Τις ανησυχίες της διοίκησης της... ΑΔΕΔΥ, για το αν θα σταλεί και σ' αυτήν «πρόσκληση διαλόγου» για το Ασφαλιστικό διασκέδασε χτες ο υπουργός Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, με επιστολή του προς τον πρόεδρό της. Ο υπουργός καλεί την ΑΔΕΔΥ σε συνάντηση την ερχόμενη Πέμπτη, 31 Μάη «για να συζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης του όλου θέματος». Ο υπουργός επαναλαμβάνει ότι «το κράτος ως τρίτος πόλος χρηματοδότησης θα στηρίξει με πρόσθετους πόρους το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης».

Από την ΑΔΕΔΥ δεν ανακοινώθηκε, επισήμως, η συμμετοχή της ή όχι στην έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου». Με δεδομένη, όμως, την απόφαση του συνδικαλιστικού του ΠΑΣΟΚ που πάρθηκε το βράδυ της Τρίτης, πρέπει να θεωρείται σίγουρη η ανταπόκριση της πλειοψηφίας στην πρόσκληση.

Από την πλευρά τους οι συνδικαλιστές της ΕΣΑΚ-Δημοσίου Δ. Αγκαβανάκης και Μπ. Βορτελίνος, με επιστολή τους, προς την ΕΕ ζητούν να επιστραφεί η πρόσκληση Γιαννίτση. Οπως αναφέρουν: «με την πρόσκληση για συνάντηση η κυβέρνηση επιχειρεί να βγει από τη δύσκολη θέση που την έχουν φέρει οι απεργιακές κινητοποιήσεις, να εκθέσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να στρώσει το τραπέζι του "κοινωνικού διαλόγου" μέσω των λεγόμενων εμπειρογνωμόνων και ειδικών συμβούλων στην αρχή και με τις διοικήσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αμέσως μετά».

«Εμείς, συνεχίζουν οι συνδικαλιστές, σεβόμενοι την εντολή των εκατομμυρίων απεργών απαιτούμε την απόρριψη της πρόσκλησης Γιαννίτση και την άμεση επιστροφή της. Αυτή είναι η μοναδική απόφαση που νομιμοποιείται να πάρει η Εκτελεστική Επιτροπή. Για οποιαδήποτε άλλη απόφαση επιβάλλεται η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.

Καταλήγοντας σημειώνουν: «Η πρόσκληση του υπουργού Εργασίας πρέπει επίσης ν' απορριφθεί επειδή:

1. Δεν έχει προκύψει κανένα καινούριο στοιχείο, που να οδηγεί στην αλλαγή της στάσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

2. Η πιθανή αποδοχή της οδηγεί το κίνημα στο δικό της γήπεδο του «διαλόγου» που τον προπαγανδίζει και τον προβάλλει σαν σωσίβιο για την πολιτική της.

3. Αλλοιώνει το μήνυμα και την εντολή των απεργιακών κινητοποιήσεων. Προσβάλλει τους εργαζόμενους και απογοητεύει τα πρωτοπόρα τμήματά τους.

4. Δεν αναλαμβάνονται από την κυβέρνηση ούτε εκείνες οι κουτσουρεμένες και συμβιβαστικές δεσμεύσεις που μέχρι χτες εναγωνίως αναζητούσε η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας.

5. Τέλος, νόημα θα είχε μια συνάντηση μόνο αν το κίνημα με τους αγώνες του είχε επιβάλει στην κυβέρνηση να συζητήσει με όρους και θέσεις που καλυτερεύουν τη θέση των εργαζομένων και όχι να τη χειροτερεύουν όπως π.χ. κατάργηση των νόμων της ΝΔ, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση μισθών και συντάξεων, αύξηση των εισφορών της εργοδοσίας, επιστροφή των κλεμμένων κλπ.».