Αυθεντικό «Το μαύρο άλογο» από τη Νέα Ζηλανδία | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Αυθεντικό «Το μαύρο άλογο» από τη Νέα Ζηλανδία

Η «πρώτη» βδομάδα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές ξεκινά με πολλές και καλές κινηματογραφικές προσφορές. Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως - και άρτι αφιχθείσα στην Ελλάδα - «Το μαύρο άλογο» (2014) του Τζέιμς Ναπίερ Ρόμπερτσον, από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία. Αυθεντικό και χρήσιμο σινεμά, αλληγορικός και πολιτικός σχολιασμός που αγγίζει βαθιά, για τον άγνωστο κόσμο των φτωχών, περιθωριοποιημένων ιθαγενών Μαόρι. Των μικρο-κακοποιών, που παλεύουν με τη μοίρα τους, με το μυαλό κουρκούτι από την αμάθεια, τις δεισιδαιμονίες και το φτηνό ποτό... Εικόνες αποκάλυψης, σκοτεινές και υγρές, φτώχειας κι εγκατάλειψης... Η ταινία εστιάζει σε μια περίοδο της ζωής του Τζένεσις Ποτίνι, ενός Μαόρι, σκακιστική ιδιοφυΐα, που καίτοι άρρωστος από διπολική διαταραχή, κατορθώνει με αγάπη για τον άνθρωπο, με ιώβεια υπομονή κι επιμονή, να γίνει αποδεκτός και να διδάξει στα φτωχά παιδιά να αγωνίζονται με αισιοδοξία στη ζωή τους, με αφορμή το σκάκι και το εθνικό τουρνουά στην πρωτεύουσα Οκλαντ.

Κατά τ' άλλα, επαναλήψεις μεγάλων ταινιών. Το «Χάος» (1984) των αδελφών Ταβιάνι στο «Στούντιο», ενώ στην «Αλκυονίδα» αρχίζει «Ιαπωνική βδομάδα των κρυμμένων θησαυρών», με τις σημαντικότερες ταινίες τεσσάρων σπουδαίων δασκάλων: των Χιρόσι Τεσιγκαχάρα, Ακίρα Κουροσάβα, Κένζι Μιζοφκούτσι και Μίκιο Ναρούζε...

ΚΡΙΤΙΚΗ: Τζία ΓΙΟΒΑΝΗ