Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός στο βήμα της Συνδιάσκεψης Ασίας Αφρικής

Με την ψήφιση τριών ντοκουμέντων ολοκληρώθηκε χτες η διήμερη Συνάντηση ηγετών από αφρικανικές και ασιατικές χώρες που έγιναν στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης Ασίας - Αφρικής, στην Τζακάρτα της Ινδονησίας.

Οπως σημείωσε κλείνοντας τις εργασίες ο Πρόεδρος της Ινδονησίας Τζόκο Γουιντόντο, εγκρίθηκε το «Μήνυμα του Μπαντούνγκ» (από το όνομα της ινδονησιακής πόλης όπου το 1955 έγινε η πρώτη διηπειρωτική συνάντηση), η «Διακήρυξη για την ανα-ζωογόνηση της Νέας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης Ασίας Αφρικής» (the New Asian African Strategic Partnership - ΝΑΑSP) αλλά και «Διακήρυξη για την Παλαιστίνη».

Σύμφωνα με το κρατικό ραδιόφωνο της Κίνας, ο Πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε (μέλος του προεδρείου της Συνάντησης) υπογράμμισε ότι θεμέλιος λίθος της NAASP «θα είναι η θαλάσσια συνεργασία», ενώ συμπλήρωσε ότι «συμφωνήσαμε να ενισχύσουμε το εμπόριο και τις επενδύσεις ως τη μηχανή της ανάπτυξης».

Ο Γουιντόντο, από τη μεριά του, επισήμανε πως η Συνάντηση έκανε προσπάθειες να καθοριστούν συγκεκριμένα βήματα μέσω των οποίων θα εξασφαλιστούν χρήματα για την ανάπτυξη των υποδομών (σ.σ. που θα δώσουν μεγάλη ώθηση σε επιχειρηματικές επενδύσεις σε κλάδους όπως η Ενέργεια, οι Κατασκευές, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές κ.τ.λ.), συμπεριλαμβανομένης και της αξιοποίησης της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομών (Asian Infrastructure Investment Bank- AIIB), του νεοσύστατου διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού που με «πρωταγωνιστή» την Κίνα θα αναζωπυρώσει την ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση για τις αγορές.

Η ίδια η διοργάνωση της Συνδιάσκεψης σηματοδοτεί τις εντονότερες προσπάθειες των ανερχόμενων αστικών τάξεων σε Ασία και Αφρική, να διεκδικήσουν μεγαλύτερα μερίδια στις αγορές των «χωρών τους», αλλά όχι μόνο. Η πραγματοποίησή της στην Ινδονησία (μέλος των G20 και μία από τις χώρες με τους ταχύτερους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης) απηχεί και τις επιδιώξεις της σχετικά νέας κυβέρνησης να αναβαθμίσει το ρόλο της ντόπιας πλουτοκρατίας στη Νοτιοανατολική Ασία και ευρύτερα. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαία η διαμόρφωση κειμένου ειδικά για την κατάσταση στην Παλαιστίνη, που έρχεται να αναδείξει το «ενδιαφέρον» που οι διεργασίες και η ενδοαστική και ενδοϊμπεριαλιστική αναμέτρηση στη Μέση Ανατολή προκαλούν σε μια σειρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, εκτός των «συνηθισμένων υπόπτων» ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσίας.