Από την πλευρά των διοικήσεων των ΤΕΙ, η τριμελής Γραμματεία της απαντά με μία ανακοίνωση στην οποία εκφράζει «έκπληξη» για την τοποθέτηση της Συνόδου των Πρυτάνεων. «Φαίνεται ότι η Σύνοδος των Πρυτάνεων αφού "έλυσε" τα προβλήματα που αφορούν "τον οίκο της", αφού "πέτυχε" τον εξοβελισμό από την Ανώτατη Εκπαίδευση των αμφιβόλου ποιότητας Κολεγίων, έστρεψε τώρα, στο όνομα της διασφάλισης της ποιότητας, το ενδιαφέρον της και στα ΤΕΙ και ανέλαβε να "λύσει" και τα δικά τους προβλήματα», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Στον ίδιο τόνο οι πρόεδροι των ΤΕΙ λένε ότι το ενδιαφέρον των πρυτάνεων «βρίσκεται σε πλήρη διάσταση τόσο με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα της τελευταίας 20ετίας, όσο και με τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στη χώρα μας κατά το ίδιο χρονικό διάστημα», σημειώνοντας ότι πανεπιστήμια και ΤΕΙ λειτουργούν με το ίδιο νομοθετικό πλαίσιο. «Εδώ και αρκετά χρόνια Πανεπιστήμια και ΤΕΙ διοργανώνουν από κοινού και επί ίσοις όροις Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών, πολλές φορές δε την πρωτοβουλία γι' αυτά έχουν τα ίδια τα Πανεπιστήμια», θυμίζουν οι πρόεδροι των ΤΕΙ.

Ωστόσο, πέρα από τη διοργάνωση αυτοτελών μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών από τα ΤΕΙ, που είναι πάγιο αίτημα των διοικήσεών τους (λες και αυτό θα τους λύσει το πρόβλημα της «ανωτατοποίησης» που ποτέ δε έγινε και αποδείχθηκε μια φούσκα πριν από 15 χρόνια), τώρα φαίνεται ότι επεξεργάζονται και πρόταση για χορήγηση διδακτορικών τίτλων σπουδών από τα ΤΕΙ, κάτι που πυροδότησε την τοποθέτηση των πρυτάνεων περί «πανεπιστημιοποίησης».

Σε αυτό το πνεύμα απαντάει στους πρυτάνεις και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, που λειτουργεί στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (πρώην πρόεδρος του ΤΕΙ Αθήνας, Δ. Νίνος), λέγοντας ότι «αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία η μη θεσμοθέτηση της δυνατότητας των ΑΕΙ Τεχνολογικού τομέα να χορηγούν με προϋποθέσεις διδακτορικά διπλώματα» (σ.σ. και όχι αυτοτελώς).

Ομως, όπως ακριβώς έχει αποδειχθεί στην πορεία των 15 χρόνων μετά τη λεγόμενη «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ, το πρόβλημα δε βρίσκεται στη χορήγηση μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών (εφόσον έχουμε οδηγηθεί σε μια πανσπερμία χορηγούμενων τίτλων διαφόρων ταχυτήτων και επιπέδων, τους οποίους τελικά κρίνει η αγορά κι όχι το επίπεδο των σπουδών). Το πρόβλημα βρίσκεται στον ίδιο το χαρακτήρα των ιδρυμάτων και στον αντιεπιστημονικό και αναχρονιστικό αξιολογικό διαχωρισμό επιπέδων ανάμεσα σε θεωρία και εφαρμογή, ανάμεσα σε επιστήμη και τεχνολογία.