«Η ελληνική κυβέρνηση, αντίθετα από ό,τι η πολύ πιο προσεκτική κυβερνώσα κυπριακή Δεξιά, προσχώρησε χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους στη γερμανική πολιτική, ενώ εμφανίστηκε στο Κίεβο ως γραμματοκομιστής του ΔΝΤ. Ουσιαστικά έχασε την ευκαιρία να λειτουργήσει ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη και να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή, ώστε να διασφαλίσει έναν ειδικό και ταυτόχρονα θετικό ρόλο για τη χώρα.Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάγκη η Αριστερά να αποκτήσει εικόνα των παγκόσμιων αλλαγών, καθώς και των αντιφατικών τάσεων που γεννούν οι εξελίξεις στην Κριμαία, προκειμένου να ξεφύγει από προσεγγίσεις που συσκοτίζουν παρά αναδεικνύουν το διεθνές γίγνεσθαι και τον επιδιωκόμενο ρόλο της Ελλάδας σε αυτό». («Αυγή», 30/3/2014).

Η «Αυγή» επικρίνει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ουκρανία, από τη σκοπιά ότι δεν «έπαιξε» σωστά στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Για να βγει βεβαίως αναβαθμισμένη η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή. Εύγε, πολύ «αριστερή» τοποθέτηση και κυρίως «διεθνιστική». Τι σημαίνει άραγε «υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη» και τι ρόλο «διαμεσολαβητή» θα μπορούσε να αναλάβει η Ελλάδα, κινούμενη, μάλιστα, στο «ευρωατλαντικό πλαίσιο», το οποίο, άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά αμφισβητεί, αν όχι περαιτέρω εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις; Λογικό όμως για μια δύναμη που διεκδικεί το ρόλο του επόμενου κυβερνητικού διαχειριστή.