«Νέο βήμα» στις διμερείς σχέσεις χαρακτήρισαν πολλοί τη 17η Συνάντηση Ηγετών Κίνας - Ευρωπαϊκής Ενωσης που έγινε την περασμένη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, όπου μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η «σύνδεση» του «πακέτου Γιούνκερ» και των «Δρόμων του Μεταξιού». «Οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν το ισχυρό ενδιαφέρον της καθεμιάς για την εμβληματική πρωτοβουλία της άλλης», σημείωνε το Κοινό Ανακοινωθέν, ενώ ενδεικτική είναι και η αναφορά σε «ένα πιθανό κοινό σινο-ευρωπαϊκό επενδυτικό όχημα», εννοώντας ένα κοινό Επενδυτικό Ταμείο, όπως έγραφε πιο κατανοητά η ιστοσελίδα της κινεζικής πρωθυπουργίας.

Η απόφαση Πεκίνου και Βρυξελλών να ενισχύσουν την οικονομική τους συνεργασία και με αυτόν τον τρόπο συνοδεύει, επίσης, τα «εύσημα» που έδωσε η Συνάντηση και στην υπογραφή (επίσης την περασμένη Δευτέρα) της Συμφωνίας για τη δομή και τη λειτουργία της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομών (AIIB), του νέου διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού που αναμένεται να λειτουργήσει στα τέλη της φετινής χρονιάς. Οι δύο πλευρές «τόνισαν πως η AIIB θα πρέπει να συμπληρώνει τις υπάρχουσες πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες ως προς την αντιμετώπιση των τεράστιων αναγκών της Ασίας για επενδύσεις στις Υποδομές με ένα βιώσιμο τρόπο», ενώ η ΕΕ εξέφρασε και την «ανυπομονησία» της να συνεργαστεί με την AIIB στο μέλλον.

Φαίνεται, δηλαδή, ότι τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ιεραρχούν σημαντικά την προσπάθεια περαιτέρω διείσδυσής τους στις ασιατικές αγορές, όπως και την αξία του τεράστιου φυσικού πλούτου, των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων, των εμπορικών και ενεργειακών δικτύων της Ασίας και του Ειρηνικού (στην οποία τα τελευταία χρόνια «στρέφουν» πολλοί την προσοχή τους) με το βλέμμα φυσικά στραμμένο στο πώς θα βγουν από την κρίση όσο το δυνατόν πιο ισχυρά, αλλά και - αν είναι δυνατόν - με τους αντιπάλους τους αποδυναμωμένους, ή τουλάχιστον όχι ισχυρότερους.

Από την άλλη μεριά, για το Πεκίνο, η ενίσχυση των σχέσεων ΕΕ - Κίνας αποτελεί «μοχλό» παρέμβασης συνολικά στις διεθνείς «ισορροπίες», εκτός φυσικά από επιβεβαίωση της στοχοπροσηλωμένης προσπάθειας της Κίνας να κερδίζει έδαφος σε όλο και περισσότερες αγορές, νέα εφόδια για την ενίσχυση των μονοπωλίων που αντιπροσωπεύει. «Οι δύο πλευρές θα πρέπει να συμπεριφέρονται η μία απέναντι στην άλλη με στρατηγικά οράματα και από παγκόσμια οπτική» επισήμανε πολύ προσεκτικά στις δηλώσεις του ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεκιάνγκ, που προήδρευσε της Συνάντησης μαζί με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

«ΕΕ και Κίνα συμφώνησαν να βελτιώσουν τις υποδομές που τις συνδέουν» αναφέρει το Κοινό Ανακοινωθέν και εξηγεί ότι για την ανάπτυξη της διμερούς οικονομικής συνεργασίας, η Συνάντηση αποφάσισε τη δημιουργία μιας νέας «Πλατφόρμας Σύνδεσης» (Connectivity Platform), της οποίας η πρώτη συνάντηση θα συγκληθεί το συντομότερο δυνατό με στόχο «να προωθήσουμε την απρόσκοπτη ροή της κυκλοφορίας και τη διευκόλυνση των μεταφορών... να εξερευνήσουμε ενεργά επιχειρηματικές και επενδυτικές ευκαιρίες ανοιχτές στην κινεζική και την ευρωπαϊκή πλευρά». Ζητούμενο αποτελεί η ανάπτυξη νέων δικτύων διακίνησης εμπορευμάτων, υπηρεσιών και ανθρώπων (βλ. μονοπωλιακές επενδύσεις σε κλάδους όπως οι Μεταφορές, οι Τηλεπικοινωνίες κ.τ.λ.) κάτι που θα διαμορφώσει νέα δεδομένα για κεφαλαιοκράτες από όλους σχεδόν τους κλάδους που θα επιδιώξουν να αξιοποιήσουν τη διευρυνόμενη σύνδεση Ανατολής - Δύσης (κάτι που αμέσως - αμέσως προωθεί και τους κινεζικούς «Δρόμους του Μεταξιού»).

Ταυτόχρονα, η «Πλατφόρμα» αυτή θα χρησιμοποιηθεί και για «να δημιουργήσουμε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για βιώσιμα και διαλειτουργικά διασυνοριακά δίκτυα υποδομών σε χώρες και περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα στην ΕΕ και την Κίνα», δηλαδή για να διευκολυνθεί η παρέμβαση ευρωπαϊκών και κινεζικών κεφαλαίων σε μια τεράστια γεωγραφική περιοχή, καθόλου τυχαία, αφού αυτή περιλαμβάνει τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, την Κεντρική Ασία κτλ., ζώνες στις οποίες τα τελευταία χρόνια οξύνονται ολόπλευρα οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Βέβαια, πρέπει να είναι καθαρό ότι ΕΕ - Κίνα δε θα «εξερευνήσουν» αυτές τις νέες «ευκαιρίες» χωρίς να συνεχίσουν να εκπροσωπούν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν. Για τη συνολική ιμπεριαλιστική «σκακιέρα», αυτό που επιβεβαιώνει η απόφασή τους να διακηρύξουν το κοινό τους ενδιαφέρον, να αναζητήσουν νέα πεδία καταλήστευσης λαϊκού πλούτου και εκμετάλλευσης εργατών, είναι πόσοι αντιλαϊκοί εναλλακτικοί συμβιβασμοί δημιουργούνται, πόσες διαφορετικές κολεγιές διαμορφώνονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αν και τίποτα δεν μπορεί να προκαθορίσει την τελική τους εξέλιξη αναπτύσσονται πάντα συντρίβοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, υπονομεύοντας τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Τέλος, πρέπει να καταγραφεί το κάλεσμα για «κοινή εξερεύνηση τρίτων αγορών» που απηύθυνε ο Λι «ανοίγοντας» τις εργασίες του Επιχειρηματικού Φόρουμ Κίνας - ΕΕ, επίσης την περασμένη Δευτέρα, εστιάζοντας μάλιστα στην ενίσχυση της συνεργασίας σε τομείς προτεραιότητας όπως η κατασκευή μηχανολογικού εξοπλισμού.

Μετά τη Συνάντηση εκδόθηκε ειδικό Ανακοινωθέν για την «Κλιματική Αλλαγή», ενόψει και της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης που θα γίνει τον επόμενο Δεκέμβρη στο Παρίσι, με τίτλο «την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών» και εντάσσεται ασφαλώς στην προσπάθεια της πλουτοκρατίας να βρει πεδία για να σπρώξει υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που λιμνάζουν (και δεν δίνουν νέα κέρδη) και όχι κάποια ... αγωνία σωτηρίας του περιβάλλοντος, από εκείνους που το καταστρέφουν συστηματικά.

«Η σοβαρότητα της πρόκλησης καλεί τις δύο πλευρές να εργαστούν εποικοδομητικά και από κοινού για το κοινό καλό, στο πλαίσιο της βιώσιμης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης», επισημαίνεται στο σχετικό Ανακοινωθέν, ενώ, μεταξύ άλλων, οι δυο πλευρές αναγνωρίζουν τα αμοιβαία οφέλη των «φιλόδοξων κλιματικών δράσεων», σε «εγχώρια αγορά, περιφερειακή και παγκόσμια», ως προς «την ενεργειακή ασφάλεια, την παραγωγικότητα, την απασχόληση, την υγεία, την καινοτομία και τη βιώσιμη ανάπτυξη».

ΕΕ - Κίνα συμφώνησαν να «προωθήσουν το διάλογο και τη συνεργασία τους για τις εγχώριες πολιτικές μετριασμού (σ.σ. της χρήσης καυσίμων που θεωρούνται πολύ ρυπογόνα) και μέτρα ως προς την εξοικονόμηση Ενέργειας, την ενεργειακή απόδοση σε βασικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του ενεργειακού ανεφοδιασμού, της βιομηχανίας, των κτιρίων και της μεταφοράς συμπεριλαμβανομένου της αεροπορίας και των θαλάσσιων δραστηριοτήτων». Ενώ, πιο καθαρά σε άλλο σημείο τονίζεται πως συμφωνήθηκε «η εξερεύνηση ευκαιριών να εργαστούμε από κοινού για επενδύσεις ανθεκτικές στις κλιματικές αλλαγές» κ.τ.λ.

Σ' αυτό το σημείο, μπορεί να σημειωθεί ότι οι διακηρύξεις, συμφωνίες, δηλώσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων για την «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών» συνοδεύονται πάντα από επισημάνσεις για την αξία της «ενεργειακής μετάβασης» και των «νέων μορφών Ενέργειας». Τα σχέδια που τους τελευταίους μήνες συντάσσουν όλο και περισσότερες κυβερνήσεις ενόψει της Συνδιάσκεψης του Παρισιού για το πόσο θα μειώσουν την εκπομπή ρύπων, ή τη χρήση ορυκτών καυσίμων συνοδεύονται από τον καθορισμό στόχων για αύξηση της χρήσης των λεγόμενων Ανανεώσιμων ή «Καθαρών» ή «Πράσινων» και πάει λέγοντας μορφών Ενέργειας. Οι σχεδιασμοί αυτοί εντάσσονται δηλαδή και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών που αφορούν τη διασφάλιση περισσότερων, φτηνότερων, αποδοτικότερων ενεργειακών πόρων.