«Μαθαίνουμε την αλήθεια, αλλάζουμε τον κόσμο» είναι το σύνθημα αυτού του Φεστιβάλ, που η έννοια «πλούσιο» βρίσκει πραγματικά την έκφρασή της στο πρόγραμμά του. Η βροχή που έπεσε αργά το βράδυ της πρώτης μέρας ακύρωσε μόνο λίγες από τις εκδηλώσεις και όλα κύλησαν ομαλά για το τετραήμερο της μεγάλης γιορτής.

Αυτήν τη χρονιά, το θέατρο επιστρέφει στο Φεστιβάλ για πρώτη φορά μετά την ανασυγκρότηση, με δυο θεατρικές σκηνές, όπου παίζονται πάνω από 10 παραστάσεις (θεατρικά έργα, μικρότερα σκετς και δραματοποιημένα κείμενα) από διάφορες θεατρικές ομάδες. Ανάμεσά τους δυο αξιόλογες παραγωγές της ίδιας της ΚΝΕ με δικές της μεικτές θεατρικές ομάδες (επαγγελματιών και ερασιτεχνών ηθοποιών): «Τα όπλα της κυρά - Καρράρ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και «Ανταρσία στον Ολυμπο» του Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή. Την πρώτη της εμφάνιση κάνει επίσης και η χορωδία της ΚΝΕ, τμήμα του μουσικού συγκροτήματος που έχει στηθεί εκείνη τη χρονιά.

Ενδιαφέρουσες συζητήσεις γίνονται για τον «Μακαρθισμό τότε και τώρα», για το φοιτητικό κίνημα (με τη συμμετοχή Κυπρίων και Ισπανών φοιτητών), για τον εργάσιμο χρόνο και πολλές άλλες.

Στις πρωτότυπες δημιουργίες της ΚΝΕ, γι' αυτό το Φεστιβάλ, συγκαταλέγεται κι ένα μεγάλο επιτραπέζιο παιχνίδι για μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά.

Μαζί με το πλήθος των πολλών αξιόλογων Ελλήνων καλλιτεχνών, από τις σκηνές του Φεστιβάλ περνάει κι ένα ιταλικό συγκρότημα οι «Banda Bassotti» που με τους σκα ρυθμούς τους κερδίζουν το νεανικό κοινό.

Ανάμεσα στους επισκέπτες της γιορτής είναι και η συγγραφέας Μάρω Λοΐζου, γυναίκα του αξέχαστου συνθέτη, που εκφράζει τη συγκίνησή της για το Φεστιβάλ, ενώ στις ιδιαίτερες στιγμές του είναι και το μήνυμα που έστειλαν από τη Νεανική Σκηνή πέντε μικρά παιδιά από την Παλαιστίνη που φιλοξενούνταν στη χώρα μας από το ΠΑΜΕ.