Μετά απ' αυτά, αυτονόητα ωρύεται επειδή «μόνο το ΚΚΕ καταδίκασε το νέο έγκλημα στα ΕΛΠΕ» και για να θολώσει τα νερά σαν τη σουπιά με το μελάνι, ισχυρίζεται ότι «ατυχήματα συμβαίνουν παντού και πάντοτε», καταφεύγοντας ακόμα και στο Τσέρνομπιλ και στην πρώην Σοβιετική Ενωση! Πυρήνας του άρθρου και κίνητρο του συγγραφέα του δεν είναι το ίδιο το ατύχημα και οι πραγματικές αιτίες του, αλλά η προσπάθεια υπεράσπισης των ΕΛΠΕ και του καπιταλιστικού κέρδους, το οποίο ο αρθρογράφος μάταια προσπαθεί να αποσυνδέσει από τα εργατικά «ατυχήματα», όπως αυτό που έγινε στις 8 Μάη στο διυλιστήριο του Ασπρόπυργου. Αυτός είναι ο καημός του: Η αθώωση του κεφαλαίου για τις εκατόμβες των νεκρών στα κάτεργα της εργοδοσίας και τελικά της ίδιας της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Απόψεις σαν κι αυτές, είτε τις συναντά κανείς στο πόρισμα της εργοδοσίας των ΕΛΠΕ για το ατύχημα, είτε στις παραινέσεις του αρμόδιου υπουργού, που έλεγε να συμβάλουμε όλοι στη διαφύλαξη της αξιοπιστίας των ΕΛΠΕ, είτε στην αρθρογραφία στον Τύπο, είναι απαράδεκτες και προσβλητικές για τους εργαζόμενους και τους νεκρούς τους. Επαληθεύουν, όμως, ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει τους δικούς του «εργολάβους»: Πρώτα απ' όλα τις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς του κράτους, μέχρι τη στρατιά των κάθε λογής προπαγανδιστών που κάνουν το άσπρο - μαύρο για να βγάλουν λάδι τους καπιταλιστές και τη θανατηφόρα δίψα τους για το κέρδος.