Καθώς συνεχίζονται οι έρευνες στο σημείο όπου συνετρίβη, στις 24 Μάρτη, στις γαλλικές Αλπεις το Airbus A320 της γερμανικής εταιρείας «Germanwings» (θυγατρικής της «Λουφτχάνσα»), όπου βρήκαν τραγικό θάνατο 150 άνθρωποι, η εισαγγελία της Μασσαλίας ανακοίνωσε χτες ότι βρέθηκε και το λεγόμενο δεύτερο «μαύρο κουτί». Πρόκειται γι' αυτό που καταγράφει τα δεδομένα της πτήσης. Ως τώρα, αυτό που κυριαρχεί από τις επίσημες ανακοινώσεις είναι ότι οι έρευνες στρέφονται κυρίως προς το συγκυβερνήτη του αεροσκάφους, τον 28χρονο Γερμανό Αντρέας Λούμπιτς και τα προβλήματα υγείας του, που θεωρείται ότι έριξε σκόπιμα το αεροσκάφος στα βράχια.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η γερμανική δικαιοσύνη ανακοίνωσε, επίσης, ότι ο Λούμπιτς «είχε αναζητήσει στο Διαδίκτυο μεθόδους αυτοκτονίας ακόμα και μια μέρα πριν την αεροπορική τραγωδία» και ότι «αναζήτησε πληροφορίες για τις πόρτες των πιλοτηρίων και για τις προδιαγραφές ασφαλείας τους», κάτι που προκύπτει, όπως ειπώθηκε, από «τάμπλετ ιδιοκτησίας του, που κατασχέθηκε στο σπίτι του στο Ντίσελντορφ».

Πάντως, η Ενωση Πιλότων της Ευρώπης είχε τις προηγούμενες μέρες επισημάνει ότι οι συνεχείς διαρροές, ενώ δεν έχουν συγκεντρωθεί όλα τα στοιχεία, παραβιάζουν τους κανόνες και τα διεθνή πρωτόκολλα για τη διερεύνηση αεροπορικών δυστυχημάτων, ενώ επισημαίνονται και τα κενά που υπάρχουν. Χαρακτηριστικές είναι και οι παρατηρήσεις του Ζεράρ Αρνού, 18 χρόνια πιλότου της «Air France» και εκπροσώπου της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων, που είπε ότι «υπάρχουν τρεις μεγάλες ασάφειες σχετικά με το πόρισμα του εισαγγελέα της Μασσαλίας, Μπρις Ρομπέν». Σημειώνει ότι ο ισχυρισμός του Ρομπέν πως «στο μαύρο κουτί του αεροπλάνου ακουγόταν η ανάσα του Λούμπιτζ» δεν ευσταθεί, γιατί ο περιβάλλων χώρος του πιλοτηρίου είναι τόσο θορυβώδης κατά την ώρα της πτήσης ώστε ακόμη και οι κυβερνήτες χρησιμοποιούν τα ακουστικά με μικρόφωνο. Επίσης, λέει ότι ο άλλος ισχυρισμός του εισαγγελέα ότι ακούγεται ο θόρυβος που κάνει το κουμπί που πάτησε ο Λούμπιτς προκειμένου να αρχίσει προσγείωση δεν μπορεί να ακουστεί, γιατί το «συγκεκριμένο κουμπί είναι άηχο». Τέλος, επισημαίνει ότι, ενώ υπάρχει ο ισχυρισμός ότι ακούγεται η ανάσα του συγκυβερνήτη στο πιλοτήριο, δεν εξηγείται γιατί δεν ακούγεται κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας πολύ δυνατός ήχος, που θα έπρεπε να ακούγεται όταν γίνεται πληκτρολόγηση χειροκίνητα του κωδικού ασφαλείας από τον κυβερνήτη που ήθελε να μπει στο πιλοτήριο. Αυτά τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα, ενώ αφήνονται αιχμές για την τροπή της έρευνας, που μπορεί να σχετίζεται με τις αποζημιώσεις που, στην περίπτωση της αυτοκτονίας του συγκυβερνήτη, θα είναι πολύ μικρότερες από το αν αποδειχθεί υπαιτιότητα της εταιρείας.

Επίσης, τις μέρες αυτές γίνεται φανερό άλλο ένα στοιχείο. Οτι η αποζημίωση στους συγγενείς των θυμάτων διαφέρει ανάλογα με την εθνικότητα, τον τόπο αγοράς του εισιτηρίου, ακόμα και το εισόδημα του θύματος. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι χώρες και οι εταιρείες έχουν θεσπίσει διαφορετικούς όρους στο ζήτημα των αποζημιώσεων.