Οταν το 2006 ο παλαιοντολόγος Σκοτ Σάμπσον ανακάλυπτε στη Γιούτα των ΗΠΑ ένα κρανίο μήκους 2 μέτρων, του είδους δεινοσαύρων Νασουτοκεράτοψ τιτούσι, έμελλε μαζί μ' αυτό να ανακαλύψει και ενδείξεις για το πώς ζούσαν τα ζώα στη μισοπλημμυρισμένη περιοχή Λαραμίντια, πριν από 76 εκατομμύρια χρόνια.

Ο Νασουτοκεράτοψ δεν αποτελεί μόνο νέο είδος δεινοσαύρου, αλλά ένα μέχρι τώρα άγνωστο κλάδο της οικογένειας των κερασφόρων δεινοσαύρων. Αυτή η οικογένεια, που περιλαμβάνει τον αρκετά γνωστό Τρικεράτοπα, έχει οζώδεις τραβέρσες, που θεωρείται ότι έλκυαν τα θηλυκά του είδους και κρατούσαν τους ανταγωνιστές μακριά.

Το απέριττο κεράτινο κάλυμμα του σβέρκου, το ογκώδες ρύγχος και τα ασυνήθιστα μακριά κέρατα του Νασουτοκέρατοπα έρχονται σε έντονη αντιδιαστολή με τα εξεζητημένα χαρακτηριστικά άλλων συγχρόνων του δεινοσαύρων. Αυτή η μεγάλη διαφοροποίηση ενδέχεται να ήταν αποτέλεσμα φυσικής επιλογής λόγω πλεονεκτήματος στο ζευγάρωμα των αρσενικών με τα θηλυκά, διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε «γρήγορες» εξελικτικές αλλαγές. Το αποτέλεσμα ήταν οι κερασφόροι δεινόσαυροι να εξελιχθούν μέσα σε μόλις 5 έως 8 εκατομμύρια χρόνια και να γίνουν η πιο διαφοροποιημένη οικογένεια δεινοσαύρων στην περιοχή.