Τον Αύγουστο του 2005, ακριβώς πριν μία δεκαετία, τεράστιες περιοχές του αμερικάνικου νότου δοκιμάστηκαν σκληρά από το σαρωτικό πέρασμα του τυφώνα «Κατρίνα». Ο πιο καταστροφικός τυφώνας στην ιστορία των ΗΠΑ, με ταχύτητα 280 χλμ. την ώρα, «βοηθούμενος» ταυτόχρονα από την παντελή έλλειψη προετοιμασίας και αρωγής από τις αρμόδιες ομοσπονδιακές αρχές, προκάλεσε το θάνατο 1.833 ανθρώπων (αριθμός που μάλλον είναι πολύ συντηρητικός), πάνω από 11.600 άστεγες οικογένειες και τεράστιες υλικές ζημιές σε υποδομές κάθε είδους, που κοστολογήθηκαν σε περίπου 81 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι τεράστιες πληγές που άφησε πίσω του ο τυφώνας «Κατρίνα», ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Νέας Ορλεάνης και άλλων πόλεων του αμερικάνικου νότου, αποκάλυψαν πολλά, μεταξύ των οποίων:

• α) Την αδιαφορία της κυβέρνησης του τότε Προέδρου, Τζορτζ Μπους, να προσφέρει στοιχειώδη βοήθεια ακόμη και στην εκκένωση κατοικημένων περιοχών πριν καν την έλευση του τυφώνα, καθώς φορείς κατασκευαστικών και άλλων μονοπωλίων «έτριβαν» τα χέρια τους, προβλέποντας τις μπίζνες από τις μελλοντικές «δουλειές» που θα άνοιγαν μετά την καταστροφή (όπως και έγινε, αργότερα, σε σημαντικό βαθμό...).
• β) Τις δραματικές συνέπειες από την έλλειψη ενός καλά συντονισμένου δημόσιου συστήματος αντιμετώπισης καταστροφών και αρωγής, όπως αυτά που διαθέτει για παράδειγμα η σοσιαλιστική Κούβα, που έχει πολλές φορές διακριθεί από τον ΟΗΕ για τον τρόπο προστασίας του λαού της απέναντι σε τυφώνες και άλλα καιρικά φαινόμενα.
• γ) Προκάλεσε σημαντικές αλλαγές στον κοινωνικοοικονομικό «χάρτη» του αμερικάνικου νότου, με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή της Νέας Ορλεάνης, όπου η πλήρης υποχώρηση του 80% των σαθρών αναχωμάτων και φραγμάτων της πόλης που προκάλεσαν πλημμύρες σχεδόν σε όλη την έκτασή της, ανέδειξε πολύχρονες πολιτικές σκόπιμης εγκατάλειψης, που πλήρωσε δραματικά ο λαός. Πράγμα καθόλου περίεργο, αφού τα κάθε λογής μονοπώλια, ως τότε, δεν έβλεπαν κέρδος από την αναβάθμιση της περιοχής και ως εκ τούτου οι φτωχές εργατικές συνοικίες πόλεων και επαρχιών του αμερικάνικου νότου αφήνονταν να στενάζουν από το βάρος των ταξικών και φυλετικών διακρίσεων.

Ετσι, σήμερα, μία δεκαετία μετά την ολέθρια καταστροφή, προβάλλει ιδιαίτερα χαρακτηριστική, σχετικά με το πώς «επουλώθηκαν» (αν επουλώθηκαν...) οι πληγές του τυφώνα, η περίπτωση ανοικοδόμησης της Νέας Ορλεάνης. Μία πόλη για την οποία έγιναν αμέτρητοι έρανοι και κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες φορείς, εταιρείες, ακόμη και αστέρες της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ, δίχως, βεβαίως, να λείπουν οι απάτες κρατικών λειτουργών και ιδιωτών που προσπάθησαν να βάλουν στην τσέπη συνολικά 500.000.000 δολάρια.

Στη Ν. Ορλεάνη, μία δεκαετία μετά τη σχεδόν ολοσχερή καταστροφή που υπέστη από τον τυφώνα «Κατρίνα», δεν έχουν επιστρέψει τουλάχιστον 100.000 κάτοικοι, το 80% των οποίων είναι φτωχοί Αφροαμερικανοί. Αμερικανικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εκτιμούν ότι αρκετοί προτίμησαν να μετεγκατασταθούν σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ, όπως το Τέξας, η Αριζόνα, η Ατλάντα, αξιοποιώντας τα κουπόνια επιδότησης ενοικίου σε περιοχές που φάνταζαν πιο αναβαθμισμένες σε σχέση με τις φτωχογειτονιές υποβαθμισμένων συνοικιών της πόλης τους. Εντούτοις, οι περισσότεροι φαίνεται πως «εξοστρακίστηκαν» ακουσίως σε άλλες περιοχές της χώρας, γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα ενοίκια στην αναμορφωμένη και ξανακτισμένη Νέα Ορλεάνη.

Στη Ν. Ορλεάνη δεν ισοπεδώθηκαν από τις μπουλντόζες των κατασκευαστικών εταιρειών μόνον οι κατεστραμμένες από τις πλημμύρες κατοικίες, αλλά και σπίτια που είχαν μείνει ανέπαφα από τον τυφώνα, στο πλαίσιο απόφασης που πήρε το Διοικητικό Συμβούλιο της πόλης το 2007 για «αναβάθμιση» και «ανοικοδόμηση» της πόλης, παρά τις διαμαρτυρίες χιλιάδων κατοίκων της πόλης... Ετσι, πολλά από τα δημόσια σπίτια στα οποία έμεναν οι φτωχότεροι Αφροαμερικανοί μέχρι την έλευση του τυφώνα, ισοπεδώθηκαν και στη θέση τους ξεφύτρωσαν νέα, πολύχρωμα, οικιστικά συγκροτήματα με μικρούς κήπους ή και πισίνες, τα οποία στο όνομα της καταπολέμησης της γκετοποίησης και της «αποκέντρωσης» ...της φτώχειας, μοιράστηκαν. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας της Ν. Ορλεάνης, «The Times-Picayune Great Orleans», πολλά από τα νέα οικιστικά συγκροτήματα μοιράστηκαν κατά το ένα τρίτο σε νοικοκυριά μεσαίου εισοδήματος, κατά το ένα τρίτο σε οικογένειες που μπόρεσαν να εξασφαλίσουν στέγη στα νέα οικιστικά προγράμματα επειδή ήταν σε θέση να πληρώσουν για υπηρεσίες που πριν τους παρέχονταν δωρεάν (π.χ. υπηρεσίες ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, αποκομιδής σκουπιδιών) και κατά το άλλο ένα τρίτο σε όσους μπορούσαν να καταβάλουν ενοίκια. Η «αποκέντρωση της φτώχειας» (όπως χαρακτηριστικά «βαφτίστηκε» από μερίδα του αμερικανικού Τύπου η ταξική ανασύνθεση του πληθυσμιακού χάρτη της περιοχής) είχε, όπως αναφέρεται, και ορισμένες θετικές πλευρές, όπως: τη βελτίωση των σχολείων στην περιοχή (μετά τις απολύσεις όλων των δασκάλων από όλα τα σχολεία της πόλης με απόφαση των αρμόδιων φορέων!), μείωση του εγκλήματος και της διακίνησης ναρκωτικών.

Στο μεταξύ, πολλοί από τους φτωχότερους Αφροαμερικανούς κατοίκους της Ν. Ορλεάνης δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν σε σπίτια που είχαν στο κέντρο της πόλης, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης των ενοικίων σε όσα κτίρια έμειναν όρθια και σε όσα στη συνέχεια «αναβαθμίστηκαν» ή επισκευάστηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως το 2005, το μέσο ενοίκιο για ένα δυάρι στην πόλη έφτανε τα 675 δολάρια και το 2015 εκτοξεύτηκε στα 950 δολάρια (αύξηση περίπου 40%). Ως εκ τούτου, εξορίστηκαν σε νέα, πλην φτηνότερα, οικιστικά συγκροτήματα, που δημιουργήθηκαν κυρίως στο ανατολικό τμήμα της πόλης, απ' όπου χρειάζονται τουλάχιστον μία ώρα για να μεταφερθούν με λεωφορείο της γραμμής προς το κέντρο, όπου συνήθως είναι ο τόπος εργασίας τους. Ας σημειωθεί, δε, ότι το ένα πέμπτο των Αφροαμερικανών κατοίκων της Ν. Ορλεάνης δεν έχει ΙΧ ή άλλο μέσο μετακίνησης και ότι από το 2005, τα δρομολόγια λεωφορείων στην ευρύτερη περιοχή μειώθηκαν κατά 35%...

Παρ' όλα αυτά, δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να διακρίνει τις επόμενες μέρες τις ανεπούλωτες πληγές του τυφώνα «Κατρίνα» στη Ν. Ορλεάνη και αλλού. Οι φιέστες που θα κορυφωθούν την ερχόμενη Πέμπτη 27 του μήνα, με την έλευση του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στη Ν. Ορλεάνη, δε θ' αναδείξουν τις παλιές και νέες «αποτυχίες» του καπιταλιστικού συστήματος, που βλέπει την καταστροφή και τον ανθρώπινο πόνο ως ευκαιρία να κερδίζουν οι εκμεταλλευτές του λαού. Θα παρουσιάσουν το παραμύθι του «ευτυχισμένου» τάχα τέλους, με πολλά από τα θύματα του παλιού εφιάλτη να παραμένουν στο περιθώριο.