Θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει! Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο λόγος, που ανεβαίνει στα κεραμίδια διαμαρτυρόμενος αν κάποιος του επισημάνει ότι εξελίσσεται σε νέο ΠΑΣΟΚ με όλα τα κουσούρια του παλιού και ακόμα περισσότερα, αλλά που καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν παίρνει τα εύσημα για την ταχύτατη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του από παλιές «καραβάνες» του χώρου, με αναγνωρισμένες τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στον καπιταλισμό, χείριστες στο λαό και το λαϊκό κίνημα, όπως, π.χ., ο Μ. Σοάρες.

Για την περίπτωση αυτής της αλεπούς της σοσιαλδημοκρατίας - «εμβληματικής προσωπικότητας» κατά την Κουμουνδούρου - έχουμε ήδη γράψει. Το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν παραλείπει όποτε επισκέπτεται την Πορτογαλία να του υποβάλλει τα σέβη του, λέει πολλά. Οπως και το non paper που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση που είχαν οι δυο τους το περασμένο Σάββατο στο Πόρτο. Σ' αυτό μεταξύ άλλων αφού κομπάζει ότι εξασφάλισε την υποστήριξη του Σοάρες στην προσπάθεια να τερματιστεί η λιτότητα που υφίστανται οι καπιταλιστές των κρατών του Νότου, αναφέρει: «Ο Μάριο Σοάρες υπενθύμισε πως αγαπά την Ελλάδα και υπήρξε φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά, όπως είπε ο ίδιος, το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου. Προς το τέλος της συνάντησης, ο Μάριο Σοάρες διηγήθηκε πως, σε συναντήσεις του με τον Σαντιάγο Καρίγιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Ευρώπη, όταν όλοι τους ήταν εξόριστοι (...) ανέλυαν ποια χώρα ήταν η πιθανότερη για να καταρρεύσει πρώτη η δικτατορία. Και, πράγματι, συμπέραιναν ότι η Πορτογαλία ήταν η πρώτη υποψήφια χώρα. Συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα ότι, τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα είναι η χώρα απ' όπου σήμερα θα ξεκινήσει η κατάρρευση της λιτότητας στην Ευρώπη».

Οι συνειρμοί που θέλει να προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φως φανάρι. Αλλά μετά γιατί διαμαρτύρεται απέναντι στην αυτονόητη επισήμανση της ΠΑΣΟΚοποίησής του;