Στα κάλπικα διλήμματα και στην οξυμένη, λεκτικά, αλλά «κούφια», επί της ουσίας, αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις εκλογές. Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε χτες βράδυ ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στη Σύρο, «θα διαπραγματευτούμε σκληρά για το χρέος... θα επιμείνουμε στις εθνικές μας θέσεις απέναντι στους δανειστές ... θα εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία», αντανακλούν ένα πλαίσιο διαχείρισης για το πέρασμα της αστικής τάξης σε ανάκαμψη κερδών.

Νωρίτερα χτες το απόγευμα ο Γ. Σταθάκης, μιλώντας στο ΣΚΑΪ, είχε χαρακτηρίσει «τεχνική λεπτομέρεια», που «δεν είναι το βασικό πρόβλημα του φορολογικού συστήματος», την έκτακτη εισφορά.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε ρόλο απολογητή της αστικής δημοκρατίας, σε σημείο που να κάνει λόγο για «μνημονιακή ανωμαλία», ισχυριζόμενος ότι «τα μέτρα αυτά δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε συνθήκες ομαλής λειτουργίας των θεσμών και της δημοκρατίας» και ότι «δε βρισκόμαστε σε κατάσταση ομαλότητας, που επιτρέπει στην κοινωνία να εκφράζεται δημοκρατικά και να δίνει το παρών στις αποφάσεις που την αφορούν»! Σηκώνει τον αντιδημοκρατικό κουρνιαχτό για να κρύψει τη διαχειριστική για το κεφάλαιο πολιτική του, καλλιεργώντας «αντιδημοκρατικό» φόβο στο λαό και αποπροσανατολισμό ως προς το γεγονός ότι η αστική δημοκρατία δε διαχωρίζεται απ' την εξουσία των μονοπωλίων, που καθορίζει το αντιλαϊκό, αυταρχικό περιεχόμενό της. Αυτή την εξουσία θέλει να διαχειριστεί.

Κατήγγειλε προσωπικά τον υπουργό Οικονομικών ως τον «αυτουργό της πολιτικής που καταστρέφει τη χώρα». Και φόρτωσε στο διά ταύτα την ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν στο «πολιτικό σύστημα της διαπλοκής», στο οποίο μάλιστα πρόσαψε και ότι «ρήμαξε κάθε εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα».

Κλείνοντας την ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας αράδιασε ένα κάρο κάλπικα διλήμματα, λέγοντας: «Θα συνεχίσουμε το σημερινό δρόμο ή θα ορθώσουμε το ανάστημά μας για μια άλλη πολιτική (...) 'Η το παλιό και φθαρμένο του Σαμαρά και του Βενιζέλου ή το νέο και ριζοσπαστικό της αριστεράς. 'Η το καθεστώς των μνημονίων και των εντολών του Βερολίνου και της συντηρητικής ευρωπαϊκής ελίτ ή ανατροπή και η θαρραλέα πορεία προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Με την κα Μέρκελ ή με την αριστερά. Με τον Σαμαρά ή με τον ΣΥΡΙΖΑ»...

Η άλλη πολιτική την οποία κομπάζει ως δήθεν «άφθαρτος και νέος» ότι θα εφαρμόσει, είναι απ' τα καλούπια της παλιάς και φθαρμένης αστικής εξουσίας στην οποία υποκλίνεται. Κι αν λεονταρίζει εναντίον της Μέρκελ και της «συντηρητικής ευρωπαϊκής ελίτ» είναι για να κρύψει τη στάση προσοχής που χτυπάει το κόμμα του απέναντι στην ΕΕ και σε όσα αυτή εκφράζει.