Oι έντονες γεωπολιτικές αντιθέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου (Συρία, Ιράν), σε συνδυασμό με ένα εμφανέστατο ενδιαφέρον των Αμερικανών στην Ασία και τον Ειρηνικό φάνηκε να οδηγούν προς το τέλος της βδομάδας σε αδιέξοδο τη λεγόμενη μεσολαβητική προσπάθεια του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι. Η εξέλιξη, που σημειώνεται περίπου ένα μήνα πριν την καταληκτική ημερομηνία της 29ης τρέχοντος μηνός που είχε εξαρχής τεθεί ως όριο για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, με στόχο την υπογραφή μιας ισραηλινο-παλαιστινιακής «ειρηνευτικής» συμφωνίας, δρομολογήθηκε ιδιαίτερα μετά από την άρνηση των Ισραηλινών αξιωματούχων να επιτρέψουν την τέταρτη φάση της υποσχεθείσας αποφυλάκισης δεκάδων Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές το προπερασμένο Σάββατο, 29 Μάρτη.

Μπροστά στην άρνηση των Ισραηλινών, οι Αμερικανοί διαπραγματευτές προσπάθησαν να αποτρέψουν τα αναπόφευκτα, ρίχνοντας στο τραπέζι την πρόταση για την απελευθέρωση του Ισραηλινού κατασκόπου Τζόναθαν Πόλαρντ, μετά από περίπου 28 χρόνια φυλάκισής του στις ΗΠΑ. Οπως αποδείχθηκε, ήταν πολύ λίγη, αφού ούτε αυτή στάθηκε αρκετή για να κάμψει τις ισραηλινές αντιστάσεις, προκαλώντας αλυσιδωτά την απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής να προωθήσει στον ΟΗΕ την προσχώρηση της Παλαιστίνης σε 15 διεθνείς οργανισμούς και συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών.

Ετσι, μετά από περίπου εννιά μήνες ατέρμονων συναντήσεων, πιέσεων, προβλημάτων, ακόμη και ύβρεων (από τη μεριά ακροδεξιών υπουργών της κυβέρνησης του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, όπως ο υπουργός Οικονομικών Ναφτάλι Μπένετ) σε βάρος του Αμερικανού υπουργού, τα πράγματα έδειξαν να επιστρέφουν εκεί από όπου ξεκίνησαν: Στο μπλοκάρισμα μιας «ειρηνευτικής» διαδικασίας, παγιδευμένης εξαρχής, με υπαιτιότητα πρώτα από όλα της ισραηλινής πολιτικής εξουσίας και της αστικής τάξης, που συνεχίζουν το δολοφονικό εμπάργκο και τις αιματηρές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας,τις κατασκευές και τα σχέδια για την ανέγερση χιλιάδων εβραϊκών εποικισμών σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ακόμη και απειλές για «προσάρτηση» των εδαφών αυτών στο χάρτη του Ισραήλ.

Οι εξελίξεις αυτές έμοιαζαν να φέρνουν στο «αμήν» τον Τζον Κέρι, που, ολοκληρώνοντας μέσα στη βδομάδα ένα φρενήρες διπλωματικό πήγαινε - έλα σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, έφθασε σχεδόν να παραδεχθεί (προχτές από το Μαρόκο) το «ναυάγιο» της διαπραγμάτευσης. Δήλωσε έτσι πως προτιμά να επιστρέψει στην Ουάσιγκτον, επιρρίπτοντας βεβαίως την ευθύνη στην ηγεσία Παλαιστινίων και Ισραηλινών.

Επειδή, όμως στην πολιτική και στη διπλωματία - όπως και στη ζωή... - σχεδόν τίποτε δεν είναι «οριστικό και αμετάκλητο», διαφάνηκε έστω και στο παρά πέντε η αναθέρμανση της αμερικανικής διπλωματικής προσπάθειας με την αιφνιδιαστική συνάντηση αργά προχτές βράδυ στη Ραμάλα ανάμεσα στον Αμερικανό απεσταλμένο στη Μ. Ανατολή, Μάρτιν Ιντάικ, και τον επικεφαλής των Παλαιστίνιων διαπραγματευτών, Σαέμπ Ερεκάτ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χωρίς σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς πάλη ενάντια στα μονοπωλιακά συμφέροντα που ανταγωνίζονται στην περιοχή, ο παλαιστινιακός και οι άλλοι λαοί δεν πρόκειται να μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά και να επιλέξουν δρόμο ανάπτυξης που να εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.