«Το ζητούμενο είναι η κοινή δράση (σ.σ. της Αριστεράς), προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα αυτήν την πολιτική (σ.σ. την κυβερνητική) και να δώσουμε προοδευτική πολιτική διέξοδο, ελπίδα και προοπτική στη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, στην ίδια την εκλογική βάση του και στον ίδιο τον κομματικό οργανισμό του ΠΑΣΟΚ». Αυτά έλεγε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Χτες τα επανέλαβε, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού.

Αναρωτιόμαστε, όμως, πόση σχέση έχουν τα λόγια αυτά με την πράξη. Για παράδειγμα, η υποστηριζόμενη από το ΣΥΝ παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» στη ΓΣΕΕ στηρίζει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), η οποία επιχειρεί - σχετικά με το Ασφαλιστικό - να συρρικνώσει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στη διατήρηση της σημερινής φτώχειας. Και αυτό, ως το ...μέγιστο των διεκδικήσεων. Ούτε καν η αύξηση των συντάξεων δεν έχει συμπεριληφθεί στα αιτήματα της ΓΣΕΕ, παρότι οι πάντες αποδέχονται πως η μεγάλη τους πλειοψηφία βρίσκεται στο όριο της επίσημης φτώχειας, ενώ τα κέρδη της ολιγαρχίας αυγαταίνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ετσι, θα δοθεί η προοδευτική διέξοδος, η ελπίδα και η προοπτική;.. Ας μας συγχωρεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αλλά αυτό δε λέγεται προοδευτική ή αριστερή πολιτική. Αλλιώς το λένε...