Σε ισχύ τέθηκε χτες από τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας, Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ (τον αστό πολιτικό που όρισαν οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις που ανέτρεψαν στις αρχές του χρόνου τον πρώην Πρόεδρο της χώρας Β. Γιανουκόβιτς), η διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚ Ουκρανίας και από την Πέμπτη ξεκίνησε η δίκη για την απαγόρευσή του, ενώ κάποιοι αστοί πολιτικοί προωθούν σχέδια για την απαγόρευση της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Είναι χαρακτηριστική η ...πανηγυρική δήλωση του Τουρτσίνοφ: «Είναι μια ιστορική στιγμή. Ελπίζω ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά ένα κομμουνιστικό κόμμα στο Ουκρανικό Κοινοβούλιο».

Στην Ουκρανία, που βρέθηκε στο επίκεντρο της διαπάλης ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπου οι ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ προχώρησαν σε ανοιχτή επέμβαση και δε δίστασαν να στηρίξουν και προωθήσουν τους απόγονους των ναζιστών, ο αντικομμουνισμός είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα για την υποταγή του λαού. Η κίνηση που γίνεται τώρα (παρά τις δυσκολίες που φαίνεται να υπάρχουν στην ουκρανική αστική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους με τη διάλυση της κυβέρνησης) δείχνει ότι οι αστοί ενώνονται πάντα για να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε μπορεί να αφυπνίσει το λαό.

Η περίπτωση της Ουκρανίας, όμως, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να έχουν το δικό τους επαναστατικό κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα. Επιπλέον οι Ουκρανοί εργαζόμενοι έχουν απτά μπροστά τους τα αποτελέσματα μετά την ανατροπή της ενιαίας σοσιαλιστικής πατρίδας, της ΕΣΣΔ, και μπορούν να συγκρίνουν με τη σημερινή βαρβαρότητα που βιώνουν σε όλους τους τομείς της ζωής ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που φτάνει για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων ακόμα και να αιματοκυλάει ανοιχτά το λαό, όπως συμβαίνει στις ανατολικές περιοχές.

Επομένως η συνειδητοποίηση του ταξικού χαρακτήρα της σύγκρουσης που συντελείται είναι το πρώτο βήμα για να μην μπαίνουν οι εργάτες κάτω από ξένες σημαίες και να ματώνουν για αλλότρια συμφέροντα. Οι κομμουνιστές σε αυτήν τη διαδικασία έχουν πρωτοπόρο ρόλο και είναι αυτό που φοβούνται οι αστοί. Ταυτόχρονα όσο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλουν να απομακρύνεται η δυνατότητα της οργάνωσης της πάλης ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό το καθήκον των κομμουνιστών, που μπορεί να εμπνεύσει τη λαϊκή αφύπνιση, τρέμουν οι αστοί, γιατί οδηγεί στην οριστική κατάργηση της εξουσίας τους και ανοίγει το δρόμο για την εγκαθίδρυση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, της μόνης που μπορεί να βάλει την οικονομία και τις παραγωγικές δυνατότητες κάθε χώρας στην υπηρεσία της ευημερίας των πολλών.