Τη στενότερη σύνδεση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στο άρμα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των μονοπωλίων τους, με προοδευτική απαξίωση της εγχώριας παραγωγικής βάσης και καταστροφή του εργατικού δυναμικού της, επιβεβαίωσαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας χτες σε συνέδριο για την Αμυνα και την Ασφάλεια, στην Αθήνα. Από κοντά και οι επιχειρηματίες που θέλουν επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και σε αυτόν τον τομέα της οικονομίας, προσδοκώντας νέα κέρδη.

Η τέτοια συζήτηση ξανάνοιξε ενώ η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται για περιορισμό των όποιων δικλίδων υπήρχαν στο παρελθόν και επέτρεπαν μια σχετική προστασία. Για να επιταχυνθεί (μέσω αναδιαρθρώσεων) η συγκέντρωση της παραγωγής πολεμικού υλικού σε μια χούφτα μονοπώλια του κλάδου, όπως σχεδιάζεται χρόνια τώρα στην ΕΕ. Αποτέλεσμα αυτών των σχεδιασμών είναι η συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών (βλ. ΕΑΣ κ.ά.), σε όφελος των μονοπωλίων των ισχυρών κρατών της ΕΕ.

Παρακάμπτοντας τα παραπάνω, η αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, Φώφη Γεννηματά, τάχθηκε καταρχάς υπέρ της «ευρωατλαντικής συνεργασίας» και σε αυτό το θέμα, ζήτησε «χάραξη μιας κοινής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής στο πλαίσιο της ΕΕ και λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της Ατλαντικής Συμμαχίας». Προσπερνώντας τις οξύτατες ενδοαστικές τριβές, τις ανισόμετρες σχέσεις ανάπτυξης στον καπιταλισμό και τα συγκρουόμενα συμφέροντα, έβαλε ως πρόταγμα τη «διείσδυση σε άλλες αγορές με αιχμή του δόρατος την ποιότητα και την εμπειρία».

Ωστόσο, αναγκασμένη εκ των πραγμάτων να περιγράψει, έστω ακροθιγώς, τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, έβαλε εναντίον «μιας συγκεντρωτικής Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας», ζήτησε «συνέργεια και αποκέντρωση ούτως ώστε τα κράτη - μέλη να μην έχουν αντικρουόμενες, αλλά συγκλίνουσες ανάγκες».

Ο Γιάννης Ταφύλλης, υπεύθυνος για θέματα Αμυνας, μέλος του Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης ταγμένος στον ευρωμονόδρομο, κατέθεσε διαχειριστικού επιπέδου προτάσεις, π.χ. για Ενοπλες Δυνάμεις μικρότερου σχήματος και μικρότερου κόστους, ανοιχτές στον έλεγχο και την επίβλεψη από το Κοινοβούλιο - σαν να μην υπάρχουν εκεί συσχετισμοί δυνάμεων - και ελεγχόμενες από «ανεξάρτητες αρχές», σαν κι αυτές που γέμισαν τη τελευταία δεκαετία τη χώρα, δίχως κανένα αποτέλεσμα για το λαό.

Εκπροσωπώντας το ΝΑΤΟ ο Ernest Herold, τάχθηκε υπέρ της ακόμα στενότερης συνεργασίας ΝΑΤΟ - ΕΕ στη «διατήρηση μιας ισχυρής τεχνολογικής και βιομηχανικής αμυντικής βάσης».