Ιδιαίτερη προβολή συνάντησε στον αστικό Τύπο η λεγόμενη τελευταία επίσκεψη της τρόικας στην Πορτογαλία, κάτι που εμφανίζεται ως το τέλος του μνημονίου και έξοδος στις αγορές. Μάλιστα σημειώνεται ότι «το πρόγραμμα διάσωσης» θα κλείσει με την τελευταία δόση 851 εκατομμυρίων από το δάνειο 25,7 δισεκατομμυρίων που ξεκίνησε το 2011 και των συνολικών πιστώσεων ύψους 78 δισ. Φυσικά, όλα αυτά, όπως και το δάνειο στη χώρα μας, είναι χρήματα που πάνε για την ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών για να βγουν από την καπιταλιστική κρίση, αλλά πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Πάντως και η λεγόμενη έξοδος από το μνημόνιο που προβάλλουν τα κυβερνητικά αστικά κόμματα στην Πορτογαλία δεν είναι απόλυτα εξασφαλισμένη, αφού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ένα από τα μέρη της τρόικας, προειδοποιεί πως πρέπει να συνεχιστεί «μια διευρυμένη δέσμευση στη δημοσιονομική πειθαρχία», καθώς είναι αναγκαία «για να εξασφαλιστεί ότι το χρέος θα παραμείνει βιώσιμο και για να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών».

Είναι δηλαδή φανερό ότι για την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα στρώματα τα αντιλαϊκά μνημόνια θα είναι διαρκείας, ενώ, και σε περίπτωση μιας κάποιας σταθεροποίησης ή ανάκαμψης, αυτή δεν πρόκειται ν' αλλάξει τη σημερινή βαρβαρότητα, της απώλειας εισοδήματος και εργασιακών και κοινωνικών δικαιώματα. Δηλαδή και στην Πορτογαλία, όπως και στη χώρα μας και κάθε καπιταλιστική χώρα, αναδεικνύεται η ανάγκη οι εργαζόμενοι να χαράξουν το δικό τους δρόμο για τη δική τους εργατική λαϊκή εξουσία, που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες τους, και όχι να εγκλωβίζονται στα διάφορα μείγματα διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.