Η αρχή, που έγινε το 1992 στις Πρέσπες, ήταν ιδιαίτερα τολμηρή. Την εποχή που οι ιμπεριαλιστές διαιρούσαν τη Γιουγκοσλαβία, σπέρνοντας το θάνατο, την εποχή που οι άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας έσπερναν το δηλητήριο του εθνικισμού, η ΚΝΕ πήρε μια πρωτοβουλία για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.

Αυτή η πρωτοβουλία όχι μόνο πέτυχε, αλλά συνεχίστηκε, διογκώθηκε κι εξελίχθηκε σε ένα θεσμό, που συνέβαλε ουσιαστικά στην ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης της νέας γενιάς. Γιατί οι νέοι που βρέθηκαν στην αλυσίδα ειρήνης στις Πρέσπες, που όρθωσαν το ανάστημά τους μπροστά στις βάσεις του Ακτιου και της Σούδας, που τραγούδησαν για την ελληνοτουρκική φιλία, συναντήθηκαν και στους δρόμους του αγώνα για την αλληλεγγύη στους Κούρδους κατά την παράδοση του Οτσαλάν, στις διαδηλώσεις ενάντια στον πρόσφατο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και ενάντια στην επίσκεψη του αρχιμακελάρη Κλίντον.

Σήμερα, είναι φανερό για πολύ μεγαλύτερα τμήματα νέων απ' ό,τι παλιότερα, πως το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το μακελειό στη γειτονιά μας. Οι νέοι, δε, που παίρνουν τη θέση τους απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που διαλέγουν το δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης, είναι όλο και περισσότεροι. Η συμμετοχή της νεολαίας στις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια είναι σημαντική και αυξανόμενη. Κι η ΚΝΕ, λοιπόν, συνεχίζει, με τις γενικότερες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και τα διήμερα που οργανώνονται κάθε Ιούλη και γίνονται ακόμα πιο μεγάλα, ακόμα πιο δυναμικά.

Φτάσαμε λοιπόν στο 10ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που θα στηθεί στο Στόμιο και θα βάλει στόχο του το ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Τυρνάβου, που ήταν επίσης στο στόχαστρο της Οργάνωσης το 1994. Θυμίζουμε εδώ το «ταξίδι» του πανελλαδικού αντιιμπεριαλιστικού διημέρου:

Η 1η Νεανική Επίθεση Ειρήνης πραγματοποιήθηκε, όπως είπαμε, το 1992 στις Πρέσπες, και συγκεκριμένα στα σύνορα Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας-Αλβανίας. Εκεί συναντήθηκαν νέοι όχι μόνο απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και αντιπροσωπείες από οκτώ οργανώσεις νεολαίας των Βαλκανίων και σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα ειρήνης, που απλώθηκε συμβολικά μέσα στα σύνορα και των τριών χωρών. Επίσης, οι οργανώσεις που συμμετείχαν συγκρότησαν Φόρουμ Ειρήνης και υπέγραψαν ένα «Αντιπολεμικό συμβόλαιο», ως δέσμευση αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα σχέδιά του στην περιοχή.

Την επόμενη χρονιά, το 1993, στόχος της ΚΝΕ ήταν η βάση του Ακτιου. Η συμμετοχή των νέων απ' όλη τη χώρα αυξήθηκε σημαντικά και μια κόκκινη κατασκήνωση στήθηκε στην παραλία της Γύρας, στη Λευκάδα. Στο πλαίσιο του διημέρου πραγματοποίησαν μια δυναμική πορεία στην Πρέβεζα, τραγούδησαν εκεί μαζί με το Διονύση Τσακνή και το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ενώ τη δεύτερη μέρα απέκλεισαν συμβολικά την ενεργό βάση των «ΑΒΑΚΣ» του Ακτιου.

Το 1994 ήταν η πρώτη φορά που η κατασκήνωση του διημέρου στήθηκε στο Στόμιο. Εκεί φιλοξενήθηκαν αντιπροσωπείες από Νεολαίες των Βαλκανίων και υπέγραψαν μια διακήρυξη για ένταση της κοινής τους δράσης ενάντια στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό. Επίσης, διαδήλωσαν όλοι μαζί στην πόλη της Λάρισας ενάντια στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο που τότε στηνόταν.

Το 4ο Πανελλαδικό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο, που έγινε το 1995, έβαλε στόχο τη ΝΑΤΟική βάση του Αραξου, όπου φυλάσσονται 24 ατομικές βόμβες. Η κατασκήνωση στήθηκε στην παραλία της Καλογριάς και πραγματοποίησαν επίσης μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην Πάτρα.

Το 1996, αυτός ο ξεχωριστός πια νεανικός «θεσμός» ταξίδεψε στην Επανωμή. Η κατασκήνωση απλώθηκε στο «Κτήμα του Καραγκιόζη», όπου υπήρχε πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα και τη δεύτερη μέρα οι χιλιάδες νέοι που συμμετείχαν διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην εγκατάσταση της πολυεθνικής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης.

Το 1997, οι χιλιάδες νέοι και νέες μπήκαν σ' ένα καράβι και σάλπαραν για την Κρήτη. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και στόχος της έγινε η βάση της Σούδας. Από την παραλία των Αγίων Αποστόλων, όπου κατασκήνωσαν, πραγματοποίησαν μια μεγάλη διαδήλωση στην πόλη των Χανίων, ενώ η πύλη της αμερικανικής βάσης υποχώρησε μπροστά στην ορμή τους όταν διαδήλωσαν εκεί.

Αφιερωμένο στην ελληνοτουρκική φιλία και στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό ήταν το 7ο Πανελλαδικό Διήμερο που έγινε το 1998 στη Χίο. Εκεί συμμετείχαν αντιπροσωπείες από Νεολαίες της Τουρκίας, της Κύπρου καθώς και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Διαδήλωσαν όλοι μαζί στο λιμάνι της πόλης, τραγούδησαν για την ειρήνη με τη Μαρία Δημητριάδη και το Γιάννη Θωμόπουλο, ενώ τη δεύτερη μέρα πέρασαν απέναντι, στον Τσεσμέ, όπου πραγματοποιήθηκαν επίσης εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

Το 1999 η βάρβαρη επίθεση του ΝΑΤΟ ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό συγκλόνισε τη νεολαία της χώρας μας. Η κατασκήνωση του διημέρου στήθηκε στην παραλία της Γρίτσας στο Λιτόχωρο, εκεί όπου λίγο καιρό πριν είχαν αποβιβαστεί τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα. Στο πλαίσιο του διημέρου οι νέοι αγωνιστές διαδήλωσαν στο φυλάκιο των Ευζώνων στα σύνορα και στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου, προσπαθώντας να αποκλείσουν συμβολικά το λιμάνι που «ΝΑΤΟκρατούνταν», χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Πέρσι, το 9ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ έβαλε ξανά στόχο τη βάση του Ακτιου. Η κατασκήνωση στήθηκε ξανά στην παραλία της Γύρας, στη Λευκάδα, η οποία αποδείχτηκε αυτή τη φορά μικρή και γέμισε ασφυκτικά για να τους χωρέσει. Αφού με μια τεράστια αλυσίδα περικύκλωσαν τη βάση του Ακτιου, πραγματοποίησαν δυναμική διαδήλωση στην πόλη της Λευκάδας, όπου τραγούδησαν επίσης με το Διονύση Τσακνή και το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Και φέτος, ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο δυναμικά...