Σε μια περίοδο με έντονες πολιτικές εξελίξεις, όπως οι τελευταίοι μήνες και μάλιστα με την εκλογική μάχη της 25ης Γενάρη να δεσπόζει, η προσπάθεια της πιο συστηματικής και οργανωμένης συζήτησης με το λαό, αντικειμενικά, μπαίνει ως καθήκον πρώτης προτεραιότητας στις Κομματικές Οργανώσεις.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πολύτιμο εργαλείο που αξιοποιείται για να φτάσει πιο μακριά, πιο γρήγορα αλλά και σε μεγαλύτερο βάθος το κάλεσμα του Κόμματος είναι η δουλειά που γίνεται με τις συσκέψεις, τόσο με φίλους του Κόμματος όσο και με γνωστούς, με ψηφοφόρους και άλλων κομμάτων που προβληματίζονται, ανθρώπους που για πρώτη φορά μας προσεγγίζουν. Αυτός ο τρόπος δουλειάς εντείνεται την τελευταία βδομάδα, ειδικά με τη διακίνηση του ψηφοδελτίου από πόρτα σε πόρτα. Τόπος συνάντησης τις περισσότερες φορές είναι τα κομματικά γραφεία, καφετέριες και καφενεία αλλά και τα σπίτια μελών του Κόμματος ή οπαδών, ανθρώπων στον περίγυρο των ΚΟΒ που το τελευταίο διάστημα μας έφεραν σε επαφή με καινούριο κόσμο, στον οποίο πιθανά να μην έφτανε το Κόμμα διαφορετικά.

Η πείρα και από αυτήν την εκλογική μάχη, με την ιδιαίτερα σύντομη προεκλογική περίοδο, είναι ότι η σύσκεψη είναι μια μορφή που μαχητικοποιεί και εξοπλίζει με πιο πολλά επιχειρήματα. Βοηθά να ανοίξει καλύτερα η συζήτηση σε σχέση με την εξόρμηση ή την περιοδεία, που μπορεί να γίνεται στο πόδι και υπό το βλέμμα της εργοδοσίας. Ακριβώς λόγω του στοιχείου της ζωντανής συζήτησης, φέρνει μια πιο αντικειμενική εικόνα του προβληματισμού που επικρατεί σε χώρους δουλειάς και λαϊκές συνοικίες, μπορεί να ξεδιαλύνει ερωτηματικά, να απαντήσει σε ιδεολογήματα που «ρίχνει» η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της, να βαθύνει την επαφή όσων συμμετέχουν σε αυτές με την πολιτική του ΚΚΕ από πρώτο χέρι. Να δώσει απαντήσεις σε απορίες πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι μια συγκέντρωση εκατοντάδων ανθρώπων ή τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η αστική τάξη και η κυρίαρχη ιδεολογία μπαίνουν καθημερινά και με χιλιάδες τρόπους στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στα λαϊκά σπίτια. Για να μπει η φωνή του ΚΚΕ χρειάζεται ζωντανή, ουσιαστική συζήτηση και ειλικρινής διάλογος, ανταλλαγή απόψεων, «καλό αυτί» στην κριτική και τις παρατηρήσεις που μας καταθέτει ο εργατόκοσμος.

Για παράδειγμα, υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος να απαντήσεις στο ιδεολόγημα ότι «οι απεργίες κλείνουν τα εργοστάσια, διώχνουν επενδύσεις, αυξάνουν την ανεργία, όπως στη Ναυπηγοεπισκευή»; Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σύσκεψη με εργαζόμενους του εμπορίου από συνοικία της Αττικής, εκτός από τον ομιλητή, αυτή ακριβώς η άποψη απαντήθηκε και από εργαζόμενους διαφορετικών χώρων δουλειάς, με άλλες εμπειρίες και μεγαλύτερη αμεσότητα. Μεταφέρθηκε ως παράδειγμα ο κλάδος του επισιτισμού - τουρισμού, όπου έγιναν τα προηγούμενα χρόνια αντίστοιχες κινητοποιήσεις με αυτές στη Ζώνη του Περάματος. Και όμως δεν έκλεισαν ξενοδοχεία, αντίθετα οι τουριστικές ζώνες αναπτύσσονται, πάλι με τον εργάτη μεγάλο θύμα. Το ότι «τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις κλείνουν από το κυνήγι του κέρδους» από σύνθημα έγινε ζωντανή πείρα που αντάλλαξαν οι εργαζόμενοι ανάμεσα τους.

«Εγώ ψηφίζω το Κόμμα», τονίζει μια εργαζόμενη, «αλλά μήπως με τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση μπορεί να πιέσει από μέσα, να το εκμεταλλευτεί προπαγανδιστικά για να αποδείξει την αφερεγγυότητά τους;» Αυτή η άποψη, αρκετά διαδεδομένη, απαντήθηκε με επάρκεια από οπαδό του Κόμματος, που μάλιστα οργάνωσε τη σύσκεψη διαθέτοντας και το σπίτι της: «Το Κόμμα περισσότερα μπορεί να επιβάλλει αν έχει καθαρά τα χέρια του. Κυβέρνηση χωρίς απαράδεκτες υποχωρήσεις δε γίνεται... Αμα χάσουμε και το ΚΚΕ από δίπλα μας, ποιος θα είναι αποκούμπι;»

Η σύσκεψη ως μορφή δουλειάς, επίσης, βοηθά και νέους ανθρώπους να προσεγγίσουν το Κόμμα, γίνεται αφετηρία για καλύτερη σχέση με την κομματική ζωή και δράση. Για παράδειγμα, αυτοαπασχολούμενος, πρώην ψηφοφόρος της ΝΔ, έρχεται για πρώτη φορά σε κομματική δραστηριότητα και επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Η επαφή μου με στελέχη του ΚΚΕ δημιουργεί άλλη εικόνα από αυτή που είχα σχηματίσει κρίνοντας μόνο από το "γυαλί" της τηλεόρασης».

Εκτός από τα παραπάνω, η διαδικασία αυτή έχει και ρόλο οργανωτικό: Οι παρευρισκόμενοι βάζουν σχέδιο, πόρτες που θα χτυπήσουν, κόσμο που θα απευθυνθούν. Καθένας απ' αυτούς μπορεί να οργανώσει αντίστοιχες πρωτοβουλίες και να απλωθεί αυτή η δουλειά σα ντόμινο. Οι ΚΚΕδες στη γειτονιά, στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο πρέπει να γνωρίζονται μεταξύ τους, όχι απλά να λένε μια «καλημέρα». Να ανταλλάζουν γνώμη και πείρα, να παίρνει θάρρος ο ένας από τον άλλο.

Αυτή η «αθόρυβη» δουλειά, που πολλές φορές δεν είναι θεαματική, αποδείχθηκε ότι αφήνει παρακαταθήκη, φέρνει στην επιφάνεια εφεδρείες, αναδεικνύει νέες δυνάμεις και ανοίγει δρόμους. Είναι ένας τρόπος πλάι στο μαζικό άνοιγμα του Κόμματος που πρέπει μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι την κάλπη, να ενταθεί χωρίς εκπτώσεις και μάλιστα τα ραντεβού να ανανεώνονται και για μετά τις εκλογές. Να γίνουν εκατοντάδες τα λαϊκά σπίτια που θα ανοίξει η συζήτηση, θα απαντηθεί ο προβληματισμός, θα δώσουν νέες δυνάμεις στο ΚΚΕ. Θα πάρουν τα ψηφοδέλτια του Κόμματος, θα τα διακινήσουν με πείσμα, χωρίς να αφήσουν χαραμάδα αναξιοποίητη. Κανένας να μη σκεφτεί «ό,τι κάναμε, κάναμε»: Υπάρχουν περιθώρια που πρέπει να τα εξαντλήσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους και κυρίως με την πλούσια συζήτηση.