Η ΚΟ Πρόνοιας παλεύει ώστε να έχει τη δική της συμβολή στην υλοποίηση των αποφάσεων του 19ου Συνεδρίου για ισχυρό ΚΚΕ - Ανασύνταξη, αντεπίθεση του κινήματος. Πρωτοπόρα παλεύουμε μαζί με εργαζόμενους για την ανάπτυξη αγώνων και διεκδικήσεων στους χώρους της Πρόνοιας, της Ειδικής Αγωγής, της Απεξάρτησης, των ΑμΕΑ.

Στους χώρους αυτούς, κύρια στο χώρο των εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή και τα ΝΠΙΔ, είναι έντονη η αντίληψη της ταξικής συνεργασίας, της απενοχοποίησης του καπιταλιστικού συστήματος. Εδώ, η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» προβάλλεται, ειδικά από τον οπορτουνισμό, ως μια μορφή οργάνωσης που θα αντιμετωπίσει τα πολλαπλά προβλήματα που δημιουργεί η δράση του κεφαλαίου στους χώρους αυτούς, που μπορεί να απαντήσει στους για μήνες απλήρωτους εργαζόμενους, στις υποβαθμισμένες υπηρεσίες, στην ανεργία. Ταυτόχρονα και λόγω της απαξίωσης των υπαρχουσών κρατικών δομών στους ευαίσθητους αυτούς χώρους, ξεπηδούν μια σειρά ΜΚΟ που αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό την εθελοντική εργασία. Ετσι, από τη μία, το κράτος ξεφορτώνεται την ευθύνη παροχής τέτοιων υπηρεσιών, επιβαρύνοντας τους ίδιους τους εργαζόμενους και από την άλλη η εθελοντική εργασία, που πλασάρεται με το περιτύλιγμα της «κοινωνικής προσφοράς» ή της «εργασιακής εμπειρίας», αποτελεί ουσιαστικά απλήρωτη δουλειά, «δούρειο ίππο» για το ξεθεμελίωμα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη που αναπτύσσεται με αυτές τις αντιλήψεις, ουσιαστικά με τον οπορτουνισμό, είναι έντονη σε όλα τα επίπεδα. Με την επιμονή μας στο ξεδίπλωμα της αντίληψής μας για την οριστική φιλολαϊκή διέξοδο από την αντιλαϊκή πολιτική, συσπειρώνουμε πιο σταθερά κόσμο, περισσότεροι μας προσεγγίζουν, ενισχύεται η πάλη. Προσπαθώντας να πείσουμε ότι για την ολόπλευρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, απαραίτητη είναι η κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων και του κέρδους, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την εργατική - λαϊκή εξουσία, οικοδομούμε στέρεους δεσμούς με τους εργαζόμενους. Η παρέμβαση αυτή κάνουμε προσπάθεια να γίνει συνδυασμένα, κομματικά και συνδικαλιστικά, πολύπλευρα και συντονισμένα στη βάση των οξυμένων προβλημάτων. Παρεμβαίνουμε καταρχήν στους «εξυπηρετούμενους» (ΑμΕΑ), στους γονείς και κηδεμόνες τους, στους εργαζόμενους, ανοίγοντας δρόμο για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας.

Με το συχνό μάζεμα της ΚΟΒ, πριν από κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη, ο σχεδιασμός γίνεται συγκεκριμένος σε κάθε χώρο. Δημιουργήσαμε κομματικές ομάδες σε χώρους που οι δυνάμεις μας ήταν «διάσπαρτες» κάτω από την ανάγκη να ενιαιοποιηθεί η παρέμβασή μας, να γίνεται συντονισμένα και σχεδιασμένα και όχι άτσαλα και καμπανιακά.

Στους χώρους που είχε μορφοποιηθεί ομάδα οπαδών του Κόμματος, καθιερώσαμε τη σύσκεψη μαζί με τα κομματικά μέλη πριν από μεγάλες μάχες, σε μια προσπάθεια να παίρνουμε γνώμη από τους οπαδούς, να λύνουμε ζητήματα όπως γιατί επιλέγουμε αυτήν ή την άλλη τακτική, να βαθαίνει το επίπεδο συμφωνίας τους με το ΚΚΕ, να συσπειρώνονται και να παλεύουν γύρω από θέσεις και αιτήματα, να αναλαμβάνουν και οι ίδιοι περισσότερα καθήκοντα, να εκπαιδεύονται για να συμπαρασύρουν κι άλλο κόσμο στη μάχη.

Τα μαζέματα αυτά ως τρόπος δουλειάς μπαίνουν πλέον στο μόνιμο προσανατολισμό της Κομματικής Οργάνωσης, να μην περιορίζονται μόνο σε εκλογικές περιόδους ή έντονης επικαιρότητας. Αλλωστε, είναι φανερό ότι ειδικά προεκλογικά δύσκολα αναπτύσσεις ολόπλευρη πολιτική - ιδεολογική παρέμβαση. Οι συσκέψεις αποτελούν προϋπόθεση για την επιτυχία της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης που διεξάγουν οι δυνάμεις μας και ιδιαίτερα τώρα που η επίθεση του κεφαλαίου εντείνεται στους χώρους, είναι απαραίτητη η πλατύτερη διάδοση των πολιτικών θέσεων του ΚΚΕ, η διακίνηση του «Ριζοσπάστη», το βάθεμα της συζήτησης με βάση τη στρατηγική μας και όχι να περιοριζόμαστε μόνο στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.

Για παράδειγμα, στο ΚΠΠΑ «Η Μητέρα», η καθημερινή παρουσία του Κόμματος και η καλή γνώση του χώρου, η αδιάλειπτη εξόρμηση με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» ανέπτυξε την εκτίμηση εργαζομένων στο Κόμμα και μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΠΑΜΕ. Εκτιμάμε ότι αυτή η παρέμβαση, ανάμεσα σε άλλα, συνέβαλλε ώστε οι εργαζόμενοι να αναδείξουν την παράταξή μας 1η δύναμη στο σωματείο. Αναγνωριζόμαστε ως πρωτοπόροι αγωνιστές που παρεμβαίνουμε για κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα που προκύπτει, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά αυτό δε φτάνει: Εκεί που κρινόμαστε είναι η δραστηριοποίηση, η κινητοποίηση αυτού του κόσμου, να δουλεύει κι αυτός πολιτικά, να πολλαπλασιάζει τη φωνή του ΚΚΕ.

Στα ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας), με την έγκαιρη και πρωτοπόρα παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων, εκεί που εξελισσόταν η σφαγή των δικαιωμάτων των ΑμΕΑ, είχαμε πολλά και θετικά αποτελέσματα. Ανανεώθηκε σημαντικά η καταγραφή της ΚΟΒ, είχαμε πολλές νέες εγγραφές στα σωματεία, καινούριος κόσμος εντάχθηκε στο κίνημα, ανέπτυξε την αλληλεγγύη και δεσμούς με το Κόμμα.

Μέσα από μια τέτοια παρέμβαση αναγεννήθηκε σε αγωνιστική κατεύθυνση το Σωματείο στο ΝΠΙΔ «Παμμακάριστος», αναπτύχθηκαν αγώνες με αφορμή την απλήρωτη δουλειά και τις απολύσεις. Κάναμε προσπάθεια να κατακτηθεί ένας πιο επίμονος, με ποιοτικά χαρακτηριστικά τρόπος δουλειάς, να πάμε από τα σπίτια των εργαζομένων, να στήσουμε συσκέψεις με βάση αυτό που εξελισσόταν στο χώρο τους, να κουβεντιάσουμε μαζί τους, να πάρουμε τη γνώμη τους. Να νιώσουν ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν, ότι έχουμε τις ίδιες αγωνίες, να γίνουμε «ένα». Ολη αυτή η προσπάθεια αποτέλεσε την αφορμή για να βαθύνει η πολιτική κουβέντα μαζί τους, να εκφραστούν με ψήφο στο ΚΚΕ στις πρόσφατες εκλογές, κάποιοι μάλιστα για πρώτη φορά. Η δουλειά εκεί, παρά την τρομοκρατία της εργοδοσίας, επιστεγάστηκε με αύξηση της επιρροής του Κόμματος και είναι παρακαταθήκη για τους αγώνες που έχουν να δώσουν οι εργαζόμενοι στο χώρο και γενικότερα.

Με τέτοια επίμονη δουλειά, οικοδομούμε γερούς ιδεολογικοπολιτικούς δεσμούς, κάνουμε πιο γερό το Κόμμα μέσα στον κόσμο της δουλειάς, στους φτωχούς ανάπηρους, συνολικά στην εργατική τάξη. Είναι δουλειά που μπορεί να μη φέρνει καθημερινά θεαματικά αποτελέσματα, όμως οι κομματικές δυνάμεις πρέπει να την εκτιμούν ολόπλευρα, να βλέπουν τι αφήνει πίσω, τι δυσκολίες ξεπεράστηκαν και πώς. Με πρωτοπόρα μαζική παρέμβαση, με ανυποχώρητη στάση που παραδειγματίζει, αλλά και κουβέντα άνθρωπο τον άνθρωπο, συσκέψεις, εκδηλώσεις, πολιτική συζήτηση για το σήμερα και για το αύριο, ανταποκρινόμαστε στο βασικό καθήκον: Στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.