Και πάνω σε αυτό το έδαφος θα αξιοποιηθούν μια σειρά ύπουλα επιχειρήματα. Για παράδειγμα, το ίδιο ρεπορτάζ της «Αυγής» επέλεγε να επισημάνει πως τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας (δηλαδή τα αντιλαϊκά μέτρα) «θα απλώνονται σε διάρκεια τριών χρόνων αντί να εφαρμοστούν άμεσα και μαζικά εντός του επόμενου ενάμιση χρόνου, όπως θα συνέβαινε με ενδεχόμενη συμφωνία πριν από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος». Δηλαδή, τι μας λένε ουσιαστικά; Οτι, πρέπει να μας νοιάζει όχι το ότι θα χειροτερέψει κι άλλο η ζωή μας, αλλά ότι αυτό θα γίνεται σιγά - σιγά. Και ακριβώς σ' αυτό το «σιγά - σιγά» επενδύουν πολλά, και για την αρπαγή της λαϊκής συναίνεσης και για την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής» και για την ποδηγέτηση του ταξικού εργατικού κινήματος και για την ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων που στη συνείδησή τους ο ευρωμονόδρομος κλονίστηκε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Ολα τα παραπάνω φωτίζουν την ανάγκη, μαζί με την ακούραστη δράση για την οργάνωση της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αλληλεγγύης, να αποκρουστεί η προπαγανδιστική επίθεση που δέχεται ο λαός μας από τα κυβερνητικά και άλλα αστικά επιτελεία να αποδεχτεί τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής...