Η Αίγυπτος, η πολυπληθέστερη αραβική χώρα με έναν πληθυσμό 87.000.000 ανθρώπων που βλέπει τις ανάγκες της να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο σε Ενέργεια και φυσικούς πόρους, δεν ήταν πάντα χώρα - εισαγωγής υδρογονανθράκων. Εως και πριν από λίγα χρόνια ήταν η δεύτερη (μετά την Αλγερία) διεθνώς χώρα παραγωγής φυσικού αερίου, διαθέτοντας δύο σύγχρονα εργοστάσια υγροποίησης φυσικού αερίου σε Ικντου και Νταμιέτα.

Πριν τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» του 2011, που οδήγησε σε σημαντικές ενδοαστικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή, η Αίγυπτος παρήγαγε (κυρίως από υποθαλάσσια κοιτάσματα) και εξήγαγε φυσικό αέριο στην Ιορδανία και το Ισραήλ. Οι καταιγιστικές εξελίξεις από την κατάρρευση του καθεστώτος του πρώην Προέδρου της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ έβγαλαν τη χώρα από το χάρτη παραγωγής Ενέργειας, ιδιαίτερα μετά την κλιμάκωση των (συνεχιζόμενων ως σήμερα) τρομοκρατικών επιθέσεων τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» στη βόρεια Χερσόνησο του Σινά. Ετσι, μέσα σε λίγα χρόνια, η Αίγυπτος αντί να εξάγει φυσικό αέριο άρχισε να κάνει σχέδια για την εισαγωγή του από το... Ισραήλ. Ωστόσο, η ενεργειακή εξάρτηση της Αιγύπτου από το εξωτερικό αύξησε τις πιέσεις μέρους της αιγυπτιακής αστικής τάξης που αρχικά πόνταρε στη μετέπειτα κυβέρνηση του πρώτου ισλαμιστή Προέδρου της χώρας, Μοχάμεντ Μούρσι μέχρι που διάφορες οικονομικο-πολιτικές εξελίξεις επέφεραν την ανατροπή της από το σημερινό Πρόεδρο (άνθρωπο του στρατιωτικού και οικονομικού κατεστημένου) Αμπντέλ Φατάχ Σίσι.

Ο εντοπισμός του κοιτάσματος ΖΟΡ (που βρίσκεται κοντά στην κυπριακή ΑΟΖ) ανατρέπει πολλαπλώς τα ενεργειακά και γεωπολιτικά δεδομένα, καθώς μεταξύ άλλων θεωρείται ότι μέσα στην επόμενη διετία θα καταφέρει να καλύψει τις εσωτερικές βασικές ενεργειακές ανάγκες της Αιγύπτου για τουλάχιστον μία ή και δύο δεκαετίες.

Ομως αυτό δεν σημαίνει πως η Αίγυπτος θα κρατηθεί μακριά από το ενδιαφέρον ξένων μονοπωλίων. Οι ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρικό ρεύμα (λόγω πληθυσμού...) υπολογίζεται ότι αυξάνονται ετησίως κατά τουλάχιστον 7%. Συνεπώς, μακροπρόθεσμα, ο ραγδαία αυξανόμενος πληθυσμός της προεξοφλεί σημαντική αύξηση των ενεργειακών αναγκών της Αιγύπτου. Αυτό, άλλωστε, εξηγεί τις συνεργασίες και τις συμφωνίες της κυβέρνησης του προέδρου Σίσι όχι μόνον με αμερικανο-ισραηλινά και ιταλικά μονοπώλια (όπως η ιταλική ΕΝΙ που δραστηριοποιείται στην Αίγυπτο από τη δεκαετία του '50), αλλά και με ρωσικά μονοπώλια όπως η «Gazprom». Αυτό «μαρτυρούν» και οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία αρκετών πυρηνικών σταθμών παραγωγής Ενέργειας μέσα στην επόμενη 15ετία...