Ενα μεγάλο δημόσιο έργο, ο δρόμος που θα συνδέει τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Λεκανοπεδίου, από την Ελευσίνα μέχρι τα Σπάτα, η επονομαζόμενη «Αττική Οδός»,στα χνάρια ακριβώς των αρχαίων δρόμων, έγινε η αιτία να αποκαλυφθεί η φυσιογνωμία της υπαίθρου του νομού στην αρχαιότητα. Δεκάδες μικροί δήμοι, κατοικίες οικοδομημένες τυχαία, αγροικίες, δρομίσκοι, ταφικοί περίβολοι, ιερά. Τα περισσότερα στην περιοχή των Μεσογείων, εκεί που οι σημερινοί δρόμοι συναντούν και πολλές φορές ακολουθούν το αρχαίο αγροτικό δίκτυο.

Οι σύγχρονοι διαχειριστές των δημόσιων πραγμάτων αποφάσισαν να ακολουθήσουν τους δρόμους, που άνοιγαν οι κάτοικοι της Αττικής πριν 2.500 χρόνια, αλλά όχι και να τους κρατήσουν ως ιστορική ανάμνηση. Οι ρίζες των γηγενών Αθηναίων αποκαλύπτονται σε δεκάδες σωστικές ανασκαφές, που διενεργεί η Β' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αλλά διαλύονται και στην καλύτερη περίπτωση μεταφέρονται, ροκειμένου να κάνουν χώρο... στον «πολιτισμό» και την «εξέλιξη».

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, για άλλη μια φορά προχθές, ασχολήθηκε με την τύχη ανασκαφής στη θέση Αυλίζα Μενιδίου. Πρόκειται για οικοδόμημα, που πιθανόν χρονολογείται στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητας, αλλά από τα μέχρι τώρα στοιχεία της κατασκευής του οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν με βεβαιότητα να τεκμηριώσουν τη χρήση του, δηλαδή αν πρόκειται για αγροτική κατασκευή, οχυρό ή οικοδόμημα με άλλη χρήση. Αλλωστε λόγω των τεχνικών έργων η ανασκαφή δεν έχει ολοκληρωθεί. Ωστόσο, χρόνος για την ολοκλήρωση του έργου πιέζει και η Αρχαιολογική Υπηρεσία «οφείλει» να συμμορφωθεί μόνο με τους ρυθμούς του δημόσιου έργου και όχι δυστυχώς με το εύρημα και τις ανάγκες του. Ετσι το ΚΑΣ αποφάσισε, αφού ολοκληρωθεί η ανασκαφή να μεταφερθεί (!) το αρχαίο οικοδόμημα σε κοντινή θέση. Σημειώνουμε ότι η τάση που επικρατεί με τις αρχαιότητες που αποκαλύπτονται ενόψει της Αττικής Οδού είναι η διάλυση, η μεταφορά ή η διατήρηση «εν καταχώσει». Και θυμίζουμε ότι, όπως κάνει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, οι ακριβείς θέσεις που θα περάσει ο δρόμος αποφασίστηκαν ερήμην των αρχαιολόγων. Πρόσφατα το ΚΑΣ αποφάσισε τη μεταφορά σε κοντινή θέση ταφικού περιβόλου με μικρό ναϊσκο που αποκαλύφθηκε στη λεωφόρο Μαραθώνος... Και οι ανασκαφές ακόμα δεν τελείωσαν.

Στην πραγματικότητα, ακόμα δεν τελείωσε η εκχώρηση δημόσιων πραγμάτων προς χάριν ενός «δημόσιου συμφέροντος» έργου, το οποίο δεν είναι άλλο από παροχή προνομίων σε ιδιώτες εργολάβους ή επιχειρηματίες.

Η περίπτωση της κοιλάδας του ποταμού Λούσιου, στην επαρχία Γορτυνίας, που είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και περιοχή φυσικού κάλλους αποδεικνύει τα παραπάνω. Πρώτα το υπουργείο Ανάπτυξης, αποφάσισε να δίνεται ακόμα και το ρεύμα σε ιδιώτες και αυτοί με τη σειρά τους να το πουλάνε, αφού η φιλοσοφία του εκσυγχρονισμού είναι η εκχώρηση κάθε δημόσιας πλουτοπαραγωγικής πηγής. Ετσι ένας ιδιώτης προτίθεται να εγκαταστήσει δύο υδροηλεκτρικά έργα στην κοιλάδα του Λούσιου, βασιζόμενος σε υπουργικές αποφάσεις (υπουργεία Γεωργίας και Ανάπτυξης), σύμφωνα με την οποία σε τέτοιες επιχειρήσεις παραχωρείται δημόσια γη.

Ο ιδιώτης ζήτησε άδεια χωροθέτησης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο γνωμοδότησε αρνητικά, δεδομένης της αρχαιολογικής σημασίας του χώρου. Αραγε η υπουργική απόφαση θα υιοθετήσει την αρνητική γνωμοδότηση του Συμβουλίου ή θα θεωρήσει και αυτό το έργο «δημόσιου συμφέροντος»;