Στην ίδια ανακοίνωση, το ΔΣ του ΠΜΣ, βάζοντας το πλαίσιο της συζήτησης, αναφέρεται και στα πολυεπίπεδα προβλήματα του χώρου. «Η είδηση της απόλυσης 182 μουσικών της Ορχήστρας και της Χορωδίας της Οπερας της Ρώμης έπεσε σα βόμβα στη διεθνή ειδησεογραφία αλλά και στη χώρα μας. Αυτά τα άσχημα νέα δεν έρχονται για πρώτη φορά από τον κόσμο, ούτε είναι πρωτάκουστα για την Ελλάδα. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί ότι τέτοιες εξελίξεις έρχονται από μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα της Ευρώπης, με μουσικούς που έχουν επιλεγεί με διεθνείς διαγωνισμούς. Αυτό δείχνει ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα γεγονότα, που αφορούν πολιτιστικά ιδρύματα που έχουν αμφιλεγόμενο καλλιτεχνικό έργο, ή που δεν είχαν καταφέρει να συνδεθούν με τις ανάγκες της κοινωνίας τους. Το παραπάνω επιβεβαιώνεται και από τα λόγια του Γενικού Διευθυντή της Οπερας της Ρώμης Κάρλο Φουέρτες, που επισήμανε ότι πρόκειται για τακτική που ακολουθείται κατά κόρον στην Ευρώπη, αναφέροντας το παράδειγμα της Ισπανίας, της Ολλανδίας, αλλά και της Αυστρίας, όπου οι μουσικοί πληρώνονται ανά παραγωγή και όχι με μισθό».

«Μήπως αυτή η εξέλιξη δεν έχει έρθει στη χώρα μας; Ας θυμηθούμε πως μόνο ένας χρόνος έχει περάσει από το κλείσιμο της ΕΡΤ και των Μουσικών της Συνόλων και σήμερα επαναλειτουργεί ένα μόνο Σύνολο στο νέο φορέα (ΝΕΡΙΤ) με το 1/3 των μουσικών με πληρωμή ανά συναυλία. Δεν πιστεύουμε ότι ο Πολιτισμός θα καταργηθεί, ότι πλέον δεν θα υπάρχουν Συμφωνικές Ορχήστρες, Χορωδίες και Μουσικά Σύνολα. Αλλωστε, δεν ανακοινώθηκε το κλείσιμο της Οπερας της Ρώμης, αλλά η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων αυτών που παράγουν το καλλιτεχνικό έργο σε αυτήν. Αιτία, όπως ανακοινώθηκε από το ΔΣ της Οπερας, η προσπάθεια το ίδρυμα να ξεπεράσει τα οικονομικά του προβλήματα. Μάλιστα φτάνουν να λένε ότι η εργασία των μουσικών χωρίς δικαιώματα θα εξοικονομήσει 3,4 εκατομμύρια ευρώ για την Οπερα της Ρώμης. Δηλαδή, το οικονομικό πρόβλημα το δημιούργησε η παράλογη απαίτηση των μουσικών να παίρνουν μισθό για τη δουλειά τους».

«Σήμερα σε μια χώρα που δεν έχει μνημόνιο, όπως η Ιταλία, ακολουθείται η ίδια πολιτική με τη χώρα μας που έχει. Αυτή η πολιτική, που σήμερα εκπροσωπείται από την κεντροαριστερά στην Ιταλία και που για κάποιους θεωρείται ελπίδα, βάζει τον Πολιτισμό να υπηρετεί τις ανάγκες κερδοφορίας των μονοπωλίων του Πολιτισμού. Καταργεί την κρατική χρηματοδότηση για αυτούς τους φορείς, με αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού και την ισοπέδωση αμοιβών και δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και με αυτό το χρήμα χρηματοδοτεί απ' ευθείας την κερδοφορία των παραγωγών που κάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες στον Πολιτισμό. Στη χώρα μας με την ψήφιση της συμφωνίας για Λυρική και Εθνική Βιβλιοθήκη από την κυβέρνηση της ΝΔ με το Ιδρυμα "Νιάρχος" με την απρόσκοπτη υλοποίησή της από τις κυβερνήσεις που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα και τη σιωπή των νέων "σωτήρων", δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία αυτού του νέου τοπίου που τα αποτελέσματά του βλέπουμε σήμερα και στη Ρώμη».

«Αραγε το νέο ίδρυμα στο Φαληρικό Δέλτα δε θα χρηματοδοτείται με 48 εκ. ευρώ κάθε χρόνο για τις λειτουργικές του ανάγκες, όπως προβλέπει η συμφωνία; Τι θα περισσεύει για να δίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη μισθοδοσία της Λυρικής και τις παραγωγές της; Μήπως οι εργαζόμενοι στη Λυρική θα κληθούν, πέρα από την εντατικοποίηση της δουλειάς τους, να θυσιάσουν και όποια δικαιώματα και κατακτήσεις τους έχουν απομείνει; Αυτές οι εξελίξεις άραγε αφορούν μόνο τη Λυρική και δεν αφορούν τη ΚΟΑ για την οποία ήδη έχουν βγει στη δημοσιότητα επεξεργασίες στην κατεύθυνση ιδιωτικοποίησής της; Εξω απ' αυτές τις κατευθύνσεις μπορούν να είναι τα Δημοτικά Σύνολα των Δήμων, που πλέον ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός θα είναι το μέσο για κλεισίματα, μειώσεις προσωπικού και μισθών;»

«Η δύναμή μας είναι συλλογική και είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερο κομμάτι του κλάδου αποφασίζει να απαντήσει οργανωμένα. Είναι ασταμάτητη αυτή η δύναμη, όταν ενώνεται με την ανάγκη του λαού μας για Τέχνη και Πολιτισμό που να τον εξυψώνει».