Ασφυκτική κατάσταση για εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους της Δυτικής Οχθης και της Λωρίδας της Γάζας προκαλεί η νέα αύξηση της έντασης τα τελευταία 24ωρα καθώς οι ισραηλινές αρχές κλιμακώνουν, με κάθε αφορμή, την τρομοκρατία επιχειρώντας να διαλύσουν την παλαιστινιακή κυβέρνηση ενότητας (μεταξύ «Φατάχ» και «Χαμάς») και να δημιουργήσουν «τετελεσμένα» στο χάρτη των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών πολλαπλασιάζοντας τους εβραϊκούς εποικισμούς σε Ανατολική Ιερουσαλήμ και Δυτική Οχθη.

Η τελευταία αφορμή για κλιμάκωση των φονικών ισραηλινών επιδρομών στη Λωρίδα Γάζας και εισβολών του ισραηλινού στρατού σε παλαιστινιακούς καταυλισμούς της Δυτικής Οχθης ήταν η ανεύρεση των σορών τριών Ισραηλινών νεαρών (δύο 16χρονων και ενός 19χρονου) στις αρχές της βδομάδας, έπειτα από την εξαφάνισή τους στις 12 Ιούνη κοντά στη Χεβρώνα.

Οι ισραηλινές δυνάμεις έσπευσαν, από την πρώτη στιγμή, να στοχοποιήσουν και να κατηγορήσουν ως υπεύθυνη τη «Χαμάς», δίχως έκτοτε να παρουσιάσουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο πέρα από ένα ηχητικό απόσπασμα μερικών δευτερολέπτων όπου φέρεται πως ακούγονταν πιθανώς οι φωνές των δραστών της απαγωγής των τριών Ισραηλινών στα εβραϊκά με αραβική προφορά...

Εντούτοις, η επιλογή της ισραηλινής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας να χρησιμοποιήσει τη δραματική εξαφάνιση των τριών Ισραηλινών νεαρών, φουντώνοντας αφενός την πολεμική ρητορική σε βάρος της «Χαμάς» και επιχειρώντας αφετέρου να δικαιολογήσει στο εξωτερικό την κλιμάκωση της κατοχικής βίας με την ενοχοποίηση των Παλαιστινίων, φόρτισε επικίνδυνα το κλίμα. Εριξε παράλληλα λάδι στη φωτιά ακροδεξιών πολιτικών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση καθώς ενθάρρυνε επιθέσεις μίσους από τους πιο ακραίους Εβραίους εποίκους, που δεν αρκούνται στο κλέψιμο της γης και της περιουσίας του παλαιστινιακού λαού.

Συνεπώς, η επακόλουθη απαγωγή και φόνος του 17χρονου Παλαιστίνιου Μοχάμεντ Αμπού Χντέιρ, σε προάστιο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, το βράδυ της περασμένης Τρίτης, ήταν θέμα χρόνου. Η ανεύρεση της σορού του 17χρονου Παλαιστίνιου, άσχημα καμένη, με σημάδια βασανισμού, το πρωί της περασμένης Τετάρτης, έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε, για τους Παλαιστίνιους, το ποτήρι οργής καθώς οι σκέψεις όλων πήγαν σε έγκλημα μίσους από Εβραίους εποίκους.

Από κει και πέρα η κατάσταση έγινε εκρηκτική. Κάθε αναίμακτη ρίψη ρουκέτας από τα παλαιστινιακά εδάφη στο Νότιο Ισραήλ αντιμετωπιζόταν με ισοπεδωτικές επιδρομές. Κάθε πέτρα Παλαιστίνιου εφήβου συναντούσε βροχή ισραηλινών σφαιρών και δακρυγόνων. Παράλληλα, μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού ξανάρχισαν, την Τετάρτη, μετά από χρόνια, τις τιμωρητικές κατεδαφίσεις σπιτιών αποφυλακισμένων Παλαιστινίων με αρχή το σπίτι του (στελέχους της Χαμάς) Ζίαντ Αουάντ στη Δυτική Οχθη και Ισραηλινό στρατιωτικό αξιωματούχο να δηλώνει στην εφημερίδα «Χααρέτζ» ότι «δεν είναι πλέον αρκετές οι ποινές φυλάκισης»...

Δεν ήταν ο μόνος που επέλεγε την τακτική της κλιμάκωσης. Προχτές, ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν, επισκεπτόμενος τη νότια ισραηλινή πόλη Σντερότ, απείλησε ανοιχτά ηγετικά στελέχη της «Χαμάς» κατονομάζοντας τους Χανίγιε και Μασχαάλ σαν «νόμιμους στόχους». Πρότεινε αύξηση των επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορούν να καταστραφούν από αέρος όλοι οι τρομοκρατικοί στόχοι ...γιατί οι περισσότεροι από αυτούς κρύβονται κάτω από σχολεία, νοσοκομεία και τζαμιά».

Αυτή η απροκάλυπτη απειλή, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων ισραηλινών αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων στα σύνορα του Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας, δεν αποκλείεται να οδηγήσει σύντομα σε μία νέα τρομοκρατική εισβολή των χερσαίων κατοχικών δυνάμεων, βάζοντας τέλος σε οποιοδήποτε ίχνος είχε απομείνει από την εκεχειρία του Νοέμβρη του 2012.

Το ΚΚΕ, επιβεβαιώνοντας ότι σταθερά αντιπαλεύει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή, προχώρησε σε νέα παρέμβαση και με Ερώτηση που κατέθεσε προς την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, Κάθριν Αστον, ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κ. Παπαδάκης. Στην Ερώτηση καταγγέλλονται οι νέες επιθέσεις σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, αλλά και ότι η κλιμάκωση της εγκληματικής δράσης του ισραηλινού κράτους ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης ενθαρρύνεται από την πολιτική της ΕΕ και των ΗΠΑ, που εξισώνει τους θύτες με τα θύματα και αναβαθμίζει τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις ΕΕ - Ισραήλ.