Στην Ολομέλεια της Βουλής βρίσκεται από χτες το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με τίτλο: «Πρόσβαση στη δραστηριότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων και προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων (ενσωμάτωση της οδηγίας 2013/36/ΕΕ), κατάργηση του ν. 3601/2007 και άλλες διατάξεις». Από τον τίτλο του, γίνεται καθαρό ότι αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο χρηματοπιστωτικό τομέα, δηλαδή την κερδοφορία του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου.

Στο νομοσχέδιο, μέχρι και χτες το βράδυ είχαν κατατεθεί 8 τροπολογίες που το έκαναν αντιλαϊκότερο. Μία από τις τροπολογίες, προβλέπει ότι όσοι δεν δύνανται να καταβάλλουν φόρους κληρονομιάς για ακίνητο που κληρονόμησαν, παραδίδουν την πλήρη κυριότητα του ακινήτου που κληρονόμησαν ή άλλου ακινήτου στο κράτος. Ενώ άλλη τροπολογία απαλλάσσει βιομηχάνους από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και το φόρο κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας που αφορά μεταλλουργικές δραστηριότητες.

Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου θεσπίζονται κανόνες για την αυστηροποίηση του εποπτικού πλαισίου του τραπεζικού κεφαλαίου. Το νομοσχέδιο είναι ενταγμένο στην προσπάθεια που γίνεται από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της να λαμβάνουν μια σειρά μέτρων και να θεσπίζουν κανόνες, προκειμένου να διασφαλίσουν στο μέτρο που είναι δυνατόν τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Ενσωματώνεται στην εθνική νομοθεσία, η οδηγία η οποία συμπληρώνει το ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται στον τραπεζικό τομέα και τις κεφαλαιαγορές και αποσαφηνίζονται κανόνες εποπτείας και λειτουργίας τραπεζών και υποκαταστημάτων στην Ελλάδα, αλλά και οι όροι συνεργασίας των ελληνικών εποπτικών αρχών με τις ομόλογες αρχές άλλων κρατών κ.ά.

Επίσης, ρυθμίζονται τα θέματα που αφορούν τα αποθέματα ασφαλείας των τραπεζών.

Το νομοσχέδιο έδωσε αφορμή στα αστικά κόμματα και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου να αναπτύξουν τις γνωστές θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού» και άλλες, με τις οποίες επιδιώκεται να καλυφθούν οι πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του εισηγητή του Ευκ. Τσακαλώτου, δείχνοντας το πόσο είναι δεσμευμένος στη στρατηγική της ΕΕ, στα συμφέροντα του κεφαλαίου, ψήφισε «παρών», ενώ από πάνω προσπάθησε να πείσει ότι οι τράπεζες μπορούν να μετατραπούν σε «ευαγή» κοινωφελή ιδρύματα, που θα χρηματοδοτούν τα φτωχά νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις!

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους ανέφερε ότι η συζήτηση που αναπτύσσεται για τις τράπεζες είναι ξένη στα λαϊκά συμφέροντα και ότι εκφράζει τις υπαρκτές αντιθέσεις που είναι ωστόσο δευτερεύουσες - η βασική είναι η αντίθεση ανάμεσα σε στο κεφάλαιο και την εργασία - ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, χρηματοπιστωτικό, βιομηχανικό, εμπορικό. Διαπάλη που γίνεται, για το ποιος θα αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο στις διεθνείς αγορές, για τη διανομή της όποιας κρατικής χρηματοδοτικής στήριξης, δηλαδή ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της διανομής της υπεραξίας που συσσωρεύει το καπιταλιστικό κράτος, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως η ΕΕ. Αντιθέσεις που αναπτύσσονται τόσο ανάμεσα στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα όπως ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό τους.

Εκανε σαφές πως όποια θέση και να πάρει κανείς υπέρ του ενός τμήματος του κεφαλαίου ή του άλλου, οι εργαζόμενοι δε θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. «Η αγωνία της εργατικής τάξης δεν πρέπει να μπει κάτω από ξένες σημαίες, να ταυτιστεί με τη διαπάλη ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες», οι οποίοι παρά τις διαφορές τους θα ενωθούν για να τσακίσουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τόνισε ότι δεν πρέπει να την ενδιαφέρει την εργατική τάξη η σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, γιατί είναι σαν να την ενδιαφέρει η σταθεροποίηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει και τη φορτώνει με ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση. Κάλεσε σε οργάνωση της πάλης για την αποτροπή των αντιλαϊκών μέτρων που θα βάζει όμως προοπτική την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.