Και κάτι ακόμη. Πρέπει να παραδεχτούμε πως όχι μόνο έχει δίκιο ο κ. Σημίτης, αλλά και κάτι ακόμη: Συνεχίζει επάξια τις παραδόσεις της «μεγάλης αντιδεξιάς δημοκρατικής παράταξης». Η... συμβολή της ήταν πάντα... αξιοζήλευτη, ιδιαίτερα, όταν δυσκολευόταν η δεξιά, όπως τη λένε. Για παράδειγμα, το 1944 η δεξιά ήταν στη γωνία, αλλά βρέθηκε ένας Γ. Παπανδρέου, για να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Λίγα χρόνια μετά, επί κυβέρνησης Πλαστήρα, εκτελέστηκαν ο Ν. Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του. Κι αν θέλετε, να πάμε στα μεταχουντικά χρόνια, πρέπει να παραδεχτούμε, πως μόνο ένα ΠΑΣΟΚ μπορούσε να υπονομεύσει και να πλαγιοκοπήσει το έντονα αντιαμερικανικό και δημοκρατικό κλίμα της εποχής του 1975-'80.

Ετσι είναι. Φαντάζεστε, να ήταν κυβέρνηση η ΝΔ σήμερα και να 'φερνε τις «σκέψεις» για το Ασφαλιστικό, που έφερε η κυβέρνηση Σημίτη; Εδώ, τον ΟΤΕ πήγε να ξεπουλήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη κι έγινε χαμός. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όμως, τον ξεπουλάνε και, μάλιστα, σε δόσεις και αυτόν και τις άλλες δημόσιες επιχειρήσεις και μόνο οι κομμουνιστές -άντε και μερικοί ακόμη- φωνάζουν και αντιστέκονται.

Είπαμε. Πάντα ήταν και είναι αναντικατάστατη η συμβολή της «μεγάλης αντιδεξιάς δημοκρατικής παράταξης» στην υπεράσπιση των συμφερόντων της ολιγαρχίας.