Ο Βίντερμπεργκ σεβάστηκε το λογοτεχνικό κείμενο σε γράμμα και πνεύμα. Λέγεται ότι οι διάλογοι της ταινίας βγαίνουν αυτούσιοι από το πρωτότυπο, που διηγείται την ιστορία της νεαρής Μπαθσίμπα Εβερντίν που κληρονόμησε τη φάρμα του θείου της, στην αγροτική Αγγλία του 19ου αιώνα, τη χωμένη στα μυθικά, βουκολικά τοπία που συνθέτουν ένα ποικιλόχρωμο πανόραμα, μια οπτική ποίηση, υπογραμμισμένη από μουσικούς ήχους ακίνδυνης λυρικότητας αλλά και στυγνούς ταξικούς διαχωρισμούς με άκαμπτους κοινωνικούς κώδικες. Εντυπωσιακά αποφασιστική και απελευθερωμένη για την εποχή της, η Μπαθσίμπα, διχασμένη ανάμεσα στην τολμηρή της ιδιοσυγκρασία και την ανεμελιά της νιότης, δεν τολμά ανοιχτή ρήξη με τις κοινωνικές προκαταλήψεις. Η Μπαθσίμπα προκαλεί το ερωτικό πάθος τριών ανδρών και ανατρέπει τη μοίρα τους. Του αφοσιωμένου εργάτη Γκάμπριελ, του πλούσιου γαιοκτήμονα Γουίλιαμ Μπόλντγουντ και του λοχία Τρόι, ξεπεσμένου αριστοκράτη και «Δον Ζουάν». Ο τελευταίος, στην εκδοχή Σλέσινγκερ, συνιστά τον κεντρικό ανδρικό χαρακτήρα. Ο Βίντερμπεργκ προσπαθεί να αιτιολογήσει την αντιπαθητική του συμπεριφορά, δείχνοντας βήμα-βήμα το «τραύμα» από ένα γάμο που δεν έγινε ποτέ. Τον κεντρικό ανδρικό χαρακτήρα, στη ρομαντικά ρεαλιστική ταινία του Βίντερμπεργκ, κατέχει ο Γκάμπριελ, διακριτικό μείγμα ευαισθησίας και τεστοστερόνης.