Για την πολιτική του κ. Σημίτη, και για το ποιους εξυπηρετεί, δεν είχαμε βέβαια κανένα ερωτηματικό. Ομως, πρόσφατα, στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή για το Ασφαλιστικό και την κοινωνική πολιτική, ο πρωθυπουργός, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που του υπαγορεύουν τα ευρωπαϊκά κέντρα και η ΟΝΕ, ξιφούλκησε κατά του υπαρκτού σοσιαλισμού, βγάζοντας κορόνες, που θα τις ζήλευαν όλοι οι παλαιοί θεωρητικοί του αντικομμουνισμού, και οι «σοβιετολόγοι» των υπουργείων Αμυνας και Προεδρίας! Απευθυνόμενος προς τους βουλευτές του ΚΚΕ, ο κ. Σημίτης είπε: «Ποιο μοντέλο και με ποιους δρόμους μπορείτε να πετύχετε; Είδαμε και το δρόμο του υπαρκτού σοσιαλισμού, που οδήγησε σε αποτυχία...».

Το αν οδήγησε ή όχι σε αποτυχία ο υπαρκτός σοσιαλισμός, θα το δούμε αμέσως. Δεν μπορεί όμως κανείς να μη διατυπώσει αρχικά μια παρατήρηση: Οταν για λόγους δημαγωγικούς ο πρωθυπουργός θέλει να παρουσιάσει «αριστερό προφίλ», θυμάται τη... φωτογραφία του πατέρα του κατά την υποδοχή του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία! Παράλληλα, εκτοξεύει πομπώδεις αφορισμούς κατά της Δεξιάς, προκαλώντας τη θυμηδία ακόμα και των οπαδών του, αφού την ίδια και χειρότερη πολιτική εφαρμόζει ο ίδιος! Τουλάχιστον, οι «Δεξιοί» δεν απαρνήθηκαν την πολιτική τους ταυτότητα. Αντίθετα, ο κ. Σημίτης εξαπατά τους ψηφοφόρους του, ισχυριζόμενος ότι είναι «σοσιαλδημοκράτης», ενώ στην πραγματικότητα ο ίδιος και η κυβέρνησή του εκπροσωπούν την πιο ακραία μορφή του συντηρητισμού και ακολουθούν πειθήνια την πολιτική της ξενοδουλείας. Αυτά είναι πια γνωστά, αλλά πρέπει να τα επισημαίνουμε. Πρόσφατη χαρακτηριστική περίπτωση της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του πρωθυπουργού, είναι, ότι ενώ ακολουθεί σαν υπάκουος μαθητής τις ντιρεκτίβες που του στέλνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι για τα πιο αντιλαϊκά μέτρα που πλήττουν τους εργαζόμενους - όπως το Ασφαλιστικό - η «κατσάδα» τού ήρθε απ' εκεί που δεν το περίμενε! Από εκείνους που τον στηρίζουν, δηλαδή τους βιομήχανους! Οι τελευταίοι, πιστοί στους ψυχρούς και ανάλγητους νόμους του κεφαλαίου και του φιλελευθερισμού, τον επέκριναν επειδή σάστισε μπροστά στο κύμα της λαϊκής οργής. Τότε, ο κ. Σημίτης, βλέποντας με αμηχανία ότι τον «ξεμπρόστιασαν» αυτοί στους οποίους στηρίζεται, φόρεσε την... εργατική τραγιάσκα, κι άρχισε την αριστερή φρασεολογία, που στο στόμα του ηχεί κωμικά... Ολη αυτή η εικόνα Σημίτη - ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε θαυμάσια να αποτελέσει νούμερο θεατρικής επιθεώρησης, με τη βεβαιότητα ότι «βγάζει γέλιο»...

Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας, σ' αυτά δηλαδή που είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για το Ασφαλιστικό και την κοινωνική πολιτική. Στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εκτός απ' αυτόν που ακολουθεί η κυβέρνησή του, με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, επικαλέστηκε το «επιχείρημα» το οποίο θεώρησε ότι θα... αποστομώσει τους αντιπάλους του: «Ποιο μοντέλο και με ποιους δρόμους μπορείτε να πετύχετε; Είδαμε και το δρόμο του υπαρκτού σοσιαλισμού, που οδήγησε σε αποτυχία...».

Το Σεπτέμβρη του 1927 - δέκα μόλις χρόνια μετά την Επανάσταση - ο απεσταλμένος του «Ριζοσπάστη» στη Μόσχα, Γιώργης Νίκουλης, έδινε την εικόνα της απέραντης χώρας και τις συνθήκες εργασίες στα εργοστάσια: «... Εδώ δουλεύουν 800 εργάτες και εργάτριες και 60 υπάλληλοι. Το 60% του προσωπικού είναι γυναίκες, το 4% μαθητευόμενοι. Η διάρκεια της μαθητείας διαρκεί περίπου τρεις μήνες. Σ' όλο αυτό το διάστημα οι μαθητευόμενες και οι μαθητευόμενοι πληρώνονται. Το οκτάωρο εφαρμόζεται με τον αυστηρότερο τρόπο...». Και για τις γυναίκες ανέφερε ο Νίκουλης: «Πριν και μετά τη γέννα οι εργάτριες έχουν πολλών εβδομάδων άδεια με πλήρεις αποδοχές και δωρεάν ιατρική περίθαλψη...». Αυτά, δέκα μόνο χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση...

Αναφέραμε ψήγματα μαρτυριών - μόνο Ελλήνων - και μόνο από τα πρώτα και δύσκολα χρόνια της ΕΣΣΔ, για να επισημάνουμε, πως όταν π.χ. μιλάμε σήμερα, το 2001, για το οκτάωρο, το 1927 ήταν λυμένο στη Σοβιετική Ενωση, ενώ από τότε οι Σοβιετικοί πολίτες είχαν επιλύσει προβλήματα εργασίας - ασφάλισης για τα οποία εμείς σήμερα παλεύουμε, επειδή κινδυνεύουν! Κι ακόμα κάτι σημαντικό που θέλει να λησμονεί ο πρωθυπουργός: Η επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης στη σκέψη και τη συνείδηση των εργαζομένων και των λαών, που στέναζαν κάτω απ' τον ιμπεριαλιστικό ζυγό, ήταν απροσμέτρητη. Στα χρόνια που κύλησαν, μια σειρά λαοί ακολούθησαν το δρόμο του σοσιαλισμού, ή λυτρώθηκαν από την αποικιοκρατία και την εξάρτηση. Η πολιτική της ύφεσης που εφάρμοσε η Σοβιετική Ενωση μαζί με τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής κοινότητας, είχε την υποστήριξη όλων των φιλειρηνικών δυνάμεων. Τίθεται το ερώτημα: θα τολμούσαν ποτέ η Αμερική και το ΝΑΤΟ να παίζουν τα παιχνίδια τους ασύδοτοι στο βαλκανικό χώρο, εάν υπήρχε ο «ανατολικός συνασπισμός»; Ασφαλώς δε θα τολμούσαν να το διανοηθούν! Από τότε όμως, η πολιτική της ΕΣΣΔ - γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους - συναντούσε την έντονη αντίδραση των πιο επιθετικών κύκλων του ιμπεριαλισμού, που έβαλαν στόχο να τη διαλύσουν. Και κάτι ακόμη: Τα παλιά χρόνια, όταν υπήρχαν πραγματικοί σοσιαλιστές (και όχι καμουφλαρισμένοι συντηρητικοί, όπως σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη) μπορεί να είχαν οποιεσδήποτε ιδεολογικές διαφορές με τους κομμουνιστές, αλλά δεν αμφισβήτησαν ποτέ το μαρξισμό και την αξία της Οχτωβριανής Επανάστασης. Αντίθετα, σήμερα, αυτοί που παρουσιάζονται σαν «σοσιαλδημοκράτες» μέσα στους στόχους τους είναι να διαστρεβλώσουν και την ιστορική σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης και να μηδενίσουν τα επιτεύγματα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό θέλησε να κάνει και ο κ. Σημίτης με τα όσα είπε στη Βουλή, ερχόμενος σε αντίθεση ακόμα και με τον ιδρυτή του κόμματός του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος πράγματι είχε κάνει ανοίγματα προς τον ανατολικό κόσμο. Το γιατί και πώς επιτεύχτηκε η ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού, είναι θέμα ολόκληρης μελέτης, που δε χωρά βέβαια στα στενά πλαίσια ενός δημοσιογραφικού κειμένου. Ο ρόλος σ' αυτό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι εμφανής. Απλά, παραθέτω μόνο, κάτι που είχε γράψει ο Εριχ Χόνεκερ: «Σχεδόν σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες συντελέστηκε η αντεπανάσταση κάτω από διεθνή καθοδήγηση και σκηνοθεσία. Ολα τα μαρξιστικά κόμματα στις χώρες αυτές, συντρίφτηκαν με το ίδιο σενάριο...»!

Χαίρονται οι Αμερικανοί και οι ΝΑΤΟικοί για το κατάντημα της σημερινής Ρωσίας: Φτώχεια, πείνα, δυστυχία, μαφίες, πορνεία, πλήρης διάλυση. Ο κόσμος υποφέρει, νοσταλγεί τον υπαρκτό σοσιαλισμό, η συντριπτική πλειοψηφία του, ποτέ δε ζήτησε ανατροπή αυτού του συστήματος. Στις διάφορες επετείους, στην Κόκκινη Πλατεία ανεμίζουν οι κόκκινες σημαίες και τα σφυροδρέπανα... Ο κόσμος νοσταλγεί τη σιγουριά και τα επιτεύγματα που είχε κατακτήσει ΤΟΤΕ! Ολα αυτά, θέλει να τα αγνοεί ο κ. Σημίτης που έκανε λόγο στη Βουλή για την «αποτυχία» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα είπε μιαν αλήθεια στη συνεδρίαση της Βουλής, που δεν τόλμησε να τη διαψεύσει ο πρωθυπουργός: «Πάμε για το αμερικάνικο μοντέλο στην Υγεία, το πλέον ταξικό και νεοφιλελεύθερο»...

Ο κ. Σημίτης σαν... «αμπελοφιλόσοφος» και «νεοσοβιετολόγος» θέλησε να «ερμηνεύσει» στη Βουλή, την «αποτυχία» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο Μαρξ όμως έλεγε: «Οι φιλόσοφοι οφείλουν μόνο να ερμηνεύουν τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα ωστόσο είναι να τον αλλάξουν»... Σήμερα, οι εργαζόμενοι όλων των χωρών, πρέπει όχι απλώς να αλλάξουν, αλλά να απαλλάξουν τον κόσμο από την πανούκλα της «παγκοσμιοποίησης» και του νεοφιλελευθερισμού, απ' αυτή την απειλή που «πλανιέται πάνω από την Ευρώπη»...