Απανωτές συσκέψεις εργασίας αυτή τη βδομάδα εξετάζουν το πρόγραμμα, εξειδικεύοντας πλευρές του, όπως, π.χ., τα φορολογικά, καθώς η βασική παρατήρηση που έγινε απ' την Πολιτική Γραμματεία του κόμματος αφορούσε στο ότι πολλά σημεία παραμένουν θολά, ευνοώντας αντικρουόμενες παρεμβάσεις από στελέχη του κόμματος, όπως αυτές που υπήρξαν το τελευταίο διάστημα.

Ο γραμματέας του κόμματος, Δ. Βίτσας, κατηγόρησε χτες την κυβέρνηση ότι λειτουργεί στη βάση δημοσιονομικών προγραμμάτων προσαρμογής, κρύβοντας όμως ότι αυτά είναι επιβαλλόμενα στο πλαίσιο της ΕΕ και από τις ανάγκες της αστικής τάξης να στηριχθεί με «ζεστό» χρήμα η ανάκαμψη της κερδοφορίας της.

Για να ενισχύσει την υποστήριξη του κόμματός του σε ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, ο Δ. Βίτσας επικαλείται τις εξελίξεις στη Γαλλία. «Οταν την ίδια στιγμή στη Γαλλία πέφτει η κυβέρνηση εξ αυτού του γεγονότος κι όταν η ίδια η Μέρκελ επιμένει στην πολιτική της, διαμορφώνεται ένα άλλο πλαίσιο που θα πεις βάζουμε κόκκινη γραμμή, ελάτε να κουβεντιάσουμε σε άλλο επίπεδο», δηλώνει και εξηγεί ότι αναφέρεται αποκλειστικά σε μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας: «Δηλαδή, ποιο είναι το άλλο επίπεδο; Τι θα κάνουμε; Θα εγγυηθούμε όλοι μαζί τα χρέη, άρα θα βγάλουμε ευρωομόλογο; Θα δούμε μια αναδιανομή και με αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ; Θα δούμε την ΕΚΤ σαν τράπεζα τελευταίας καταφυγής ώστε να τονώσει την ανάπτυξη;»...

Μάλιστα, οι αλλοτινοί θιασώτες του Ολάντ χειροκροτούν τώρα τους υπουργούς του που παραιτήθηκαν, κοροϊδεύοντας το λαό ότι η ανακούφισή του είναι ζήτημα διαχείρισης, αποσπασμένης απ' τα συμφέροντα που την επιβάλλουν. «Οταν βγαίνει ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, όπως και άλλοι υπουργοί, και λένε, δεν πάμε μ' αυτή την πολιτική, κι έτσι πέφτει η κυβέρνηση, τότε υπάρχει ζήτημα πολιτικής ηγεσίας κι όχι ότι η Γαλλία δεν μπορεί ή η Ισπανία δεν μπορεί ή Ελλάδα δεν μπορεί, η ΕΕ, θα έλεγα εγώ, δεν μπορεί. Εμείς λέμε ότι μπορεί», κατέληξε ο Δ. Βίτσας.

Αλλά και ο Δ. Στρατούλης, βουλευτής και μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, εξωραΐζοντας το ρόλο των υπουργών του Ολάντ, είπε: «Από το παράδειγμα της Γαλλίας παίρνουμε τη θετική του πλευρά, δηλαδή ότι ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης Ολάντ, που είναι πλήρως υποταγμένη στα κελεύσματα και τις κατευθύνσεις που δίνει η Γερμανία ως ηγεμονεύουσα δύναμη στην Ευρώπη, αμφισβητούν αυτές τις πολιτικές της λιτότητας. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν στην καταστροφή των λαών και ευνοούν κυρίως το γερμανικό κεφάλαιο, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας».