Το όλο σχέδιο, που εκπονήθηκε από επιτροπή, με ευθύνη του συμβούλου του πρωθυπουργού Π. Τήνιου, αφορά μια σειρά από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για μακροχρόνιους άνεργους, γυναίκες, ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (Τσιγγάνοι, παλιννοστούντες, αποφυλακισμένοι, ηλικιωμένοι) και κάποιες περιοχές με αυξημένα προβλήματα. Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα, διατίθενται μόλις 300 δισ. δρχ. το χρόνο, μέχρι το 2003. Ολα αυτά, στα πλαίσια της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και στη συνέχεια μοιράζει ψίχουλα ελεημοσύνης, ώστε να μην εξεγερθούν. Με αυτά τα προγράμματα, καθώς και με την «αναμόρφωση» του Ασφαλιστικού και με το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση», η κυβέρνηση υποτίθεται ότι επιχειρεί μια ...«ποιοτική αναβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής στη χώρα», όπως δήλωσε ο υπουργός Εργασίας!!!

Πάντως, ενδεικτική για το περιεχόμενο του προγράμματος αυτού (και το τι είναι «κοινωνική δαπάνη»), είναι και η παρουσίαση στο τμήμα «Μέτρα πολιτικής» του Σχεδίου, της ύπαρξης των φιλόπτωχων ταμείων της ...Εκκλησίας, ή της διανομής από την Εργατική Εστία δελτίων αγοράς βιβλίων...

Μέσα από την αναφορά στη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υποδηλώθηκε και ο ρόλος του Σχεδίου σε σχέση και με τις δημοτικές εκλογές... Ο υφυπουργός Υγείας Δ. Θάνος μίλησε, επίσης, για αναμόρφωση της επιδοματικής πολιτικής προς τους ανάπηρους, έτσι ώστε να μη «διαιωνίζονται κάποιες παροχές»!!!

Η χτεσινή παρουσίαση, ενταγμένη στις εναγώνιες προσπάθειες της κυβέρνησης για την προβολή του «φιλολαϊκού» προσώπου της, έδωσε την ευκαιρία για ανέξοδη προπαγάνδα. Για παράδειγμα, εμφανίστηκε σαν εξαιρετικό κατόρθωμα το ότι δόθηκαν για κοινωνικές δαπάνες περίπου 10 τρισ. δρχ. το 2000, δηλαδή 1,2 τρισ. δρχ. περισσότερα από το 1993. Ωστόσο, η αύξηση αυτού του ποσού δε σημαίνει αναγκαστικά αύξηση των δαπανών που εγκρίνει η κυβέρνηση και δίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι αυτό, επειδή «κοινωνικές δαπάνες» είναι και τα δίδακτρα για τα φροντιστήρια που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, τα νοσήλια για την ιδιωτική υγεία, οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων κ.ά.