Η δύναμη αυτής της τραχιάς, ασυμβίβαστης και σοκαριστικής ταινίας κείται στον τρόπο που το «ντοκιμαντέρ» και το «μυθοπλαστικό» αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοξεγελώνται, πατώντας στην απόφαση της ανάδειξης και κατάδειξης της ωμότητας της πραγματικότητας. Πρόκειται για σπουδαία ταινία, σε σημεία εύθραυστη, αλλού φρικιαστικά βίαια πάνω στη μοίρα των μεταναστών. Ολα ιδωμένα με βλέμμα ψυχρό, μέσα από την οπτική της εφηβείας, ενώ ο σκηνοθέτης πασχίζει και κρατά με μαεστρία τη βία εκτός πεδίου. Παρά τη σαφήνεια των εικόνων και περιγραφών πάνω στους οποίους χτίζεται η ταινία, δεν συνιστά ταινία με «θέση», δεν αναδεικνύει δηλαδή ένα καυτό γεωπολιτικό πρόβλημα, αλλά είναι μια ταινία οι θεματικές της οποίας συντάσσονται με την αφηγηματική γραμμή, με την ανάσα της μυθοπλασίας και την εξέλιξη των χαρακτήρων. «Η κοινωνική πραγματικότητα στη Λατινική Αμερική - λέει ο Ντίεζ - απαιτεί έναν κινηματογράφο απόλυτα συνυφασμένο με τον κόσμο, έτσι όπως είναι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω ταινίες βαθιά ριζωμένες στη σύγχρονη κοινωνία. Ο πραγματικός ρεαλισμός, εξάλλου, τα έχει όλα: τη φαντασία και τη λογική, το μαρτύριο και την ουτοπία, την ευτυχία και τον πόνο της ύπαρξης».
Η ταινία, με ταλαντούχα σκηνοθεσία και αξιοπρόσεχτες ερμηνείες, είναι φορτισμένη με την αλήθεια και τη δύναμη ενός ντοκιμαντέρ, με τη συγκίνηση που προκαλεί ένα λογοτεχνικό κείμενο, με το λυρισμό, με έντονο το περιπετειώδες και το επικό στοιχείο, αρχίζει να βρίσκει ουσιαστική ισορροπία και να αποκτά βαρύτητα κάπου στη μέση. Εκτοτε η κατεύθυνση που ακολουθεί είναι εκπληκτική... (αποκλειστικά στην «Ααβόρα»).
Με τους: Μπράντον Λόπεζ, Κάρεν Μαρτίνεζ, Ροντόλφο Ντομίνγκεζ, κ.ά.
Παραγωγή: «La Jaula De Oro», Μεξικό, Ισπανία, Γουατεμάλα (2013).