Η κυβέρνηση εμφανίζει την παρούσα φάση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους της και την εμπλοκή, που προς το παρόν έχει παρουσιαστεί, σαν κάτι που έπεσε από τον ουρανό. Και ζητά απ' το λαό να εστιάσει σ' αυτό, να σταθεί στο πλάι της.

Προσπερνά, δηλαδή, το γεγονός ότι ήδη έχει συμφωνήσει μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων με τους εταίρους της, ότι ήδη εφαρμόζει κανονικότατα τα πακέτα μέτρων της προηγούμενης κυβέρνησης και επίσης ότι στην παρούσα διαπραγμάτευση η ίδια έχει καταθέσει προτάσεις - φωτιά για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Καλεί το λαό να συνταχθεί κάτω από μια σημαία ξένη, τη σημαία του εχθρού.

Κανείς να μην ξεγελαστεί. Ο λαός δεν δημιούργησε το χρέος, δεν χρωστά σε κανέναν, η μόνη σημαία την οποία πρέπει να σηκώσει είναι αυτή του δικού του αγώνα, για να αναπληρωθούν οι απώλειες και γιατί όχι να υπάρξουν νέες κατακτήσεις. Κι αυτό σημαίνει σύγκρουση με το σύνολο των πολιτικών της ΕΕ, τις οποίες στηρίζει η κυβέρνηση, σύγκρουση με το μονοπωλιακό κεφάλαιο, που επίσης στηρίζει η κυβέρνηση, άνοιγμα του δρόμου για τη δική του εξουσία, τη δική του οικονομία. Ενα δρόμο που φοβάται σαν ο διάολος το λιβάνι και η σημερινή κυβέρνηση.