Ο σύντροφος Θανάσης Χαριτάκης γεννήθηκε το 1924 στο Ιάσιο Σαπών στη Ροδόπη. Οργανώθηκε στο Κόμμα το 1943. Συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, και έχει δράση στην περιοχή της Κομοτηνής. Το 1946 ανεβαίνει ξανά στο βουνό με τον ΔΣΕ. Πιάνεται στην περιοχή της Μαρώνειας και μεταφέρεται στις φυλακές της Θεσσαλονίκης. Εξορίζεται στη Γυάρο όπου παραμένει εκεί για 7 χρόνια. Μετά την αποφυλάκισή του επιστρέφει στο χωριό του στο Ιάσιο Σαπών, και στη συνέχεια στην Κομοτηνή. Δε σταματά τη δράση του, παρά το συνεχές κυνηγητό που υπέστη από το αστικό κράτος. Με τη δικτατορία συλλαμβάνεται ξανά το 1967, μεταφέρεται στις φυλακές της Κομοτηνής και από κει στις φυλακές της Λέρου. Το 1971 έρχεται στην Αθήνα, αρχικά στο Περιστέρι και στη συνέχεια στο Χαϊδάρι. Εργάζεται κάποια χρόνια στις αμμοβολές των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ενώ μετά τη μεταπολίτευση πιάνει δουλειά ως δημοτικός υπάλληλος στο Δήμο Χαϊδαρίου απ' όπου παίρνει σύνταξη. Το 2000 μετακομίζει στο Μενίδι. Δρα μέσα από το τοπικό Παράρτημα ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ του οποίου υπήρξε μέλος του ΔΣ. Ο σ. Θανάσης σε όλη του τη ζωή υπήρξε εργατικός, πιστός στα ιδανικά του Κόμματος, αντεπεξήλθε σε όποιο καθήκον τού ανέθεσε το Κόμμα. Υπήρξε υπόδειγμα συντρόφου.

Η κηδεία του γίνεται στο νέο νεκροταφείο Μενιδίου, σήμερα Παρασκευή, στις 16.00.