Από την περασμένη Δευτέρα 18 Ιούνη, ένα πολύ μεγάλο τμήμα της πρωτεύουσας ζει διαρκώς με τον κίνδυνο να πει το νερό - νεράκι, χωρίς όμως αυτό να είναι αποτέλεσμα της λειψυδρίας! Η «κορυφή του παγόβουνου» για μια τέτοια εξέλιξη ήταν μια βλάβη που παρουσιάστηκε στα διυλιστήρια Γαλατσίου και συγκεκριμένα στον τσιμεντένιο αγωγό πλύσης των φίλτρων νερού της νέας μονάδας, η οποία έχει δυναμικότητα 360.000 κυβικών μέτρων την ημέρα, όμως οι πραγματικές ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στην τεράστια καθυστέρηση των υπευθύνων της ΕΥΔΑΠ να προχωρήσουν στον εκσυγχρονισμό των απαρχαιωμένων εγκαταστάσεων διύλισης του νερού, που χρονολογούνται ακόμη και από την εποχή της Ούλεν!..

Οπως προαναφέραμε, το ράγισμα του τσιμεντένιου αγωγού είχε διαπιστωθεί από τη Δευτέρα 18 Ιούνη. Οι τεχνικοί της ΕΥΔΑΠ προσπάθησαν να δώσουν μια πρόχειρη λύση, όμως αυτό δε στάθηκε δυνατό, με αποτέλεσμα από τις 7 το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου να τεθεί εκτός λειτουργίας ολόκληρο το διυλιστήριο, ενώ οι ιθύνοντες της ΕΥΔΑΠ άρχισαν να προειδοποιούν καλοκαιριάτικα πως «εάν υπάρξει υπερκατανάλωση νερού, είναι πιθανόν να παρουσιαστούν παροδικά προβλήματα (πτώση της πίεσης έως και πλήρης διακοπή της παροχής νερού) στην ομαλή υδροδότηση του Λεκανοπεδίου». Ευτυχώς μέχρι χτες δεν είχε παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα ομαλής υδροδότησης, ενώ με νεότερη ανακοίνωσή της η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ ανέφερε ότι το διυλιστήριο Γαλατσίου είχε τεθεί σε μερική επαναλειτουργία. Ωστόσο και πάλι δεν παρέλειπε, και μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες πλήρους αποκατάστασης της βλάβης, να απευθύνει έκκληση «σε όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου Αττικής να περιορίσουν την κατανάλωση νερού και να αποφύγουν κάθε σπατάλη του»...

Το θέμα είναι αρκετά σοβαρό, καθώς, όπως αποδεικνύεται, εξαιτίας της ολιγωρίας των υπευθύνων μέχρι τώρα, οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να διψάσουν, είτε οι ταμιευτήρες είναι γεμάτοι νερό, είτε όχι. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Το διυλιστήριο Γαλατσίου, δυναμικότητας αρχικά 180.000 κυβικών νερού, έχει κατασκευαστεί από την Ούλεν το 1931, ενώ στη συνέχεια το 1964 κατασκευάστηκε το νέο διυλιστήριο ως επέκταση (εκεί, δηλαδή, όπου εκδηλώθηκε η βλάβη) με δυναμικότητα 360.000 κυβικών. Παρότι, λοιπόν, τα διυλιστήρια αυτά είναι τόσο παλιά, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει η ανακαίνισή τους τόσο στα δομικά στοιχεία, όσο και στο μηχανολογικό τους εξοπλισμό, αλλά και στον αυτοματισμό του ελέγχου τους, καθώς μέχρι τώρα λειτουργούν... χειροκίνητα!

Το θέμα όμως του εκσυγχρονισμού του δικτύου της ΕΥΔΑΠ, που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και στην ποιότητα του νερού που καταναλώνουν όλοι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου δεν ήταν, όπως θα έπρεπε, στην πρώτη προτεραιότητα των υπευθύνων, προφανώς επειδή προηγούνταν το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από το ότι μόλις το 1996 υποβλήθηκε και εγκρίθηκε η συγχρηματοδότηση (κατά 40%) από το Ταμείο Συνοχής του έργου της ανακαίνισης των διυλιστηρίων Γαλατσίου, Μενιδίου και Πολυδενδρίου, συνολικού κόστους αρχικά 3,785 δισ. δρχ., το οποίο το 1999 επανεκτιμήθηκε φτάνοντας αισίως τα 7,2 δισ. δρχ. Παρ' όλα αυτά, όμως, ακολουθεί νέα καθυστέρηση. Η εργολαβία (μελέτη και κατασκευή) ανατέθηκε μόλις φέτος τον Ιούνη - πριν από λίγες μέρες, δηλαδή - καθώς η διαδικασία ανάδειξης του αναδόχου περιείχε αρκετές νομικές παρατυπίες και καθυστέρησε έτσι η έγκριση της σύμβασης από το Ελεγκτικό Συνέδριο, μέχρι αυτές να διορθωθούν.

Μια καθυστέρηση, λοιπόν, η οποία παραλίγο να στοιχίσει σε όλους τους Αθηναίους... Αρκεί να σημειώσουμε ότι ο συγκεκριμένος αγωγός από μπετόν που ράγισε αν και είναι κατασκευασμένος να λειτουργεί υπό πίεση για την πλύση των φίλτρων, ο οπλισμός του αποτελείται από λεπτά σίδερα (Φ8), ενώ με τις σύγχρονες προδιαγραφές θα έπρεπε να ήταν οπλισμένος με πολύ γερότερα σίδερα Φ12 ή Φ14. Η κατάσταση μάλιστα του συγκεκριμένου αγωγού δεν πρέπει να είναι άσχετη με τα παράπονα που ακούγονταν τα τελευταία χρόνια από πολλούς καταναλωτές για ύπαρξη άμμου στο διυλισμένο νερό...

Να προσθέσουμε, τέλος, ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων της ΕΥΔΑΠ, η πρόχειρη λύση που έχει επιλεγεί, δηλαδή η λειτουργία παραπλεύρως άλλου αγωγού, θα επιτρέψει τη λειτουργία συνολικά του διυλιστηρίου σε 10-12 μέρες. Τα ερωτήματα, όμως, που ανακύπτουν είναι τα εξής: Μέχρι πότε θα ισχύσει αυτή η «πρόχειρη» λύση; Πόσο σίγουρη είναι η «λύση» αυτή, ώστε να αποκλείεται κάθε ενδεχόμενο νέας βλάβης; Και πότε επιτέλους θα ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός των διυλιστηρίων και των άλλων εγκαταστάσεων της ΕΥΔΑΠ;