Σημείωσε πως «το κόστος της μεταφοράς δεν έχει να κάνει με τον ΦΠΑ, αλλά με το ποιος έχει στα χέρια του τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τον σχεδιασμό τους κ.λπ. Αρα, η ΚΕΔΕ με αυτό τον τρόπο παίρνει σαφή πολιτική θέση που βρίσκεται απέναντι από τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων των νησιών». Πάνω σε αυτό υπογράμμισε ότι «στην νησιωτική Ελλάδα - και πολύ περισσότερο στην Ικαρία - εκτός από τη γενική τάση που έχει διαμορφώσει η εφαρμοζόμενη πολιτική, πολιτική που οδηγεί το 73% των Ελλήνων να μη μπορούν να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές το καλοκαίρι, αλλά και από όσους κάνουν το 80% να φιλοξενηθεί σε φιλικά ή συγγενικά σπίτια. Η παράμετρος αυτή αφορά τις συγκοινωνίες και τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, που κάνουν αποτρεπτική τη σκέψη ακόμα και για ένα ταξίδι επίσκεψης από τους ξενιτεμένους συγγενείς μας. Σήμερα, αν και προχώρησε η δρομολόγηση πλοίων από "πολλές" ναυτιλιακές εταιρίες που όπως έλεγαν "ο ανταγωνισμός τους θα μείωνε την τιμή των εισιτηρίων", τα πράγματα χειροτέρεψαν. Τώρα, όσο και να βάζουμε το χέρι στην τσέπη δεν υπάρχουν διαθέσιμα για τα ναύλα ενός ταξιδιού. Πως λοιπόν θα έρθει κόσμος στα νησιά μας, όταν δεν βρίσκει πλοίο, όταν τα πλοία που φτάνουν τελικά στα νησιά μας δένουν σε όσα λιμάνια επιλεγούν, όταν οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, π.χ. για την Ικαρία, έχουν αυξηθεί μέχρι και 360%;».