Τρία ήταν τα χαρακτηριστικά στοιχεία του συνεδρίου:

• Η κοινή κάθοδος των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ) σε ενιαίο ψηφοδέλτιο απέναντι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η εξέλιξη αυτή, που μορφοποιεί χαρακτηριστικά τη σύγκρουση των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, πραγματοποιήθηκε κάτω από την πίεση της δράσης των ταξικών δυνάμεων και αποσκοπούσε στην ελαχιστοποίηση των απωλειών που διαφαινόταν ότι θα είχαν οι δυνάμεις του συμβιβασμού. Επιβεβαιώνει τη στρατηγική ταύτιση αυτών των δυνάμεων, οι οποίες μπορεί ανά περιόδους να εμφανίζονται «αντίπαλες» και με διαφορετικά ονόματα (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ το 2012), όμως σε κάθε περίπτωση έχουν ενιαίο μέτωπο απέναντι στη γραμμή ρήξης και ανατροπής που προωθούν οι ταξικές δυνάμεις. Ηδη οι «ελιγμοί» από την πλευρά τους ξεκίνησαν από το 2013, όταν μέρος του προεδρείου του ΕΚΕ που είχε εκλεγεί με την ΠΑΣΚΕ το 2012, συμμετείχε στην ίδρυση του «ΕΜΕΙΣ» (Φωτόπουλος).
• Η σημαντική μείωση των αντιπροσώπων, η οποία προήλθε κυρίως:

-- Από το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανιών (ΣΕΛΜΑΝ, ΝΕΟΣΕΤ, ΙΝΤΕΡΚΕΜ, ΜΗΧΑΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ, ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ, ΒΕΤ, ΒΙΟΜΕΚ) και την επακόλουθη μείωση της δύναμης των σωματείων.

-- Από τη μείωση ψηφισάντων σε κλαδικά και επαγγελματικά σωματεία όπου πλειοψηφεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

-- Από το «κόψιμο» αντιπροσώπων μετά από στοιχειοθετημένη καταγγελία των ταξικών δυνάμεων για εκτεταμένες διπλοψηφίες που πραγματοποιήθηκαν σε σωματεία με ευθύνη της πλειοψηφίας του ΕΚΕ.

• Η άνοδος των ταξικών δυνάμεων με ταυτόχρονη μείωση των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.