Δεν μπορεί παρά να είναι πάντα καλοδεχούμενη μια νέα ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά. Καλοδεχούμενη και παρηγορητική. Γιατί, η ποίησή της, πάντα κυοφορεί μια «άνοιξη» της ανθρώπινης διάνοιας και ψυχής. Γιατί συμπυκνώνει μεγάλα και μικρά, σημαντικά και καθημερινά, απελπισμένα και ελπιδοφόρα, δυσάρεστα και ευχάριστα, πικρά και χιουμοριστικά «θραύσματα» της ανθρώπινης ύπαρξης και περιπέτειας. Γιατί με την ποίηση της Κικής Δημουλά η ελληνική γλώσσα αντιστέκεται στην καθημερινή πενία του λόγου.

Πρόσφατα, λοιπόν, κυκλοφόρησε το ενδέκατο ποιητικό βιβλίο της Κ. Δημουλά, με τίτλο «Ηχος απομακρύνσεων», το οποίο περιέχει σαράντα ποιήματα. Ποιήματα που «θεραπεύουν» τη σύγχρονη ελληνική ποίηση και «ευλογούν» τη γλώσσα μας, την οποία «προσκυνούν» ουκ ολίγα ποιήματα στο σύνολο του έργου της. Ενα ακόμα «προσκύνημά» της στη γλώσσα μας αποτελεί και το ποίημα στη νέα συλλογή της, υπό τον τίτλο «Τυφλό σύστημα επαφής», του οποίου απόσπασμα παραθέτουμε σαν δείγμα της νέας ποιητικής προσφοράς της:

«Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματά σου./

Επί κυμάτων σφοδράς εποχής βαδίζουσα/

-ην γαρ ενάντιος της αλαλίας ο άνεμος-(...)/

Μονοτονική άφησες τη δαιμονιζόμενη έλξη./

Μήτε συ δεν ήξερες τι πνεύμα παίρνει το σώμα.

Τα παραλυτικά μέρη του λόγου της υπάρξεως/

θεράπευσες και βάδισαν τα επιφωνήματα/

οι καλές προθέσεις τα ανάμεικτα ρήματα/

οι επεξεγηματικοί σύνδεσμοι και χωρισμοί/

-έμαθε κανονικά να γράφει το όνομά του/

ο θάνατος και όχι να υπογράφει με σταυρό-

τα σύμφωνα κύρια άρθρα οι εριστικές/

αντωνυμίες οι φρόνιμες οι αλληλοπαθείς/

-αλήθεια τι συνέβη με τις κτητικές

και δεν ξαναπατήσανε στο μάθημα;

Αμέτρητα τα θαύματά σου, γλώσσα

γερνάς εντός μου και όλα σου πού να τα θυμάμαι (...)».

(Εκδόσεις «Ικαρος»).