Στιγμιότυπο απ' τις εκδηλώσεις της Κοινωνικής Υπηρεσίας του ΤΕΙ Αθήνας με την κινητή μονάδα του ΚΕΘΕΑ «Πήγασος»

Αλλά τελικά, όπως αποδείχτηκε, έχει μεγάλη σημασία και το ποιοι σε σπρώχνουν και γιατί. Ο λόγος για τις πολύμορφες εκδηλώσεις, που κάνουν, από την περασμένη Δευτέρα και θα ολοκληρωθούν σήμερα, η Κοινωνική Υπηρεσία του ΤΕΙ Αθήνας με την κινητή μονάδα του ΚΕΘΕΑ «Πήγασος». Εκεί, υπεύθυνοι της μονάδας και παιδιά, που δίνουν το δικό τους αγώνα για την απεξάρτηση, ήρθαν αντιμέτωποι με απορίες εκατοντάδων σπουδαστών, για το αν υπάρχουν, τελικά, μαλακά και σκληρά ναρκωτικά. Εκεί, ήρθαν σε επαφή με συνειδήσεις, που επιμένουν να αρνούνται την εξοικείωση με «μαλακές» ουσίες - προπομπούς των «σκληρών» και την ώθηση που προσφέρουν απλόχερα «φιλελεύθεροι» πολιτικοί με προτάσεις νόμου για αποποινικοποίηση της μαστούρας.

Η συγκεκριμένη πρόταση νόμου δημιούργησε πολλά ερωτήματα στους σπουδαστές του ΤΕΙ, όχι τόσο για το αν υφίσταται ο διαχωρισμός μαλακών και σκληρών, όσο για τις πολιτικές σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τέτοιες προτάσεις.

«Είναι γνωστό ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η ουσιαστική ενημέρωση. Δεν υπάρχει διαχωρισμός των ναρκωτικών, όλα οδηγούν στην εξάρτηση. Αλλωστε, η προσπάθεια που γίνεται στις θεραπευτικές κοινότητες δεν είναι η αποτοξίνωση, αλλά η απεξάρτηση από κάθε είδους ουσία», επισημαίνει ο Αχιλλέας Ρούσος, υπεύθυνος της κινητής μονάδας «Πήγασος». «Η συγκεκριμένη πρόταση, συνεχίζει, κάθε άλλο παρά βοηθά στην πρόληψη. Δημιουργεί στους νέους την εντύπωση ότι υφίσταται ο διαχωρισμός σε σκληρά και μαλακά και όταν κάτι τέτοιο λέγεται από επίσημα χείλη, όπως βουλευτές, δημιουργεί εξοικείωση στη συνείδηση των νέων με τις ουσίες».

Ο 26χρονος Ματθαίος, μέλος της θεραπευτικής ομάδας, μεταφέρει τη δική του εμπειρία: «Εδώ και εννέα μήνες που βρίσκομαι στην κοινότητα, κάνω απεξάρτηση από οποιαδήποτε ουσία. Δεν υπάρχουν μαλακές και σκληρές, όλα σου κάνουν κεφάλι, όλα οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα». Ενώ αναφερόμενος στην πρόταση για αποποινικοποίηση λέει: «Το μόνο που έχω να κάνω είναι να γυρίσω μερικά χρόνια πίσω. Αν ήμουν έφηβος και άκουγα ότι κάποιοι, βουλευτές μάλιστα, έλεγαν κάτι τέτοιο, θα εξοικειωνόμουν πιο εύκολα με αυτές τις ουσίες και θα με διευκόλυναν να τις πάρω».

Με οργή αντιμετωπίζει τέτοιου είδους διαχωρισμούς και προτάσεις η Ιουλία, 24 ετών, που δίνει και εκείνη το δικό της αγώνα: «Με θυμώνει αυτός ο διαχωρισμός μαλακών και σκληρών και η αποποινικοποίηση των πρώτων. Είναι ένα παραμύθι ότι θα υπάρξει μείωση των χρηστών. Υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα σε αυτή την πρόταση. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι φανερά. Από τη μια, κάποιοι εκεί ψηλά κερδίζουν εκατομμύρια και, από την άλλη, εδώ πεθαίνουν καθημερινά νέοι άνθρωποι. Αν γύριζα 11 μήνες πίσω (πριν μπει στη θεραπευτική κοινότητα), αυτή η πρόταση θα ήταν το βόλεμά μου και πέντε χρόνια πριν θα ήταν ερέθισμα και κίνητρο για μένα, όπως θα είναι για κάθε νέο παιδί»...

Η Νίκη, σπουδάστρια στο Τμήμα Γραφιστικής: «Είναι τραγικό κάποιοι να μιλούν για αποποινικοποίηση. Ξέρουμε ότι θα οδηγηθούν ακόμη περισσότερα παιδιά στο θάνατο. Αν ήθελαν να βοηθήσουν πραγματικά τη νεολαία, θα προσέφεραν και ουσιαστικές διεξόδους. Ας αναβαθμίσουν τις τέχνες, την παιδεία, τον αθλητισμό. Κάτι τέτοιο είναι πραγματική διέξοδος για όλους».

«Δηλαδή τι;», αναρωτιέται η Αγγελική Καραγιάννη, σπουδάστρια στο Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας. «Μας προτείνουν να πέσουμε σε μια παγίδα, ένα μονόδρομο που θα έχει άσχημη κατάληξη. Ολο και περισσότεροι νέοι θα παρακινηθούν να δοκιμάσουν τον κόσμο των ουσιών».

Ενώ ο Μάνος Κουκίδης προβληματίζεται για τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από μια τέτοια «ανήθικη πρόταση»: «Προσπαθούν να πλασάρουν μια ψευτοφιλελεύθερη πολιτική, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου και σπρώχνοντας νέους, εφήβους, σε έναν κόσμο ψεύτικο και αποχαυνωμένο. Τέτοιες προτάσεις κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες, αποσκοπούν στην ψηφοθηρία και υποκύπτουν στις πιέσεις διαφόρων συμφερόντων».