος κόσμος, μια άλλη κοινωνία: Δίκαιη κι ανθρώπινη...

Στην Τουρκία, εν ολίγοις, συντελείται όλο αυτό το διάστημα ένα απ' τα φριχτότερα εγκλήματα της παγκόσμιας ιστορίας. Κι ευθύνη γι' αυτό το έγκλημα δεν έχει μόνο το τουρκικό καθεστώς - που έχει στήσει στον τοίχο τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα κι έξω από τις φυλακές του - αλλά και όλη η «πολιτισμένη» Δύση, που χρόνια τώρα, αλλά ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, έχει κλείσει αυτιά και μάτια. Πολύ δε περισσότερο η Ευρωπαϊκή Ενωση, που εντελώς προκλητικά επέλεξε την Τουρκία για να πραγματοποιήσει εδώ τη Διακυβερνητική της Σύγκληση! Μόνοι τους, λοιπόν, οι ήρωες πεθαίνουν. Και οι αριθμοί έρχονται απλώς να αποδείξουν το μέγεθος αυτής της εγκληματικής μοναξιάς τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν χτες από την Ενωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, 1.660 άνθρωποι βρίσκονται σε απεργία πείνας, από τους οποίους οι 400 είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν. Ηδη 33 έχουν χάσει τη μνήμη τους (πρόκειται για το σύνδρομο Consacof), ενώ 60 ακόμη αγωνιστές θεωρούνται κλινικά νεκροί. Στα νοσοκομεία έχουν μεταφερθεί 150 άνθρωποι και οι νεκροί απ' αυτή τη μορφή αντίστασης - όπως είναι ήδη γνωστό - έφτασαν τους 22 (οι 18 ήταν πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές και οι 4 συγγενείς τους). Τα μπουντρούμια της Τουρκίας «φιλοξενούν» σχεδόν 12.000 πολιτικούς κρατουμένους, οι οποίοι συλλαμβάνονται βάσει δύο άρθρων του τρομονόμου τους: Το άρθρο 168 διώκει όσους είναι πολιτικά αντίθετοι με το καθεστώς, ενώ το άρθρο 169 όσους συνεργάζονται με «παράνομες» οργανώσεις ή κόμματα της Αριστεράς. Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει και το... περίφημο άρθρο 162 (παρ. 2), σύμφωνα με το οποίο «η έκφραση σκέψης αντίθετης με αυτή του καθεστώτος τιμωρείται με 12 χρόνια φυλάκισης... στα λευκά κελιά και η απομόνωση ισχύει έως τη λήξη της ποινής»!

Οι καταγγελίες από την Ενωση ατελείωτες. Τα περιστατικά κατάφωρης παραβίασης στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, δε χωρούν σε καμιά λίστα, όσο μεγάλη κι αν τη φτιάξεις. Σταχυολογούμε τα πιο ενδεικτικά: Υπάρχει άνθρωπος στις φυλακές της Τουρκίας από το 1980 και 21 χρόνια μετά δεν έχει γίνει ακόμη η δίκη του (στη χώρα μας η προφυλάκιση είναι μέχρι 18 μήνες)! «Στην καλύτερη περίπτωση μένεις προφυλακισμένος από 5 έως 7 χρόνια. Είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που συμπληρώνουν 18ετία στις φυλακές, χωρίς να έχουν δικαστεί και καταδικαστεί», είπε χαρακτηριστικά η Γ. Εφέ. Καταγγέλθηκε ακόμα πως οι απεργοί πείνας οδηγούνται σε νοσοκομεία που επιλέγει το καθεστώς και παρακολουθούνται επίσης από γιατρούς επιλογής του. Μάλιστα, οι οροί που τους τοποθετούνται περιέχουν ένα είδος ζάχαρης (ονομάζεται δεκετρόζη), που εάν δε συνδυαστεί με βιταμίνη Β1 προκαλεί απώλεια μνήμης και δημιουργεί στα θύματα μόνιμη νηπιακή συμπεριφορά. Ο Ιατρικός Σύλλογος Κων/λης κατήγγειλε προχτές το βράδυ στους δύο βουλευτές της αποστολής - στον Νίκο Γκατζή από το ΚΚΕ και στον Π. Λαφαζάνη από τον ΣΥΝ - πως τοποθετούνται εσκεμμένα οι οροί της δεκετρόζης στους απεργούς - χωρίς τη βιταμίνη Β1 - για να γίνει η... φυγή τους μόνιμη κατάσταση!

Το μεσημέρι χτες η ελληνική αντιπροσωπεία συναντήθηκε με το Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Κων/λης, όπου ενημερώθηκε για το τι εστί «λευκό κελί» στην πράξη. Πρόκειται για απομονωμένο δωμάτιο 8 τ.μ., χωρίς εξαερισμό και φωτισμό, και με τον αεραγωγό και τον φωταγωγό σε ψηλά σημεία, για να μην έχουν οι κρατούμενοι καμία οπτική επαφή με τον έξω κόσμο. Επίσης υπάρχει σε βάθος 6 μέτρων συμπαγές τσιμέντο, «για να μην μπορούν οι κρατούμενοι να διαφύγουν υπογείως». Ειπώθηκε πως οι κρατούμενοι στα λευκά κελιά - ήδη έχουν μεταφερθεί 2.000 πολιτικοί κρατούμενοι, σε έξι από τις 11 φυλακές τύπου F - «έχουν δυο και τρεις μήνες να δουν ήλιο», ενώ τα επισκεπτήρια των συγγενών 1ου βαθμού, επιτρέπονται μια φορά τη βδομάδα, για 20 μόνο λεπτά. Πρόβλημα έχουν και οι δικηγόροι των κρατουμένων, οι οποίοι για να συναντηθούν με τους πελάτες τους για πέντε λεπτά μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν «έγκριση» για τρεις ώρες! Μάλιστα, όλες οι συναντήσεις πελάτη - δικηγόρου βιντεοσκοπούνται, ενώ η κυβέρνηση χαρακτηρίζει αυτούς τους δικηγόρους «τρομοκράτες» κι αρνείται οποιαδήποτε επαφή μαζί τους.

Αργά το απόγευμα η ελληνική αποστολή επισκέφτηκε τη συνοικία Κιουτσούκ, όπου βρίσκονται τα σπίτια των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων που πραγματοποιούν απεργία πείνας. Η 19χρονη Φατμέ, μια 22χρονη και μια 38χρονη κοπέλα, καθώς κι ένας άντρας 42 χρόνων δηλώνουν αποφασισμένοι να πεθάνουν κι η κατάστασή τους είναι ήδη πολύ σοβαρή. Το πρόγραμμα της ελληνικής αποστολής θα συνεχιστεί και σήμερα, ενώ αύριο θα επιστρέψει στην Αθήνα. Να σημειωθεί, τέλος, ότι την ελληνική αποστολή αποτελούν οι: Νίκος Γκατζής, βουλευτής ΚΚΕ, Π. Λαφαζάνης, βουλευτής ΣΥΝ, Κώστας Χριστόπουλος, εκπρόσωπος ΑΔΕΔΥ, Νίκος Δέλκος, εκπρόσωπος ΟΤΟΕ, Μαρία Βασιλείου, από το Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κωνσταντίνος Μαυροειδής, από το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και δύο ακόμη δημοσιογράφοι: η Ειρ. Λαζαρίδου από την «Αυγή» και η Γ. Δάμα από την «Ελευθεροτυπία».