Την ώρα που το μέλλον της Ευρωζώνης (αλλά και γενικά της ΕΕ) θεωρείται αβέβαιο, στο φόντο της συνεχιζόμενης αναιμικής ανάκαμψης και οικονομικής ύφεσης, που αφήνει ορατά τα σημάδια της σε ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις, μαίνονται οι σχεδιασμοί για τη διείσδυση μονοπωλιακών ομίλων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, όπου οι άρχουσες τάξεις αισθάνονται όλο και πιο έντονη την «πίεση» από το προβάδισμα που εξακολουθούν να έχουν τα γερμανικά μονοπώλια στη Γηραιά Ηπειρο (και όχι μόνο), διευρύνεται η συζήτηση για τα βήματα και τις συμμαχίες που θα αναβαθμίσουν τη θέση της πλουτοκρατίας.

Σ' αυτή τη βάση, καταγράφονται μια σειρά από οικονομικές συνεργασίες, καθώς οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου επιχειρούν ανοίγματα με τα οποία προσδοκούν να προστατέψουν τη δική τους κερδοφορία αλλά και να επιφέρουν ανακατατάξεις που θα πλήξουν τους ανταγωνιστές τους. Τέτοια είναι τα ανοίγματα που επιχειρούνται, για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά στη Λατινική Αμερική. Σε μια περιοχή που οι ΗΠΑ μπορεί να θεωρούν «πίσω αυλή» τους, ωστόσο τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται όλο και πιο αποφασιστικά κινεζικά, ρωσικά αλλά και ευρωπαϊκά κεφάλαια.

Αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνο για τις «ισορροπίες» στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη αλλά και στις συμμαχίες και διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συμμετέχουν τα αντίστοιχα κέντρα.

Το πώς κάθε φορά ισχυροποιούνται οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου δεν μπορεί παρά να αλληλεπιδρά με τις εξελίξεις ευρύτερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, τους συμβιβασμούς και τις αντιθέσεις, ειδικά σε μια περίοδο που οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης (όπου είναι θετικοί) ανατροφοδοτούν διαρκώς την όξυνση του ανταγωνισμού, γεμίζοντας τον παγκόσμιο χάρτη με μικρότερες ή μεγαλύτερες εστίες έντασης, πάντα το ίδιο επικίνδυνες για τους λαούς.

Η πρόσφατη επίσκεψη της Προέδρου της Χιλής, Μιτσέλ Μπατσελέ, στην Ευρώπη (όπου μεταξύ άλλων βρέθηκε για να πάρει μέρος στη Σύνοδο ΕΕ - CELAC) ανέδειξε συν τοις άλλοις το ενδιαφέρον που αναπτύσσουν και γαλλικά μονοπώλια για τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά και γενικά για τη Λατινική Αμερική.

Στην περιοδεία, ξεχώρισε μάλλον η 4ήμερη παραμονή της Μπατσελέ στη Γαλλία, στη διάρκεια της οποίας παραβρέθηκε σε συνάντηση που οργάνωσε η MEDEF (η Ενωση των Γάλλων βιομηχάνων) για να επισημάνει πόσο «ανταγωνιστική» είναι η χώρα της και τι «πρότυπο σταθερότητας» αποτελεί, κλείνοντας το μάτι στους μεγαλοεπιχειρηματίες για τους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης (πάνω από 4%) που έχει η Χιλή τα τελευταία χρόνια, τη γοργή ανατροπή εργασιακών σχέσεων, τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται, όπως και την όλο και στενότερη πρόσδεση της Παιδείας στις ανάγκες των μονοπωλίων (ενάντια στην οποία γίνονται μια σειρά από αγώνες που εισπράττουν την άγρια καταστολή της κυβέρνησης Μπατσελέ).

Ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, στο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν της ομολόγου του, τόνισε πως η Γαλλία είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος Ευρωπαίος προμηθευτής της Χιλής και πάνω από 200 γαλλικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στη χώρα. «Εχουμε αποφασίσει να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας για να διατηρήσουμε την τεχνολογική καινοτομία στις χώρες μας», πρόσθεσε, ανακοινώνοντας ότι «τρία κοινά κέντρα αριστείας στον τομέα της ενεργειακής απόδοσης, των θαλάσσιων πηγών ενέργειας και των νέων τεχνολογιών στην πληροφορική θα ιδρυθούν σύντομα στη Χιλή».

Από τη μεριά της, η Μπατσελέ αναφέρθηκε στην «επανενεργοποίηση της συνεργασίας στον διαστημικό τομέα, που θα μπορούσε στο μέλλον να οδηγήσει στη δημιουργία μιας διαστημικής υπηρεσίας με τη στήριξη της Γαλλίας».

Μεταξύ άλλων συμφωνιών που υπογράφτηκαν στη διάρκεια της επίσκεψης Μπατσελέ στη Γαλλία, οι εταιρείες ADP («Aeroports de Paris») και «Vinci Airports» ανέλαβαν (μέσα από τη σταθερή συνεργασία που έχουν με την ιταλική «Astaldi») να κατασκευάσουν νέο τερματικό σταθμό στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, Σαντιάγκο.

Επίσης, ο ενεργειακός όμιλος «Engie» (όπως μετονομάστηκε τον Απρίλη η GDF Suez) ανέλαβε τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτροδότησης στο βορρά και στο κέντρο της Χιλής. Η «Engie» δραστηριοποιείται σήμερα στον τομέα της παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και στο φυσικό αέριο, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Εκτός από τις Υποδομές και την Ενέργεια, η ιστοσελίδα της Γαλλικής Προεδρίας σημείωνε ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν «στην εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης» τους αλλά και στην ενίσχυση των διμερών επενδύσεων και σε κλάδους όπως η διαχείριση υδάτων, ωστόσο ευρέως δεν έγιναν γνωστές άλλες πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών ή και πιθανών συμφωνιών.

Σήμερα, στη Χιλή δραστηριοποιούνται ήδη γαλλικοί κολοσσοί, όπως η ενεργειακή «Solaire Directe», που ασχολείται με την παραγωγή ηλιακής ενέργειας. Μόλις τον περασμένο Μάη η εταιρεία ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να επενδύσει ακόμα 130 εκατομμύρια δολάρια στη χώρα, για την ανάπτυξη των σχεδίων ηλιακών πάρκων «Ντενερσόλ» και «Κάντο ντελ Αγουα», που βρίσκονται στην έρημο Ατακάμα (βόρεια Χιλή). Η κατασκευή των ηλιακών πάρκων αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη του 2015.

Είναι η τρίτη τέτοια επένδυση για τη «Solaire Directe» στην περιοχή, μετά το σχέδιο «Αντακολό» που κατασκευάστηκε το 2013 και το «Λος Λόρος», του οποίου η κατασκευή θα ξεκινήσει επίσης τις επόμενες βδομάδες.

Κατά τ' άλλα, στην ευρύτερη περιοχή της Λατινικής Αμερικής την εμφάνισή τους κάνουν τα τελευταία χρόνια όλο και πιο δυναμικά και όμιλοι όπως αυτός της «Airbus» (πλειοψηφούν τα γαλλικά κεφάλαια). Ο συγκεκριμένος ανακοίνωσε στις αρχές του περασμένου Μάη ότι πούλησε 100 αεροσκάφη τύπου «Α320neo» στην κολομβιάνικη εταιρεία «Avianca». Η συμφωνία - της οποίας η συνολική αξία εκτιμάται στα 10 δισ. δολάρια - ήταν «η μεγαλύτερη παραγγελία που έγινε ποτέ στην ιστορία της αεροπορίας της Λατινικής Αμερικής», όπως ισχυρίστηκε τουλάχιστον η ίδια η «Airbus».

Ανάμεσα σε άλλες «παρουσίες» είναι κι αυτή της εταιρείας παροχής συμβουλών και «αποτροπής ρίσκου» «Amarante», που σήμερα έχει παρουσία σε Βραζιλία και Βενεζουέλα ενώ ετοιμάζει θυγατρικές σε Κολομβία, Περού και Εκουαδόρ.

Επιπλέον, η εταιρεία κατασκευής καλωδιακών συστημάτων μεταφοράς (π.χ. τελεφερίκ) «Poma Pomagalski S.A.», της οποίας σχέδια βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη σε Βολιβία, Χιλή και Μεξικό. Τέτοια συστήματα έχουν σχετικά πιο ευρεία χρήση σε λατινοαμερικανικές μεγαλουπόλεις (στην Ευρώπη είναι ακόμα λιγότερο διαδεδομένα) και εκτιμάται ότι το κόστος (όπως και ο χρόνος) κατασκευής τους είναι πολύ μικρότερο σε σχέση π.χ. με μετρό ή τραμ.