Πρώτον: Παραμονή στην Ευρωζώνη αφού «δεν πιστεύουμε πως η διάλυση του ευρώ ή η έξοδος μιας χώρας από το σύστημα θα ήταν μία θετική εξέλιξη ... το κόμμα μας ως σύνολο θέλει να βλέπει τη χώρα στο ευρώ».
Δεύτερον: Την ενίσχυση της θέσης της ντόπιας αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με αυτές των άλλων κρατών - μελών, που εύσχημα ο Αλ. Τσίπρας εκφράζει σαν «αλληλεγγύη ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης και μια διαφορετική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης». Στις δηλώσεις του ξεκάθαρα δήλωσε ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική ευνοεί τους καπιταλιστές του Βορρά και ζημιώνει αυτούς του Νότου και κάλεσε τη Γερμανία να δώσει κάτι απ' όσα έχει κερδίσει για να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη στις χώρες του Νότου, διαφορετικά η ηγεμονία της θα έχει πήλινα πόδια.
Το αντίτιμο, βεβαίως, για να «βλέπει» ο ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα στην ΕΕ και το ευρώ είναι βαρύ για το λαό. Το όνειρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν διώχνει τον εφιάλτη για το λαό. Ας το λάβει υπόψη του για τον καθορισμό της στάσης του απέναντί του.