Γιατί ποιος από μας μπορεί να φτάσει απέναντι από το Ριγγολέτο; Ποιος από μας έχεις την οικονομική ευχέρεια να ακούσει τη Φιλαρμονική του Λονδίνου; Να δει τα μπαλέτα του Μπολσόι; Θα πρέπει ο καθένας από εμάς, που δε διαθέτουμε νομισματοκοπείο, να περιοριστούμε στα c.d. και αυτά αγορασμένα με κουπόνια. Ποτέ εμείς ζωντανή μουσική. Ποτέ εμείς επαφή με την ακουστική των αρχαίων θεάτρων. Πάντα μέσα από τα φτηνά κασετόφωνα θα μιλάμε με τον Βέρντι.

Και μη μου πείτε εσείς και τα «φιλελεύθερα» πρώτα ξαδέλφια σας, που βγαίνουν μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις και λένε διάφορες ανοησίες, ότι δεν είναι ευγενικό να μισούμε. Είναι καθήκον μου να μισώ οτιδήποτε μου στερεί το φως. Οποιονδήποτε δε με σέβεται και θεωρεί πως είναι αμπέλι του η καλλιέργειά μου και η ψυχική μου υγεία. Οποιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να βάζει σταγονόμετρο στις επιθυμίες μου. Οποιονδήποτε θεωρεί τσιφλίκι του τα αυτιά μου και τις αισθήσεις μου. Ολους αυτούς που κοστολογούν τις ανάγκες μου. Είναι πολιτισμός να μισώ τέτοιες πολιτικές και τέτοιους ανθρώπους!

Τι γίνεται, λοιπόν, κύριοι, με τον Τσαϊκόφσκι; Εισιτήριο ο πολίτης για εσάς; Μια μονάδα που κόβει μονέδα; Καμία υποχρέωση η πολιτεία απέναντι στο λαό; Οποιος έχει, πληρώνει και μπαίνει; Μέσα από τις πόρτες η αριστοκρατία και οι συμπαθούντες. Εξω στο πλακόστρωτο οι υπόλοιποι. Οι τάξεις πρέπει να είναι διακριτές. Ο σοσιαλισμός σας δεν έχει όρια. Το θράσος σας, επίσης, δεν έχει όρια...

...Λοιπόν, αυτές οι συμπεριφορές είναι που γεννάνε το μίσος και όχι η ψυχή μας. Ολοι εμείς, που στερούμαστε εισιτήριο, θα πέσουμε πάνω στις πόρτες των θεάτρων και θα τις ρίξουμε. Γιατί αγαπάμε την τέχνη. Γιατί μας αρέσουν - και μας ταιριάζουν - οι μουσικές. Και όποιος είναι πίσω από τις πόρτες και βάζει πλάτη για να μην πέσουν, θα έχει την τύχη τους. Πρέπει να γίνει καθαρό στον καθένα πως δεν αγωνιζόμαστε μόνο για το μεροκάματο. Αγωνιζόμαστε για το καλό μεροκάματο. Αυτό που μέσα του έχει και την ευτυχία που προσφέρει η τέχνη...