Στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων παραδίδει τα εγχώρια αποθέματα υδρογονανθράκων η συγκυβέρνηση στο όνομα της «ενεργειακής ασφάλειας» της ΕΕ. Ισχυρίζεται, βεβαίως, και τα περί «δημιουργίας εσόδων για το Δημόσιο και θέσεων εργασίας για τους πολίτες». Κάτι θα εισπράξει και το Δημόσιο, και κάποιες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Αλλά έτσι γίνεται στον καπιταλισμό. Οι πηγές Ενέργειας της Ελλάδας δεν θα αναπτυχθούν για τις ανάγκες του λαού που την πληρώνει πανάκριβα, αλλά για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η κινητικότητα του τελευταίου διαστήματος σε επιχειρηματικό, διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο συνηγορεί στο γεγονός ότι ο υποθαλάσσιος χώρος της Ελλάδας «κρύβει» σημαντικές και αξιοποιήσιμες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχουν «βάλει στο μάτι» μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις του χώρου.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε την έκθεση της «Deutsche Bank» που είχε δει το φως της δημοσιότητας το Δεκέμβρη του 2012, σύμφωνα με την οποία τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, μόνο του φυσικού αερίου που βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, ξεπερνούν τα 400 δισ. ευρώ σε σημερινές τιμές. Εκτίμηση που εάν επιβεβαιωθεί, ανέφερε η σχετική έκθεση, η Ελλάδα θα μπει στην ομάδα των μεγάλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Ενδιαφέρον από τη Γερμανία για φτηνή Ενέργεια, εδώ κολλάει και η «ενεργειακή ασφάλεια» της ΕΕ.

Ηδη έχουν υπογραφεί οι τρεις πρώτες συμβάσεις, ενώ όπως αναφέρει το υπουργείο Περιβάλλοντος υπάρχουν ακόμη 4 αιτήσεις για τη διεξαγωγή ερευνών σε περιοχές της Δυτικής και Βόρειας Ελλάδας. Μεταξύ των αιτούντων, όπως έχει ανακοινώσει το ΥΠΕΚΑ, είναι ο ιταλικός ενεργειακός όμιλος «Enel Group» που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη διεξαγωγή ερευνών στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, στην Αιτωλοακαρνανία και στην περιοχή μεταξύ Πρέβεζας - Αρτας.

Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Μάη υπογράφηκαν συμβάσεις παραχώρησης για τον εντοπισμό και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στις περιοχές Ιωαννίνων, Πατραϊκού Κόλπου και Κατακόλου, μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των κοινοπραξιών «Energean Oil / Petra petroleum», «Ελληνικά Πετρέλαια / Edison / Petroceltic» και «Energean Oil / Trajan Oil». Στο Κατάκολο, οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν την ύπαρξη 3 - 5 εκατ. βαρελιών πετρελαίου, στα Ιωάννινα από 50 - 100 εκατ. και στο Δ. Πατραϊκό περί τα 200 εκατ.

Η «Energean Oil» σήμερα έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στη θαλάσσια περιοχή της Καβάλας, όπου παρά τη συνεχή άντληση τα τελευταία 30 χρόνια και την παραγωγή σχεδόν 115 εκατ. βαρελιών, τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι ακόμη υπάρχουν μεγάλες ποσότητες. Οπως ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα η εταιρεία, τα απολήψιμα αποθέματα εκτιμώνται σε περισσότερα από 30 εκατ. βαρέλια, 12 εκατ. από το κοίτασμα του Πρίνου, 3,5 εκατ. στο Βόρειο Πρίνο και 15 εκατ. στο κοίτασμα «Εψιλον».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ και τις προσφορές, η απόδοση «μισθώματος» υπέρ του Δημοσίου, υπολογίζεται επί του πηλίκου που θα προκύπτει «από το λόγο του σωρευτικού ακαθάριστου εισοδήματος και του σωρευτικού ακαθάριστου κόστους και θα κυμαίνεται μεταξύ του 2% και 20%» (το ακριβές ποσοστό εναπόκειται σε διαπραγμάτευση μεταξύ εταιρειών και Δημοσίου) και θα μπορεί να αποδίδεται σε χρήμα ή σε είδος. Επίσης, αναφέρεται ότι ο ανάδοχος υπόκειται σε ειδικό φόρο εισοδήματος 20% και σε «περιφερειακό φόρο» με συντελεστή 5%, «χωρίς καμία πρόσθετη τακτική ή έκτακτη εισφορά, τέλος ή άλλη επιβάρυνση οποιασδήποτε φύσεως υπέρ του Δημοσίου ή οποιουδήποτε άλλου τρίτου».

Με αφορμή την παραπάνω ρύθμιση, αξίζει να υπενθυμίσουμε άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο «Ρ» στις 15/10/2005 όπου σημειωνόταν, μεταξύ άλλων, η γενική διαπίστωση που υπήρξε και από ξένους συμβούλους, περί αποκλίσεων από όσα ίσχυαν διεθνώς, στον υπολογισμό των μισθωμάτων υπέρ του ελληνικού δημοσίου από την εκμετάλλευση των πετρελαίων Πρίνου τη δεκαετία του '80. Υπήρξαν, δηλαδή, καταγγελίες περί τριπλασιασμού των δαπανών των αρχικών εγκαταστάσεων, από 250 εκατ. δολ. σε 750 εκατ. δολ., όπως και του λειτουργικού κόστους, από 4 δολ./βαρ. σε 12 δολ./βαρέλι, υπερτιμολόγηση δηλαδή και των εγκαταστάσεων και του κόστους λειτουργίας, ούτως ώστε να μειωθούν δραστικά τα έσοδα του Δημοσίου.

Πέρα από τους καταφανώς ψευδείς ισχυρισμούς ότι δήθεν η ανεύρεση και εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ελληνική επικράτεια «θα ωφελήσει συνολικά το λαό», πρέπει να πούμε ότι οι μέχρι σήμερα σχετικές έρευνες διεξάγονται χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ και διεθνή κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς να διασφαλίζεται ούτε κρατική συμμετοχή στην έρευνα, ούτε ουσιαστικός έλεγχος στα αποτελέσματά της.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι οι «προσκλήσεις» προς τους μονοπωλιακούς ομίλους για την παραχώρηση δικαιωμάτων δεν αφορά ανατολικές θαλάσσιες περιοχές της χώρας, δηλαδή στο Αιγαίο, όπου, αντίθετα, η τουρκική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει άδειες έρευνας στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε περιοχές που, με βάση το διεθνές Δίκαιο, εμπίπτουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, (αυτή όμως ακόμη δεν έχει οριοθετηθεί), στην Ανατολική Μεσόγειο, στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου και ευρύτερα στην περιοχή της Ρόδου. Είναι οι περιοχές για τις οποίες και οι ΗΠΑ προτρέπουν την Ελλάδα να μην προχωρήσει, αφού υπάρχουν σχεδιασμοί για συνεκμετάλλευση με Τουρκία, ενώ το Αιγαίο το θεωρούν ΝΑΤΟική θάλασσα.

Εν κατακλείδι, και στον τομέα της Ενέργειας, δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες καθώς χωρίς γραμμή ρήξης με την πολιτική της «απελευθέρωσης» και τη στρατηγική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης, δεν μπορούν να διασφαλιστούν τα λαϊκά συμφέροντα στην αξιοποίηση του εγχώριου ενεργειακού πλούτου, ούτε στην προάσπιση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Μοναδική διέξοδος για το λαό είναι ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Στο πλαίσιο ενός ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα Ενέργειας που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, η παραγωγή, οι εγχώριες πηγές, η μεταφορά και η διανομή του τομέα Ενέργειας θα αποτελούν λαϊκή περιουσία, θα σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά προς όφελος της λαϊκής ευημερίας.