Δώδεκα άνθρωποι επί 4 μήνες κλεισμένοι σε ένα χώρο που θα περιβάλλεται από 24 κάμερες και 48 μικρόφωνα, θα κρεμιούνται στα τσιγκέλια της δημόσιας θέασης και το τίμημα για το ασφαλές μπανιστήρι που θα προσφέρουν στο Εθνος, θα είναι της τάξης των 50 εκατομμυρίων δραχμών.
***
- Τις μεταμεσονύκτιες εκπομπές του κ. Μυλωνά.
- Τα απίστευτα τηλεβράδια με τον κ.Λεωτσάκο και τη δεσποινίδα Πέπυ.
- Μην ξεχνάτε την κυρία Μιχαλονιάκου και τα προξενιά της κ. Πάνια.
- Μην ξεχνάτε τις διαπομπεύσεις ανθρώπινων ναυαγίων στις εκπομπές της κυρίας Κάραλη ή του κ.Αντρέα Μικρούτσικου.
**
Τουτέστιν, χαράς ευαγγέλια για την AGB, χαράς ευαγγέλια για τους διαφημιστές, χαράς ευαγγέλια για κάθε λογής ιθύνοντα νου. Αυτού του αέναου καραγκιοζιλικίου που παίζεται χρόνια στην ελληνική TV.
***
Ο Μεγάλος Αδελφός έρχεται και μας υπόσχεται συγκινήσεις. Μπροστά του όλα τα άλλα θα είναι πταίσματα. Το αίμα, ψέμα, σπέρμα τώρα δικαιώνεται. Και όχι μόνο αυτό. Γιατί, ενώ θα παίζεται «λάιφ» η ξεφτίλα, την ίδια ώρα που η μηχανή που όλα τα αλέθει - η TV δηλαδή - θα την προβάλλει, θα μας έχει και νυχτερινά τοκ σόου για την ανάλυση και την καταδίκη του προβαλλόμενου προϊόντος!
Τη μια ώρα θα το προβάλουν δηλαδή, και την άλλη θα το σχολιάζουν με διανοουμενίστικη και αρκούντως (αρνητική ως επί το πλείστον) διαφημιστική διάθεση...
***
Συνεπώς: Αφού μπορούν να παρακολουθούν τα πάντα γιατί να μη μας βάλουν και ένα κοριό στο σπίτι, στο γραφείο, στο τηλέφωνο; Γιατί να μην απαιτούν να ξεβρακωθούμε μπροστά τους αδιαμαρτύρητα και με τα χέρια απλωμένα σα ζητιάνοι για λίγα ψίχουλα απαντοχής;
***
Μέχρι να μας έρθει ο «Μεγάλος Αδελφός», δηλαδή, αυτή η τηλε-αδελφότητα της παρακμής θα προετοιμάζεται για να μας βγάλει όλους στο «κλαρί» ως ηδονοβλεψίες μιας κατάντιας που θα έχει και το άλλοθι της «κοινωνικής αποδοχής», αφού ουδείς υπέρτατος κριτής από τα «μηχανάκια» της AGB!...
Συμπέρασμα: Αν δεν προετοιμαστούμε και μεις, τότε την κρίσιμη ώρα, στα τσιγκέλια της δημόσιας διαπόμπευσης, εμάς θα κρεμάσουν. Εμείς είμαστε τα πρόβατα επί σφαγή. Και τότε το μπανιστήρι θα μετατραπεί σε τυμπανισμό. Και τότε το μπανιστήρι θα γίνει πρήξιμο θανατηφόρο. Τόσο αργό και επώδυνο, όσο το στριπτίζ των ξεχαρβαλωμένων συνειδήσεων.