Τη διαθεσιμότητα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να στηρίξει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευθεία από Λιβύη ως Συρία και Ιράκ, με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών και άξονα τη διασφάλιση των μονοπωλιακών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, επιβεβαίωσε ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος, μιλώντας χτες στη Μόσχα, στη διεθνή διάσκεψη με θέμα «Διεθνής Ασφάλεια - προκλήσεις και προοπτικές».

Αναπαράγοντας, εκ μέρους της συγκυβέρνησης, με ανατριχιαστική ομοιότητα, όλη τη ΝΑΤΟική φιλολογία περί «σύγχρονων μορφών τρομοκρατίας και ανάγκης αντιμετώπισής τους», δεν παρέλειψε να παίξει το χαρτί της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας στην προσπάθεια της εγχώριας αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή.

Είπε χαρακτηριστικά ο Π. Καμμένος: «Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνονται οι συνθήκες ενός νέου, εξαιρετικά αβέβαιου διεθνούς περιβάλλοντος, το οποίο χαρακτηρίζεται από την ανάκαμψη παλαιών και την ανάδυση νέων απειλών. Η έννοια της κλασικής απειλής μεταλλάσσεται και συμπεριλαμβάνει πλέον ασύμμετρες και υβριδικές απειλές. Το περιβάλλον ασφαλείας επιδεινώνεται από την εμφάνιση των "μη κρατικών δρώντων", την έξαρση της τρομοκρατίας, τα κοινωνικά, πολιτικά και προβλήματα ασφάλειας που δημιουργούν η παράνομη μετανάστευση, η ανισότητα στην κατανομή του πλούτου και η οικονομική κρίση».

Ως «προκλήσεις ασφαλείας» απαρίθμησε, μεταξύ άλλων, τις «εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις», τις «επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών», τις «μαζικές μεταναστευτικές ροές ως συνέπεια της εμφύλιας σύρραξης στη Συρία και τη Λιβύη», τη «διασπορά μεγάλων ποσοτήτων οπλισμού και πυρομαχικών σε μη κυβερνητικές δυνάμεις, μετά την κατάρρευση των κρατικών δομών στις χώρες αυτές» και τη «δημιουργία θυλάκων υπανάπτυξης και ανομίας σε περιοχές των χωρών της ευρύτερης περιοχής που ευνοούν τον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία και την πειρατεία (Λιβύη, υποσαχάρια Αφρική, Συρία)».

Σκιαγραφώντας τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κέντρων που διακυβεύονται στην Ανατολική Μεσόγειο, τόνισε: «Η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Μακχρέμπ και της Μέσης Ανατολής, αποτελεί ίσως τον κορυφαίο γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό κόμβο παγκοσμίως. Τα προτάγματα για ανεύρεση και αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η διαμόρφωση του περιφερειακού συστήματος διαμετακόμισης ενέργειας, δημιουργούν επιπρόσθετες προκλήσεις ασφάλειας».

Συνέχισε: «Η αιματηρή και χρονίζουσα κρίση στη Συρία, σε συνδυασμό με αμφιταλαντεύσεις της διεθνούς κοινότητας και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των κρατών της ευρύτερης περιοχής, γέννησε νέες, πιο ριζοσπαστικές, εστίες θρησκευτικού και εθνοτικού φονταμενταλισμού, οι οποίες απειλούν πλέον με αποδιοργάνωση και κατάρρευση μεγάλου μέρους της Μέσης Ανατολής αλλά και της Βόρειας Αφρικής».

Σε αυτό το πλαίσιο, ισχυρίστηκε ότι «η τρομοκρατία παραμένει η σημαντικότερη απειλή της διεθνούς κοινότητας, καθώς τα τελευταία χρόνια συνεχώς μετεξελίσσεται».

Και παρακάτω στην ομιλία του: «Η ανικανότητα των κρατών να διαχειριστούν και να κρατήσουν στο εσωτερικό τα προβλήματα και τις διενέξεις, οδηγούν σε διαμάχες και συγκρούσεις που ξεπερνούν τα σύνορά τους. Τα κράτη αυτά, όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ και η Υεμένη, παραμένουν άμεσες απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Παράλληλα με το γεγονός των δυσανάλογων επιπτώσεων που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν τις πολιτιστικές και κοινωνικές αναταραχές, όπου δημιουργούν το χώρο τροφής, καλλιέργειας και δράσης των εξτρεμιστικών οργανώσεων. Τα γεγονότα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι βασικοί παράγοντες γέννησης της διεθνής τρομοκρατίας να μη δείχνουν σημάδια μείωσης αλλά, αντίθετα, να βρίσκονται σε αυξητική τάση.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται με τον πλέον τραγικό τρόπο στη δράση της ISIS, όπου δημιουργήθηκε υπό την αδυναμία του κράτους να ασκεί έλεγχο επί των εδαφών του και κατάφερε στη συνέχεια να δραστηριοποιείται και να εισχωρεί τόσο στο Ιράκ, στην Συρία, καθώς και να εξακολουθεί να αναζητά και να βρίσκει γόνιμο έδαφος στην αναπτυσσόμενη μετεπαναστατική αστάθεια στη Λιβύη. Για πρώτη φορά εμφανίζεται μια τρομοκρατική οργάνωση με κρατικές δομές. Η μορφή της τρομοκρατίας σήμερα έχει μια σαφή τάση εκδήλωσης θρησκευτικών διενέξεων και εκδηλώνεται εντονότερα και με μεγάλο μένος σε σημεία όπου μαίνονται συγκρούσεις και δραστηριότητες μεταξύ εξτρεμιστικών τρομοκρατικών ομάδων, όπως συμβαίνει στη Μέση Ανατολή».

Σε αυτό το υπόβαθρο, χαρακτήρισε την «υλοποίηση της ελληνικής πρωτοβουλίας για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, όπως παρουσιάστηκε, στις 9 Φεβρουαρίου 2015, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ (...), περισσότερο επίκαιρη από ποτέ». Πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το ελληνικό ΥΠΕΞ, προωθείται με τη στήριξη της Υπατης Εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι, και όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει ένα από τα προσχήματα της εκδήλωσης πολεμικής δράσης με πρόσχημα τους τζιχαντιστές.

Δεν παρέλειψε, δε, να σημειώσει ότι «η Ελλάδα, με γεωγραφικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια, αποτελεί την παρούσα χρονική περίοδο τον προμαχώνα της Ευρώπης προς αυτή την περιοχή και ως τέτοια δύναται να διαδραματίσει κεντρικό και καταλυτικό ρόλο στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις. Ευρισκόμενοι σε αυτό το ευαίσθητο σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών, η Ελλάδα έδινε πάντοτε έμφαση στην ιστορική αναγκαιότητα και την πολιτική βαρύτητα της συνεργασίας στον τομέα της άμυνας, ανάγοντάς τη σε κομβικής σημασίας πολιτική προτεραιότητα, όχι μόνο για το μέλλον της Ευρώπης και τις προοπτικές της αλλά και ευρύτερα».

Επιμένοντας, ουσιαστικά, για ανάληψη στρατιωτικής δράσης, με άξονα την προστασία των μονοπωλιακών συμφερόντων, παρουσίασε ως «ακράδαντη πεποίθησή» του ότι «είμαστε ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης, η οποία μας υποχρεώνει να εργαστούμε από κοινού για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες απειλές ασφαλείας (...) να προγραμματίσουμε τις περαιτέρω δράσεις μας και να εγκαινιάσουμε μια νέα στρατηγική συνεργασίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (...) Η αστάθεια, που εκτείνεται σήμερα από την Ουκρανία μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, που κυκλώνει την Ευρώπη, συνιστά μίααπειλή για το εμπόριο, τις ενεργειακές οδούς, τον τουρισμό, την προσπάθεια για βιώσιμη ανάπτυξη»...