Στο μήνυμά της προς την ΚΝΕ η Νεολαία του Κόμματος Εργατών Ιρλανδίας (WPY) στέλνει τους θερμούς της χαιρετισμούς για το 11ο Συνέδριο και σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Λυπούμαστε που δεν καταφέραμε να στείλουμε αντιπρόσωπο να παρευρεθεί παρά την πρόσκλησή σας. Παρ' όλ' αυτά, η WPY παρακαλεί να μεταβιβαστούν οι καλύτερες ευχές μας και η συντροφική αλληλεγγύη στους μαχητές της ΚΝΕ, την πρωτοπόρα Νεολαία του ΚΚΕ.

Οπως γνωρίζετε, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας και το ΚΚΕ έχουν στενές αδελφικές σχέσεις και ευχόμαστε να αναπτύξουμε τις σχέσεις μεταξύ της Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας και της ΚΝΕ. Ημασταν πολύ ευχαριστημένοι που καταφέραμε να παραβρεθούμε στο φετινό Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" και ελπίζουμε να μπορέσουμε να παραβρεθούμε ακόμα περισσότεροι και σε επόμενα Φεστιβάλ.

Το Συνέδριό σας πραγματοποιείται σε μια πολύ σημαντική στιγμή για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Μελετήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ για το 11ο Συνέδριο, το οποίο λαμβάνει χώρα ενώ εκτυλίσσονται μια βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, η άνοδος εθνικιστικών, ξενοφοβικών και φασιστικών δυνάμεων αλλά και η αύξηση της ιμπεριαλιστικής απειλής.

Οι επικίνδυνες εξελίξεις στην Ουκρανία, στη Συρία, σε όλη τη Μέση Ανατολή και αλλού συνεχίζουν να υποδεικνύουν την απειλή της ειρήνης από τον ιμπεριαλισμό.

Η WPY στέκεται στη δουλειά και τις επιτυχίες της ΚΝΕ στη νεολαία και στους φοιτητές - μαθητές, καθώς και στην υποστήριξη της ΚΝΕ στη Λαϊκή Συμμαχία, συμπεριλαμβανομένων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ. Η WPY καλωσορίζει τις πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις που οργανώθηκαν από το ΠΑΜΕ ως απάντηση στην αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα των νέων. Δεν υπάρχει καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Υπάρχει ένας ασυμφιλίωτος ανταγωνισμός μεταξύ της τάξης που έχει τα μέσα παραγωγής και των εργατών που υποφέρουν από την εκμετάλλευση, την ανισότητα και την καταπίεση. Η εποχή μας σημαδεύεται από την ταξική πάλη και από την αναγκαιότητα της οργάνωσης της εργατικής τάξης ως τάξης για τον εαυτό της, με σκοπό να εκπληρώσει το ρόλο της ως νεκροθάφτης του καπιταλισμού».