Συγκινητικό μελό με αδυσώπητο σενάριο, εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία νατουραλιστική, καθηλωτικής νηφαλιότητας. Απόλυτος ο έλεγχος του Λαφός πάνω στην αφήγηση, που, με εργαλείο τις ήρεμες κινήσεις της κάμερας, προσπαθεί να βρίσκεται όσο κοντύτερα στα πρόσωπα των τριών κύριων χαρακτήρων για να αποτυπώνει πληρέστερα τον απροσπέλαστο εσωτερικό τους κόσμο. Ο Λαφός παραθέτει γεγονότα - πρόκειται για αληθινή ιστορία - χωρίς να σχολιάζει και κυρίως, χωρίς να σκάβει στις οικονομικές εξαρτήσεις που γεννούν ζωτικά διλήμματα στους πρωταγωνιστές και εγκλωβίζουν σε αρρωστημένη παθητικότητα τη γυναίκα που σκοτώνει τα 4 παιδιά της. Αυτή η σκηνοθετική γραμμή επέλεξε να μην «εκλογικεύσει» το προτσές του πόνου αλλά να κρύβεται πίσω από έναν αδύναμο χαρακτήρα για να περιβάλει μια τερατώδη πράξη...

Ο Λαφός φέρνει στο φως τα καταγεγραμμένα γεγονότα χωρίς να ζητά από το θεατή ούτε να κρίνει και ούτε να καταλάβει το γιατί και πώς ένας οικογενειακός πυρήνας φθάνει στην αποσύνθεση. Η μορφή της ταινίας συμπίπτει με την ουσία της, την τραγική δυστυχία μιας νεαρής μητέρας που η βιρτουόζικη μυθοπλασία υφαίνει μέχρι ιλίγγου το σπιράλ των ερωτικών συναισθημάτων, της επιρροής, της συναισθηματικής καταπίεσης και υποταγής καθώς και το βλαβερό βάρος του υλικού και ηθικού χρέους.

Παίζουν: Νιλς Αρεστρουπ, Ταχάρ Ραχίμ, Εμιλί Ντεκέν, Στεφάν Μπισό, κ.ά.

Παραγωγή: ΒΕΛΓΙΟ, ΓΑΛΛΙΑ, ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ, ΕΛΒΕΤΙΑ (2012)