Η χρήση του DNA στην υπηρεσία εξιχνίασης του εγκλήματος δεν είναι «καινούρια» υπόθεση. Από «ιστορική» άποψη και απ' όσα γνωρίζουμε, η πολιτεία Λουιζιάνα των ΗΠΑ είχε από το 1968 την πρωτοβουλία να παραπέμψει στη δικαιοσύνη την πρώτη ποινική υπόθεση, στη δικαστική ιστορία των ΗΠΑ, με στοιχεία που στηρίζονταν ως επί το πλείστον σε δείγματα DNA. Εκτοτε, η (νοτιοδυτική) πολιτεία της Λουιζιάνα εξακολουθεί - μαζί με την πολιτεία της Φλώριδα - να κρατά τα σκήπτρα στον εκσυγχρονισμό της ιατροδικαστικής έρευνας, αφού, σύμφωνα με την πολιτειακή νομοθεσία, οι εκεί αστυνομικές αρχές μπορούν να παίρνουν δείγμα DNA από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο τύχει να συλλάβουν! Αυτά... από άποψη ιστορικής αναδρομής των «πρωτοπόρων» στην ιατροδικαστική χρήση δειγμάτων DNA.

Οσον αφορά την πραγματικότητα, η χώρα που πρωτοστατεί στη δημιουργία μίας «αποτελεσματικής» εθνικής τράπεζας DNA είναι -ποιος άλλος; - η Μ. Βρετανία. Η εθνική τράπεζα δεδομένων DNA της Αγγλίας, που λειτουργεί από το 1995, θεωρείται από τις πιο «λειτουργικές» - τέτοιου τύπου - «τράπεζες» στον κόσμο, όχι μόνο γιατί έχει το πλουσιότερο - αναλογικά... με τον πληθυσμό - «απόθεμα» γονιδιακών «δακτυλικών αποτυπωμάτων» Βρετανών πολιτών, αλλά και γιατί η καταχώριση, ανάλυση, διασταύρωση δειγμάτων DNA έχει οδηγήσει στις περισσότερες περιπτώσεις χαρακτηρισμού ατόμων ως «βασικών ύποπτων» και «κατηγορούμενων» του ποινικού και αστικού κώδικα. Ετσι, σήμερα πλέον, οι βρετανικές αρχές «πρωτοπορούν», αναγνωρίζοντας, με τυπικές διαδικασίες ανάλυσης δειγμάτων DNA, 300 έως 500 υπόπτους εγκλημάτων τη βδομάδα, ενώ στο ίδιο διάστημα (μία εβδομάδα) πετυχαίνουν 900 «ταυτοποιήσεις» υπόπτων, δηλαδή «ταίριασμα»/ταυτοποίηση της «γονιδιακής» ταυτότητας αυτών με δείγματα DNA που βρέθηκαν σε διάφορους τόπους εγκλήματος...

Τις επιδόσεις της Βρετανίας ζηλεύουν τόσο οι ΗΠΑ, όσο και ο Καναδάς. Οι μεν ΗΠΑ, παρά την προ περίπου τριών με δύο ετών σύσταση και λειτουργία μίας ηλεκτρονικής τράπεζας δειγμάτων DNA σε ομοσπονδιακό επίπεδο (CODIS που λειτουργεί υπό την εποπτεία του FBI και βρίσκεται στις κτιριακές εγκαταστάσεις μίας τεράστιας αποθήκης έξω από την Ουάσιγκτον), δεν έχουν καταφέρει - λόγω έλλειψης των απαραίτητων και διόλου ευκαταφρόνητων κονδυλίων, που εκτιμούνται σε τουλάχιστον 30 δισ. δολάρια, αλλά και των «κονταροχτυπημάτων» μεταξύ στελεχών ανάμεσα στα ομοσπονδιακά υπουργεία Δικαιοσύνης και Αμυνας -σημαντικά πράγματα... Παρά την εξιχνίαση μερικών δεκάδων περιπτώσεων εγκλήματος και την αθώωση μερικών κατηγορούμενων που είχαν καταδικαστεί με θανατική ποινή και γλίτωσαν από την «ηλεκτρική καρέκλα» λίγες μέρες νωρίτερα...

Η δε κυβέρνηση του Καναδά, παρά τις αποτυχημένες προσπάθειές της να περάσει ένα «ριζοσπαστικό» νομοσχέδιο - φωτοτυπία της βρετανικής ιατροδικαστικής και αστυνομικής εμπειρίας... - αποφάσισε τον Ιούλιο του 2000 τον εκσυγχρονισμό της εθνικής τράπεζας δεδομένων DNA (έδρα Οτάβα) με εξοπλισμό και εκπαίδευση προσωπικού, κόστους 10.000.000 καναδικών δολαρίων και λειτουργικό κόστος πέντε εκατομμύρια καναδικά δολάρια το χρόνο. Σε ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις και υλικοτεχνικές ενισχύσεις προβαίνουν οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές της Αυστραλίας και της Γερμανίας...

Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνήσεις της μιας μετά της άλλης χώρας επικαλούνται το παράδειγμα όσων χωρών προηγούνται στον τομέα της συγκρότησης, λειτουργίας και χρήσης τραπεζών δεδομένων DNA και κάνουν ό,τι δυνατόν για να συμβαδίσουν ή και να προπορευτούν απ' αυτές τις «εξελίξεις». Ολα αυτά, πάντα, με την προϋπόθεση πως τα μεσοπρόθεσμα σχέδιά τους δεν προσκρούουν σε συνταγματικά κωλύματα (όπως έγινε στην περίπτωση του Καναδά) ή σε έντονες μαζικές αντιδράσεις απέναντι στον υπερβάλλοντα ζήλο που χαρακτηρίζει «εκσυγχρονισμένους» κυβερνώντες, που σπεύδουν να θέσουν στην υπηρεσία των αρχών καταστολής - αλλά και έμμεσης «παρακολούθησης» πολιτών...- επιτεύγματα επιστημών, όπως η γενετική και η πληροφορική. Σ' αυτή τη ραγδαίως εξελισσόμενη «κούρσα», οι ηττημένοι δεν είναι απαραίτητα οι εγκληματίες και οι κάθε λογής κακοποιοί, αλλά και οι πολίτες εκείνοι που επιμένουν να περισώσουν όποια πολιτική και ατομική ελευθερία τούς έχει απομείνει... Οσοι πολίτες «τέτοιου είδους» αντιδρούν απέναντι στις προσπάθειες των κρατικών αρχών να συλλέγουν στοιχεία της γενετικής τους ταυτότητας συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία (ενδεχόμενοι «ύποπτοι») ή σνομπισμό (ως δήθεν καθυστερημένοι) και ελάχιστα ως άνθρωποι που θέλουν να προστατεύσουν τις πολιτικές και ατομικές τους ελευθερίες, από την άποψη πως μία ταυτότητα DNA θα μπορούσε, αν όχι σήμερα, αλλά τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, να χρησιμοποιηθεί «ποικιλοτρόπως» (ανάλυση της γενετικής προδιάθεσης ατόμων σε διάφορες ασθένειες, βία, παρεκκλίνουσες ή «επικίνδυνες» συμπεριφορές) από ολοκληρωτικές κυβερνήσεις και διεφθαρμένες δικαστικές ή διωκτικές αρχές. Το πρόσχημα - αν όχι άλλοθι - των κυβερνώντων είναι ο εκσυγχρονισμός της καταστολής του εγκλήματος, των αδικημάτων και της τρομοκρατίας, με αντίτιμο την «ασφάλεια» μονίμως ύποπτων πολιτών υπό τη σκέπη του οργουελιανού Μεγάλου Αδελφού.

Τον περασμένο Γενάρη, άλλωστε, ο υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, Τζακ Στρο, «απάντησε» στις αντιδράσεις οργανώσεων προάσπισης των προσωπικών ελευθεριών, όταν επιχείρησε να περάσει νόμο, μεταξύ άλλων, για τη μόνιμη αποθήκευση δειγμάτων DNA από όσους Βρετανούς έτυχε να συλληφθούν ακόμη και για μικροπαραβάσεις, λέγοντας το εξής χαρακτηριστικό: «Πριν 20 χρόνια, ο κόσμος αντιδρούσε και απέρριπτε το στήσιμο κυκλωμάτων παρακολούθησης με κάμερες κλειστού κυκλώματος σε πολλούς δημόσιους χώρους, με το επιχείρημα των τακτικών του Μεγάλου Αδελφού, ενώ τώρα τις αποδέχεται ως αποτρεπτικό στοιχείο του εγκλήματος»! Βέβαια, ο Στρο δε διευκρίνισε ότι, παρά τα συστήματα παρακολούθησης με κρυφές ή φανερές κάμερες, τις τράπεζες δειγμάτων DNA, τη λειτουργία παρακυβερνητικών συστημάτων τηλεπικοινωνιών τύπου Εσελον, οι πάσης φύσεως και για κάθε λόγο εγκληματίες όχι μόνον αυξάνονται, αλλά και... πληθύνονται. Οχι τόσο, ούτε μόνον, επειδή «φταίνε τα «γονίδιά» τους. Αλλά και εξαιτίας ενός γενικότερου εκρηκτικού πλαισίου κοινωνικών εντάσεων και ταξικών ανισοτήτων, με έκδηλη μία τάση συρρίκνωσης των μεσοαστικών στρωμάτων. Σ' αυτό το ταχέως φορτιζόμενο «αρνητικά» κοινωνικό πλαίσιο, οι μεγάλες «καταιγίδες» - συνοδεία εξάρσεων βίας ή εγκλήματος - είναι ζήτημα χρόνου... Και «επισπεύδονται» ή εμφανίζονται παλινδρομικά από τις σαρωτικές επιθέσεις που εξαπολύει το μεγάλο κεφάλαιο στην πλειοψηφία των εργαζομένων και ανέργων...